Eens even kijken wat hier zoal in de Vulcaanhaven ligt. Voor de Aegadir ligt de Ore Chief, een bulkcarrier van ongeveer zestigduizend ton, hij is half geladen. Tegen de kop ligt de SHV 62, een stoompontonkraan met zwanenhals. Tegen de ponton ligt de Rex, een sattelschlepper, dat is een motorschip met de brug midscheeps dat geschikt is om te slepen. Naast de Rex een sleepschip van Krupp. Dan nog een Haniel Kuriermotor en en helemaal buitenop de Franziska, een Duits omgebouwd sleepschip. Langzij van de bulkcarrier, waarboven twee kranen staan te werken, liggen twee bakken van de Vulcaan met een werkbootje langszij. Op het steiger voor het kantoor ligt de duwboot Vulcaan 2.
Duwboot Vulcaan 1
Haniel Kurier 54, een zogenaamde 'Sattelschlepper'.
Uit de luidspreker klinkt de stem van de schipper die zegt: "Gooi hem maar los..." Met een handgebaar naar de stuurman van de Mars IV geef ik te kennen dat hij los kan gooien. Die trekt aan een touwtje waarna de sleephaak naar onderen wegkantelt en de draden over de overlopen wegglijden en in het water verdwijnen. De boot stuurt een beetje dwarsuit en geeft een klapje achteruit waarna de Myriam langszij loopt en de stuurman een trosje vastzet op de middenbolder. Nog een paar klapjes achteruit en bij ons is de gang er uit. Ik zie de schipper over het dek van het stuurhuis naar de vang van het achteranker lopen en even later hoor ik het anker vallen en merk dat de schipper flink wat ketting steekt. Doormiddel van een handgebaar laat hij mij weten dat ik het anker ook moet laten vallen. Daar had ik de eerder genoemde voorbereidingen al voor getroffen en met een flinke tik draai ik de vang los en valt het anker uit de kluis. De ketting laat ik net zo lang lopen tot de gang er een beetje uit is en rem dan een beetje bij. De schipper heeft achterop inmiddels de ankerliermotor aangeslingerd en draait de ketting langzaam wat in. Ondertussen kijk ik over de kop om te zien of de ketting al vooruit gaat staan en steek wat bij. De schipper staat inmiddels bij de grote achterbolders naast de roef en steekt een gebalde vuist omhoog, voor mij een teken om de vang vast te zetten en de kettingschijf met de dekstopper vast te slaan. Als de schipper weer in de stuurhut is zegt hij: "Bart we hebben geen water meer, wil jij de witte vlag er bij hangen en wil je de roeiboot ook klaar leggen?" Eerst haal ik de sleepvlag weg en leg die netjes opgerold in de kast in de voorroef en pak gelijk de witte vlag en hang die in de plaats van de rood witte blokvlag. Nu weet de waterboot dat hij langszij moet komen om onze watervoorraad aan te vullen. Terwijl ik naar achteren loop zie ik dat de kapitein zijn sleepbriefje heeft laten teken en terug gaat naar de sleepboot om vervolgens weg te varen, ik denk richting Westerkade. De roeiboot zit met een stevig touw vast aan bakboord achterbolder en ik wil hem aan stuurboord klaarleggen. Met een flinke ruk trek ik hem onder de flink overhangende kont vandaan, loop langs het roerkwadrant en gooi het touw met een zwieper over het roer. Vervolgens een ruk aan het touw zodat het bootje draait, dan nog over de kranenbalk en ik kan het langszij van het schip halen en trek het richting middenbolder en maak het daar vast. Dan loop ik terug naar achteren en haal het buitenboordtrapje van de roef en hang dat met de haken over het bestek buitenboord en maak het met een touwtje vast aan een bolderpen. Tenslotte laat ik mij in het bootje zakken en pak het achtertouwtje wat ik met een zwieper in het gangboord gooi en klim weer aan dek. Het achtertouwtje zet ik vast aan de railing van de roef zodat de roeiboot strak in de touwen en netjes gestrekt langs het schip ligt. Dan is het tijd om verder te gaan met open leggen en het stapelen van de merkels. De schipper en zijn vrouw komen uit de roef en lopen richting roeiboot. Terwijl zijn vrouw blijft staan komt de schipper naar mij toe en vertelt dat hij gaat melden en dat zijn vrouw in Vlaardingen Oost boodschappen gaat doen, of ze ook nog iets voor mij moet meenemen? Hij drukt mij een boekje en een pen in m'n handen en ik krabbel wat boodschappen op die mij zo gauw te binnen schieten. Ik kijk nog even of ze beide goed van boord komen en zie dat de schipper zijn vrouw in de boot help, de touwen losgooit en naar de wal wrikt. Het bootje wordt vastgemaakt aan een trap in de kade en ze verdwijnen richting kantoor.
wordt vervolg
Pianto en Heine, inmiddels lang vervlogen beelden.
Ook dit zullen we nooit meer meemaken. Op de voorgrond een sleep van de Rode Schwyz, er voor staat de gelijknamige havenboot Schwyz.
Drukte in de Katendrechtsehaven.
)