SCHEEPVAART FORUM

De Catharina F en een onbekend vaartuig in de trapsluis van het Trolhättan kanaal.


Van eind 1955 tot 1959 voer mijn vader op dit schip. De eerste drie maanden als stuurman, de rest van de tijd als kapitein.

Groet Peter.

Gespot bij Vanersborg op 09-06-2011.

Weet iemand of de Ale een Zweeds Rijksvaartuig is?





De brug bij Vanersborg.

Hallo Frank

Is de Ale een zweeds rijksvaartuig???

Gezien het embleem op de schoorsteen zou ik zeggen van wel.
Zie ook de laatste alinea van dit bericht.
Dit vaartuig doet in de winter vooral werkzaamheden als ijsbreker en konvooibegeleiding.
Afgelopen winter actief op het Vänernmeer, ook wel eens een winter ergens anders bezig.

"Ale Swedish Maritime Administration Sweden 1973 4,750 shp Lake icebreaker, diesel-electric" quote uit overzicht schepen in de arctic.
groeten

Gerard.

De Göta Älvbron in Gotenburg, vorige week. De brug is van 1937-1939 en voldoet niet zo erg meer. Metaalmoeheid en zo. Binnen 5 jaar willen ze hem vervangen. Ik vind het wel een mooi ontwerp met die slanke pijlers, maar ik heb niet echt een aanvaarbeveiliging gezien.


Dit was het uitzicht vanachter mijn bureau over de Göta Älv (Göta rivier): De voormalige werf van Götaverken met daarachter het droogdok. Over dat dok is nogal wat te doen geweest. Er stond deccennialang in grote letters GOTENBURG op de zijkant geschreven. Toen kocht Damen het dok en op een zekere dag werd de zijkant overgeschilderd en stond er opeens heel groot DAMEN op. Heel de stad was boos. Nu staan beide namen er op, zij het in een wat bescheidener lettertype.

Het Trollhättan kanaal was voor een periode van 25 dagen gedeeltelijk droog gezet voor groot onderhoud.
Alle sluizen en het kanaalpand tussen sluis 1 (Vänern) en sluis 2 (Trollhättan) stonden droog. Deze foto is genomen vanaf de bovenkant van sluis 2. Het kanaalpand werd gelijk schoongemaakt, er lag zelfs nog een auto in. Er zat niemand meer achter het stuur, maar volgens de verzekeraars waren ze het karretje al sinds 2004 kwijt.


De sluizen stonden droog en werden opgeknapt. Dit is sluis 2. Een paar nieuwe deuren, betonwerk nalopen, electomechanisch, wat nieuw hout in de bodem, enz.


Op de bodem van de sluis werd hard gewerkt. Met 350 man in drie ploegen en binnen een tijdsbestek van 600 uur moest de klus worden geklaard.


Onder de houten vloer is een grote waterkelder, die dient om het water gelijkmatig in de sluis te verspreiden. Door de waterdruk mag de houten vloer niet gaan opdrijven, daarom wordt hij verstevigd.


Onder de vloer is een heel stelsel van toevoerkanalen om het water in te laten en zo geleidelijk mogelijk te laten stijgen. Het verval is 8,1 meter per sluis.


Ook het meertje tussen sluis 2 en de trapsluis (3,4, en 5) stond zo goed als droog.


Op hetzelfde meertje komt ook de trapsluis uit 1844 uit. Daar zou wel wat werk aan gedaan mogen worden, maar dat zat niet in de plannen.


Hieronder een kaartje om het allemaal wat inzichtelijk te maken.

Het kanaalpandje tussen sluis 2 en sluis 3 is niet zo erg groot. Een paar honderd meter maar.


Sluis nummer 3 wordt ook flink onder handen genomen.


Het remmingwerk ziet er goed uit, daar kan een 4000 tonner wel langs glijden.


De bovendrempel van sluis 3 werd verstevigd met een betonlaag. Je kunt ook mooi de waterinlaat zien.


En zo ziet sluis 3 er van binnen uit. Ook hier hard werken. Toen ik de foto maakte hadden ze nog maar 5 dagen te gaan.


De kelder van sluis 3 ziet er een beetje anders uit, maar het principe is gelijk.


Hier komt het water de sluis binnen. We staan hier in de holle ruimte onder de bovendrempel van sluis 3.


Een blik vanuit het riool van sluis 3 in de kelder van sluis 4. We staan hier dus onder de drempel die tussen de beide sluizen in ligt. Een behoorlijk hoogteverschil.

Deze mensen waren gewoon met een voegspijkertje de voegen aan het nalopen. Ouderwets handwerk.


Sluis 4 kreeg ook een paar nieuwe deuren.


In sluis 4 werd ook vrijwel de hele houten vloer vernieuwd.


In sluis 5, de onderste van de trapsluis, werd aan de benedendrempel gewerkt.


Nog een plaatje van het uitlaatriool. Hierdoor verlaat al het water de sluis.


En hier staan we helemaal beneden, bij de onderste deuren van sluis 5. Hier was het kanaalpeil niet omlaag gebracht, vandaar dat er een werkdeur was aangebracht. Vanaf dit punt was het 15 kilometer naar de volgende sluis Lila Edet, maar daar heb ik geen foto's gemaakt. Dus hier houdt mijn kleine reportage op.

Gert, Bedankt voor de mooie reportage. En dan te bedenken dat deze sluizen uit 1916 stammen en bij de bouw de technische hulpmiddelen van vandaag er nog niet waren. Alleen de aanvoer van de bouwmaterialen met al die hoogteverschillen lijkt me een uitdaging. In 1994 hebben we een avond bij de sluizen rond gewandeld en het viel me toen op dat er speciaal voor transport van zware onderdelen van de centrale, die naast de sluizen ligt een spoorlijntje is gebouwd met een draaibrug over het kanaal. Groeten, Klaas

Hallo Gerrit,

mooie reportage, maar volgens mij regent het daar altijd....





groet
Cornelis