Waarom ben jij gestopt met varen?

van: www.kustvaartforum.com
ab

Waarom ben jij gestopt met varen?

Bericht door ab »

Ik ben gestopt omdat ik een tijdje vaste aflosser ben geweest en niet
echt meer een vast schip had.
Ook mijn laatste reizen op de DITA SMITS waren ook niet leuk meer.
De hele winter van Noord Noorwegen met ingevroren vis richting
Helifax (VS) en weer terug.
In het begin aan de wal heb ik het best moeilijk gehad.
Met een broodtrommel naar je werk en op tijd komen was voor mij
een regel rechte ramp.
Als ik nu met vakantie naar het buitenland ga MOET ik altijd naar de havens .
Mijn vrouw wordt er wel eens gek van.
Waarom heb jij de grijze vloot verlaten?????(toch niet om het eten he)

ge.Ab
Eric

Bericht door Eric »

Na een paar klotereizen had ik net besloten om te stoppen met varen, en hier en daar eens te solliciteren.
D'r zat niets bij, en bovendien had ik met de baas afgesproken wanneer ik weer aan boord zou gaan.
Het laatste verlof wilde ik ook in mijn huis in Portugal doorbrengen, want met een walbaan in Nederland kom je daar ook niet echt meer aan toe.
De laatste reis was een goede, met veel tijd om na te denken.
Je schreef het zelf al, de gedachte om elke dag hetzelfde te doen alleen al was een schrikbeeld.
Dus ik besloot om te blijven varen.....
Ik was in Portugal ondertussen wel begonnen met het helpen van Medelanders die in Portugal wilden kopen, enas usual komt dan alles tegelijk.
Mijn eerstvolgende verlof kreeg ik een aanbieding uit IJmuiden om simulatorinstructeur te worden.
Aangezien de baas mij al verteld had dat ik er rekening mee moest houden langer als gewoonlijk (3 tot 4 maanden) thuis te zitten ivm de vele ISM cursussen die ik nog moest doen, leek het mij een leuke tijdsinvulling.
Duidelijk gesteld naar beide partijen dat het tijdelijk zou zijn.
Door familieomstandigheden werden die 4 maanden een jaar, en in Portugal vroeg een Nederlandse makelaar aldaar of ik geen interesse had om bepaalde zaken van hem over te nemen (bouwbegeleidingen).
Bovendien ging het met de club ook niet goed, dus bleef ik aan de wal.
Ik besloot om definitief naar Portugal te gaan, om daar mijn hobbybedrijfje uit te laten groeien tot iets serieusers.
Na nog een jaar instructeur gespeeld te hebben (leuk overigens, gaf de cursussen die ik zelf nog moest halen, maar dat was na een maand al anders natuurlijk) ben ik dus definitief naar Portugal gegaan.
Dat was de zomer van 2003, en sinsdien ben ik Portugal niet meer uit geweest.
De zaken gaan nu goed, al was het met vallen en opstaan.
Vooral tijdens het vallen denk je weer terug naar zee.
Ik voel me nog steeds nauw verbonden met de zeevaart, en sluit ook niet uit dat ik weer ga varen.
Mijn VBB is nog dik een jaar geldig, dus kan zó weer terug.
Mocht er iemand zijn die mijn bedrijf tegen een goede prijs wil overnemen, dan ben ik weer pleitte.
Niet dat ik het hier niet leuk vindt, maar het is geen varen hé....
Ik ben zeeman, en zal dat altijd blijven, op zee, óf zoals nu aan de wal.
Dat was me tijdens die laatste reis al duidelijk, en dat is het nog steeds.
Je leeft maar één keer, dus je moet er wel zelf een feestje van maken.
Ik doe wat ik leuk vindt, en als ik hier in Portugal ben uitgekeken, dan ga ik weer lekker varen.
Als je bij buurman Jos de verslagen van Ronny en Jaco leest, kan je goed zien dat het "zeeman zijn" niet iets is waar je voor kiest. Het overkomt je gewoon, en als je te lang blijft varen kán je niet meer terug.
Ga bij je eigen maar eens te raden, hoelang heeft het geduurd voordat de heimwee naar het varen weg was?
Ik denk van nooit, anders had je DIT niet gelezen........

Groeten,
Eric
Theo Horsten
Berichten: 996
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:14
Locatie: Noord-Griekenland
Contacteer:

Bericht door Theo Horsten »

Twee keer aan de wal geprobeerd, twee keer gillend van ellende weer naar zee gegaan. Als ik morgen overnieuw moest beginnen, ging ik wéér naar zee. Niet dat je doorlopend hoeft te varen, maar wel in de scheepvaart met de mogelijkheid om zo nu en dan eens te varen als je daar weer aan toe bent.

Maar... als ik het over kon doen, zou ik misschien wel bij een reguliere rederij beginnen - dat moet je ook bijna wel - maar toch zo spoedig mogelijk gaan doen waar ik later bij toeval aan begon: freelancen. De buitengrenzen van het scheepvaartbedrijf opzoeken. Dat is veel interessanter en daar leer je veel meer. En dat kan dus ook als superintendent zijn of als surveyor, zolang je nu maar in de scheepvaart blijft en dan niet alleen maar op een kantoor.

Ik heb altijd grote bewondering gevoeld voor mensen die het varen zomaar op konden geven en een baantje aan de wal namen - soms het eerste de beste - alleen maar om bij het gezin te zijn. Ik kon dat niet en dat gaat dan (soms) ten koste van veel. Mijn eerste echtgenote heeft er nooit op aangedrongen dat ik aan de wal kwam en de twee keren dat ik het wél deed, zei ze dat ook duidelijk: dat ik het voor mezelf moest doen en niet voor haar en de kinderen. De eerste keer ging ook ik alleen maar aan de wal om het aan de wal zijn; de tweede keer deed ik het voor het werk, maar dat werd ook een mislukking. Dat was mijn schuld niet. Dat wil zeggen: ik had beter moeten weten.

Ik heb het altijd een goed vak gevonden.

.
fokkema

Bericht door fokkema »

Na acht jaar varen ben ik gestop hoe kwam dat?

Even een korte geschiedenis van mijn loopbaan.
Ik ben begonnen bij smit lloyd als leerling wtk.
Daar heb ik twee jaar gevaren voor miijn vaartijd inclusief een reis als 3e wtk toen ik mijn vaartijd voor het vd vol had.
Omdat Sl geen vrij gaf voor de cursus A moest ik ontslagnemen.
Na het behalen van mijn A diploma ben ik bij holwerda terecht gekomen.
Hier heb ik met veel plezier gevaren.
Helaas ging de boel failliet en stand ik op straat.
Ik kreeg toen de vraag of ik bij vroon wilde varen.
Waarom niet er was toen niet veel werk in de scheepvaart.
Toen ik bij vroon voer leerde ik mijn vrouw kennen en kwam ik op een leeftijd waarop je moet kiezen blijf je varen dan kom je nooit meer weg ga je trouwen dan is varen naar mijn inzecht niet het handigste beroep.
Dus in mijn verlof zoeken naar werk, in friesland waar ik toen woonde lag het werk niet voor het opscheppen.
ik ben in amersfoort gaan werken in het onderhoud van gebouwinstallaties, ventilatie en koeling.
In dat werk zat als monteur weing toekomst en we lazen een advertentie voor een ijsmeester op een ijsbaan.
De opleiding sloot geheel aan bij wat ik had en ik werk er nog steeds.
Eigenlijk doe ik nu het zelfde als op zee ik zorg voor de machinekamer en de rest van de installatie.
Ik heb een enorme vrijheid om mijn werk in tevullen.
De ene dag werk ik aan de ijsdweilmachines de andere doe ik administratie, noem maar op.

Met andere woorden ik heb het goed getroffen en mis de zee niet.
Maar ik had de jaren op zee niet willen missen ik heb er veel geleerd.

pieter
Evert Sikkema
Berichten: 3526
Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
Locatie: Noord Holland

Bericht door Evert Sikkema »

Mooie verhalen. Ik kan er niks aan toevoegen, want ik heb nooit gevaren.
Maar nu ga ik op mijn 64ste (bijna 65ste) voor het eerst naar zee. Met een (Duits) containerschip ga ik begin juni naar Ierland (naar twee van deze drie havens: Cork, Dublin, Belfast. Ik ben benieuwd. De meesten gingen op hun 16e of 17e varen, ik ga bijna 50 jaar later.
groeten
Evert Sikkema
Hoofddorp
Gerard Vons

Bericht door Gerard Vons »

Zelf had ik nooit gedacht dat ik aan de wal zou gaan werken. Ik had ruim twintig jaar gevaren en had het prima naar mijn zin. Mijn vrouw kwam uit een echte zeemansfamilie dus die wist wat het was. Alleen mijn dochters, destijds 9 en 12 jaar oud, trapten er niet meer zo makkelijk in. Als ik zei dat Pappa toch centjes moest verdienen, kreeg ik steevast te horen dat die en die vriendin haar vader toch ook centjes verdiende en nooit zo lang weg hoefde.

Toen ik echter op zekere dag op het hoofdkantoor ‘op de mat’ moest komen (wat hebben ze nu weer te zeiken..) en mij een baan aan de wal werd aangeboden die ik niet kon weigeren, ging ik voor de bijl. Wel onder het bekende tegengepruttel van ‘Ik heb nog nooit één dag achter één bureau op één kantoor gewerkt, dus als het me niet bevalt dan hou ik me het recht voor om weer te gaan varen’.

Het was het begin van een boeiende loopbaan aan de wal. Veel van hetgeen ik op zee had geleerd, heb ik ook aan de wal in de praktijk kunnen brengen zoals verantwoordelijkheid durven nemen, zelfstandig beslissingen durven nemen en met mensen van uiteenlopende pluimage kunnen omgaan. Natuurlijk miste je ook wel eens het leven op zee. Maar dat betrof voornamelijk de mentaliteit, de kameraadschappelijke omgang. Dat was aan de wal weleens anders. Waar ik vooral moeite mee had was die houding van ‘make me feel important’.

Maar ik heb onlangs ook een reisje als passagier op zo’n containerbak meegemaakt maar, met alle respect, ik had toch niet meer willen ruilen. Ook aan de wal veel geleerd en als gepensioneerde heb ik daar vandaag de dag nog de revenuen van. Het varen blijft een schone herinnering en je onthoud slechts de leuke dingen. En dat is maar goed ook!
vr.gr. Gerard
ruud

Bericht door ruud »

Ahoy,
Ook ik ben noodgedwongen aan de wal moeten gaan,in 1989 door een hernia geveld, en binnen 2 jaar 4x geopereerd, dus einde wedstrijd.Daarna nog wat "ongelukjes" en definitief uitgeschakeld.Ben op m'n 16e gaan varen in 1960, en met wat tussen pauzes;o.a. Mil. dienst,Hotelschool, eigen bedrijf;toch weer gaan varen, en zou als ik nu nog kon[61jr.], nog steeds zeevarende zijn.Heb er altijd van genoten, en was dagelijks weer een feest, waar dan ook.Denk er nog vaak met plezier aan, en zijn dingen die men mij nóóit meer kan afnemen.Ook ik ben geen " honkvast" figuur, en heb jaren in Frankrijk/Spanje/Portugal/Zweden gezworven/gewoond, en het lonkt nog steeds om op de "move" te gaan, dus maalt het nog steeds in m'n koppie, waar naar toe?Maar dat wordt steeds moeilijker in mijn geval, maar misschien..... je weet maar nooit.
Maar, nu ik niet meer vaar, geniet ik dagelijks nog van de berichten die van de schepen komen, zowel op het schip, als de verhalen aan de wal en voel me soms weer even a/b with....
Afbeelding
ab

waarom ben jij gestopt met varen????

Bericht door ab »

De zee laat je niet los!!!
Dus ga ik vaak zeevissen .Lekker een
dag op zee. (gewoon weer even dat gevoel)
Ik heb 10 jaar gevaren,de mooiste tijd van mijn leven.

De zee werkt net als drugs op je.


gr Ab
Jaap v D

Bericht door Jaap v D »

Het is met varen net als met drugs ,de meesten raken eraan verslaafd .

grts Jaap
Aad

Bericht door Aad »

Ik ben gestopt met varen omdat wij kinders hadden gekregen.Mijn vrouw vond het niet erg leuk dat ik voer,maar tegen haar heb ik altijd gezegt dat ze wist waar ze aan begon toen we gingen trouwen.Ik heb altijd op zeeslepers gevaren eerst bij Smit en later nog een half jaar bij Wijsmuller.Bij Smit ben ik weg gegaan omdat ik moest beloven dat ik geen boot meer zou wijgeren,maar dat heb ik niet gedaan en de eer aan mezelf gehouden. Na deze ontslag name ben ik aan de wal gegaan als tankmeter bij de Nieuwe Matex in de Botlek.Maar na 2 jaar had ik het wel gezien,het zeemansleven bleef trekken en zodoende ging ik varen bij Wijsmuller.Hier werd ik op de stationsboot Titan geplaatst als 2de stuurman in de havendienst.Dat was van Vrijdag tot Vrijdag en dan een week vrij en toen is de ellende begonnen. In de tijd bij de Matex was ik vader van een zoon geworden en die begon steeds eerder aan mijn broekspijpen tehangen zo auw hij mij met een tas zag.Eerst op Donderdag en later steeds vroeger in de week.Toen ik bij Wijsmuller begon was mijn vrouw in verwachting van ons 2de kind,dat in September geboren zou worden.Ik had met het kantoor afgesproken om tijdens de geboorte thuis te kunnen zijn en daar wilde men rekening mee houden.Al met al hield men zich hier niet aan en probeerde men in Juni mij naar Libie te sturen.Dat weigerde ik en bleef in de havendienst.Tot men in eind Augustus ze me wilde bevorderen tot 1ste stuurman en mij een reisje van 14 dagen wilde laten doen met de Titan.Ik had echter gehoord dat de Titan de Utrecht zou aflossen op het station Penzance.Ik heb toen verzocht aan het kantoor of ze die 14 dagen zwart op wit wilde geven,maar dat kon niet daar het een sleepboot was en makkelijk langer weg zou kunnen blijven.Ik heb toen maar ontslag genomen en ben weer aan de wal gaan werken nu bij Pakhuismeeter ook als tankmeter.Hier had ik het na 2 dagen al gezien en gevraagd of ze ander werk voor mij hadden.Dat hadden ze niet en ben toen weg gegaan daar men mij geen vastcontract wilde geven.Hierna ben ik op de nieuwe raffinaderij van BP in de Europoort gaan werken en heb daar met veel plezier gewerkt tot ik met mijn 60ste jaar met vervroegd pensioen ben gegaan.Intussen ben ik sinds 01-01-1999 thuis,maar de zee blijft trekken en verblijf een groot gedeelte van mijn vrije tijd aan de Nieuwe Waterweg om schepen te spotten.Ik heb het varen heel erg gemist,maar heb toch met veel plezier op de raffinaderij gewerkt.
HG Aad
Plaats reactie