Houtvaart.

van: www.kustvaartforum.com
Wrijfhout
Berichten: 8843
Lid geworden op: 30 dec 2004 17:24

Houtvaart.

Bericht door Wrijfhout »

Op het 'oude' Forum was HOUTVAART een veelbesproken onderwerp. Je zou ook kunnen zeggen ZOUT en HOUT, want dat was het ook vaak; met hout op Delfzijl en zout naar boven.
gr. Harry
"Het forum is net een lopend buffet; je neemt wat je lekker vindt en wat je niet lust laat je liggen..."
Douwe J.
Berichten: 1782
Lid geworden op: 31 dec 2004 18:52

Bericht door Douwe J. »

Ja, ja, wie kent het niet, wachten op de sluis om af te lossen!!

Afbeelding
Houtman.
Vriendelijke groet, Douwe.
De tijd gaat snel, gebruik hem wel,
want het is altijd later dan u denkt.
Theo Horsten
Berichten: 996
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:14
Locatie: Noord-Griekenland
Contacteer:

Bericht door Theo Horsten »

Abraham van Stolk is nog steeds een houthandel, maar of ze daar op dat terrein nog een zagerij hebben, weet ik niet.
Tijdens de oorlog verhuisden we vanwege de bombardementen vanuit het westen van Rotterdam naar Overschie, vlakbij Abraham van Stolk. Ze kregen zowel balken als gezaagd hout aangeleverd. Ik heb er leren zwemmen, zoals veel Rotterdamse jongens. Ik ben niet onder die balken verzopen, zoals veel Rotterdamse jongens.

Vele jaren later was ik diepgaand bezig om uit te rekenen wat het gewicht van het gezaagde hout nu eigenlijk werkelijk uitmaakte voor je stabiliteit. Volgens mij was het verschil - licht of zwaar - te verwaarlozen. Let wel: voor je stabiliteit, dus. De moeilijkheid was echter hoe je het gewicht van het hout zuiver kon bepalen. Wij deden dat dan door de inzinking te bepalen na het laden van een partij. Maar ja, dan sta je daar op de kade, meestal met zijn tweeën, en dan kijk je naar de diepgangsmerken en dan ligt het schip niet helemaal recht en het water is niet helemaal stil en de merken zijn niet al te duidelijk, dus dan ga je gokken en gissen, "Wat zeg jij? Zoveel? is het niet een tikkie meer?" en uiteindelijk ga je middelen en komt dan aan een gewicht wat toch eigenlijk maar natte-vingerwerk blijft. Volgens mij moest dat zuiverder, wetenschappelijker kunnen.

Ik probeerde inlichtingen te krijgen bij de zagerijen, kwam dan altijd bij de "factor" terecht wat me wel veel bakkies koffie, interessante gesprekken en rondleidingen opleverde en wat flessen jenever en whisky kostte, maar veel had ik er niet aan omdat ik niet over de instrumenten beschikte die de zagerijen gebruikten. Ik heb zelfs een poosje een apparaat te leen gehad waarmee je de vochtigheidsgraad van het hout - lees: de elektrische weerstand - kon meten en dat zag er verdomde interessant uit, als Horsten daar over de houtstek draafde met zijn metertje, maar de resultaten waren toch niet wat ik ervan had verwacht.

Toen kreeg ik een idee. Ik dacht: Ik leg het probleem aan het TNO voor. Misschien weten die hoe ik het gewicht van hout kan bepalen. Ik achter mijn Remington portable die ik overal meesleepte in de tijd toen het nog een belachelijke idee was dat je op een kuster een schrijfmachine nodig zou hebben, en ik een lange brief - een A4-tje of zes - aan het TNO in Delft geschreven. Omstandig uitgelegd wat wij deden, wat houtvaart was, hoe we dat laadden en waar en hoe belangrijk de stabiliteit was en dat ik dus graag wilde weten hoe ik het gewicht van gezaagd hout zuiver kon bepalen. Let wel: ik deed dat op een toon van: "Daar weten jullie dus geen kloten van, jongens, dus dat zal Horsten jullie eens even vertellen!"

Krijg ik me daar na enige weken toch een pak papieren toegestuurd, niet te geloven! Ze wisten alles, maar dan ook echt alles van hout en houtvaren. Het bleek dat ze tientallen jaren, echt heel veel jaren, onderzoek hadden gedaan naar vanuit Scandinavië per schip aangevoerd hout en waar kun je dat, als je in Delft zit, nu beter doen dan bij Abraham van Stolk.
Ik kreeg tabellen en grafieken en berekeningen die me deden duizelen en het eind van het liedje was dat ik met mijn beperkte middelen nog steeds niet in staat was om het gewicht van een standaard - toen inmiddels kubieke meter - hout te bepalen, maar ik kon wél haarzuiver nakijken wat hout dat in een bepaalde tijd van het jaar op een bepaalde plaats in Zweden of Finland was gekapt en verwerkt, zou wegen als ik het aan boord kreeg. Dat leek aanvankelijk wat ingewikkeld, maar het werkte perfect. Hout uit het noorden is zwaarder dan hout uit het zuiden omdat het in het noorden langzamer groeit, maar daarin zitten dan ook weer allerlei gradaties. Het noorden was weer opgesplitst in verschillende gebieden. Het ging nog net niet per boom, maar het scheelde weinig.

Dat kon ik dus en dat was leuk. Alleen: het maakte allemaal geen bliksem uit voor de stabiliteit. Toch was het een goede exercitie. Het wekte mijn belangstelling voor statistieken en wat je daar allemaal mee kon doen. Dat gaf me weer een beetje meer houvast toen je als kapitein, in tegenstelling tot vroeger, al bij aankomst op de laadplaats moest zeggen hoeveel je in totaal mee wilde nemen. Je was dan bang om te veel te bestellen en dat je dat dan misschien niet mee zou kunnen nemen en schadeclaims zou krijgen, maar je was ook bang om te weinig te bestellen. De praktijk leerde dat je, als je dacht: O gottogot, nou heb ik écht veel te veel besteld, nou lazeren we straks om! dat je dan na afloop precies goed zat. Maar ja, omdat je geen computer had, wist je dat pas als je al uren beladen en klaar was en soms al vertrokken.

Maar mijn lijsten en tabellen van het TNO met gegevens van Abraham van Stolk, hielpen me dus. Ik gaf bij aankomst met een gerust hart mijn definitieve bestelling.

Toen ik eenmaal de smaak van statistiek te pakken had, ging er ook andere dingen mee doen. Als ik vanuit de sluis in Holtenau vertrok, gaf ik mijn ETA Mäntyluoto of Oulu op een kwartier nauwkeurig op. Dat was geinig en het werkte. Het klopte minstens 9 van de 10 keer en dan zei ik heel trots en een tikkie arrogant: "Nou, wat zei ik? Zie je die klok?" De weinige keren dat het niet klopte, was er écht iets bijzonders aan de hand en dan lette er toch geen mens meer op dat ik er helemaal naast zat en dan hield ik ook wijselijk mijn mond. Zo wordt de mensheid belazerd. :D

.
A Vriend
Berichten: 602
Lid geworden op: 31 dec 2004 13:59
Locatie: Hoogeveen

houtvaart

Bericht door A Vriend »

Afbeelding
Zo ging onze kaptein even controleren of we aan het merk liggen.
Hij was altijd precies. We kwamen ook nooit in problemen.Met een beetje ballast trimmen was alles te verhelpen.
Vr gr Ab
Wie goed doet
Goed ontmoet
ruud

Bericht door ruud »

Ahoy,
Hier nog een foto'tje uit de jaren 20, om precies te zijn 1927.waar de firma feest vierde.
Afbeelding
ruud

Bericht door ruud »

Ahoy Theo,

Maar je wilt weten wie het is Theo. Het is J. Wind op de Scheldeborg
Heb 2 1/2 jaar heel fijn samen gevaren met hem. Helaas is hij overleden.
Vr gr Ab


Da's wel een heel l*llig foto'tje van die gezagvoerder.
Afbeelding
aadje
Berichten: 5
Lid geworden op: 30 dec 2004 14:59
Locatie: Bergen op Zoom
Contacteer:

abraham van stolk

Bericht door aadje »

Ruud,

Ik heb van '52 tot '69 in overschie gewoont direct aan de Schie.
Op de foto van 1927 kan ik niet direct die schie in herkennen. Abraham van Stolk terrein wat ik ken was op de hoek van de schie en het schiekanaal, twee bredere vaarwaters dan op de foto. Is het misschien het verbindingskanaaltje tussen het schiekanaal en de delfteschie. Daaraan was Van Burgs Borstel fabriek, ook met stammen opslag in een eigen zijtak van dat verbindingskanaal en een eigen zagerij.

grr
aadje
recht zo die gaat
Theo Horsten
Berichten: 996
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:14
Locatie: Noord-Griekenland
Contacteer:

Bericht door Theo Horsten »

Abraham van Stolk is in de loop der jaren verplaatst. De Schie liep voor de oorlog door tot het Hofplein, tot aan de Delftse Poort. Wat nu het Centraal Station is, heette vroeger Station Delftsche Poort, kortweg Station DP.
Dat gedeelte van de Schie is na het bombardement gedempt met een deel van het puin van Rotterdam. De Schiekade is alles wat ervan is overgebleven.
Met aan de overkant de zaagmolens van Abraham van Stolk. Op de foto van 1927 is er dus al heel wat veranderd. Aanvankelijk stonden er drie molens, De Vlaggeman, Het Haantje en De Barg. Op de foto van 1927 staat alleen De Vlaggeman nog. Van Stolk was toen al bezig om over te gaan op elektrisch zagen.
Ik vind nergens een foto van Abraham van Stolk zoals ik dat kende, dus gezien vanaf de kant waar de botenloods van de roeivereniging stond met dat mooie plankier waarlangs ze de boten te water lieten en van waaraf wij zwommen. Dat was dus het gedeelte dat Aadje noemt en dat verder liep, inderdaad, langs Van de Burgs Borstelfabiek, ook een begrip daar.
Vanaf de plek waar die botenloods stond, tot aan de eerste bebouwing van Overschie, nieuwbouw langs de Rotterdamsche Rijweg - waar ik woonde - en de Burgemeester Wijnandslaan, waren alleen maar weilanden, laaggelegen, een polder, dus. Daar hebben ze ál het puin van Rotterdam gestort en daar speelden wij als jongens veel. Je kon tussen dat puin de meest interessante dingen vinden.

.
ruud

Bericht door ruud »

Ahoy,
Hier nog een foto vanuit een andere hoek
Afbeelding
Gerrit

Bericht door Gerrit »

Dan zal deze foto er ook wel bij horen.

Afbeelding

gr. Gerrit
Plaats reactie