Rijnvaartnostalgie.

[Bertus]

Kijk ook maar eens op de laatste foto in het item van Ommeren.
Naast de mast zie een (gedeeltelijk) koker welke aan de mast vast zat en daar werd de blauwe vlag INgetrokken als je hem niet hoefde te voeren.
Dat gebeurde uiteraard ook van uit de stuurhut met een lange lijn.
Dit had als voordeel dat de vlag niet over het voordek lag te zwieberen en dweilen.
Groete Bertus

[ijsselmeer]

Op de Corn .v. Eck hadden we de koker boven in de mast , en bij het oplopen liet je het touw vieren dus er lag er nooit zoveel touw op de grond in de stuurhut ,het glas van het toplicht en oplooplicht waren anders geslepen zodat ze niet het zelfde waren ik meen dat het toplicht een rechtelichtbundel gaf en het oploop licht een bredelichtbundel.
Groeten Henk

[JWG]

Beste Jan Kroes:

Op de KOFS school aan de noordehelling half 70er jaren ging dus steevast de mop:

Wat is het toppunt van hoogmoedswaanzin,

Een spits met een oploopvlag.

Ik moest er weer even aan denken.

Groet JWG

[maarpol]

verwyderd.

[maarpol]

verwyderd.

[Gert Schouwstra]

Een paar jaar geleden kocht ik een ingebonden jaargang 1948 van de Blauwe Wimpel op een rommelmarkt. Het staat vol met wetenswaardigheden uit de wederopbouwperiode. In het novembernummer staat het volgende artikel van Jan Biezenaar. Ik denk dat Wrijfhout de oorspronkelijke foto's nog wel in zijn archief heeft. De naam van de afgebeelde sleepboot is volgens mij de Gonda:

[Bertus]

Werd vaak gezegd een spits wil geladen niet vooruit en leeg niet achteruit
Maar met deze spits, 302 ton, 200 pk. Bolnes had ik geladen toch heel vaak de blauwe OPLOOPVLAG nodig, ook al lag ik een stuk dieper als hier op de foto.


Gr. Bertus.

[Wrijfhout]

Een van de mooiste foto's van de Gonda, hij is net boven het Loch, samen met de Fatima heeft hij een tweeduizendtonner van Bad Salzig naar de rede van Bingerbrück gesleept.

gr. Harry

[Wrijfhout]

De Salland, de eerste Peters' spits, tegenover de beroemde Lorelei. En zo heb ik er nog wel meer foto's in 't archief van spitsen die hier zijn geportretteerd. Maar ook tjalken en andere kleine vaartuigen. Onder anderen die van mij oom en tante, 120 ton met 44 pk Kromhout, de wandelaars gingen harder dan wij vertelde mijn oom wel eens... Hij is geen man van 'sterke' verhalen!

gr. Harry

[Gert Schouwstra]

Ook met het schip van mijn vader zijn we wel eens blijven staan in het Binger Loch. Het water was zo laag dat we maar met 1.40 diepgang konden varen. En als je dan met het middenschip gepasseerd was, lichtte de schroef boven water en bleef je staan. Gelukkig kregen we een touwtje van een buurman die hem even achteruit liet zakken.