Ik kan me er nog vaag wat van herinneren. Het was in 1954 denk ik(ik was toen 6). Ik weet nog wel, dat we me met oud papier onderweg waren van Amsterdam naar Laneuveville en we lagen daar voor hoog water of zoiets. Het kan ook bij de sluis van St. Pieter geweest zijn. Toen moest ik met een buurjongen die even oud was als ik naar school, want we deden in die tijd ligplaatsonderwijs. Wij gingen de eerste morgen braaf naar school en gingen in dezelfde klas zitten. Bij het speelkwartier moesten we alle twee bij het hoofd komen. En moesten we een kruisteken en een weesgegroet bidden. De andere jongen was niet katholiek, dus moesten we na het speelwartier allebei in een andere klas. Een voor de katholieken en de andere voor de ongelovigen. Wij zijn dus na de middag niet meer terug gegaan, want we konden die lui amper verstaan. Ik kom van origine uit Brabant en hij kwam ergens van de Zuid-Hollandse eilanden. We hebben daar wel meer als een week gelegen, maar naar school zijn we niet meer geweest. We maakten onze lessen wel aan boord en lieten het dan nakijken als we weer in een streek waren waar we de mensen konden verstaan en geen onderscheid maakten in geloof.wrijhout schreef:Voor mij hebben ze een bijna emotionele waarde want ik herinner het mij als de dag van gisteren. Dat kwam omdat het voor mij iets heel bijzonders was. Wanneer kwam je als Gronings stadsjochie nou in contact met douaniers; nooit. Je kwam toch zelden over de grens... En dan dat Belgisch geld, dat zag er heel anders uit dan dubbeltjes en stuivers. En zo vliegt de ene herinnering na de ander voorbij, 'toen was geluk heel gewoon'... Jammer dat Jaap Kooimans met pensioen gaat dit jaar
gr. Harry
Frans