Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

van: www.kustvaartforum.com
hendrikstuurman

postboot bij gibraltar

Bericht door hendrikstuurman »

ik denk dat menig zeevarende dit ook wel mee gemaakt heeft mijn vader kreeg een leerling matroos aan boord en we gingen richting samsun turkye savond's om 12 uur zal de postboot klaar liggen in de straat van gibraltar iedereen was precent in de stuurhut en de ton waar de post in moest ook iedereen had een lege anvelop dichtgeplakt en in de ton gestopt behalve twee personen de leerling matroos en ik de zoon van de ouwe ik had een brief geschreven maar die andere had wel tien in de ton met de brieven en wachten op de post boot ja daar heb je hem zij stuur engine slow zy kap en overboord ging het spul en daar gingen we weer verder aan gekomen in samsun ging de leerling matroos bellen naar huis of de post ook aangekomen was en hij kwam huilend weer aan boord hij vertelde dat de post niet aan gelomen was toen moest iedereen lachen behalve wij tweeen toen hebben ze het verteld en wat zijn wij tweeen kwaad geweest ik heb mijn pa vervloekt moet je na gaan het is tweeentwintig jaar geleden maar ik vergeet het nooit weer
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

ben

Bericht door R.Konigers »

Aan boord hadden we een gegeven ogenblik, aan boord
van de Noordstad ,een student . Deze bebaarde student heette Ben
dacht ik...maar wij hadden hem al omgedoopt tot "Catweazle"
(dat was toen een Engelse TV serie over een tovenaar uit de
middeleeuwen , die plotseling terecht kwam in het Engeland van 1966)
Op een rustige zaterdag in de haven hoorden we geroep om hulp van Catweazle op het bakdek.
Wat was er gebeurd? Nou ..Catweazle had opdracht gekregen om
het gehele bakdek te verven...hij was keurig netjes begonnen om
rondom netjes aan te smeren..netjes afzetten tegen de verschansing,
opstaaande randen, kluisgaten, etc...kon die later maar raak smeren
op de vlakke dek, hierna bedacht deze filosoof(leerde hij voor)een
nieuwe werkmethode....was makkelijker en kon je in een keer doorwerken......gewoon rondom van buiten naar binnen....hij was zo
fanatiek bezig..toen hij bijna klaar was , keek hij trots naar zijn resultaat..ALLES HELEMAAL MOOI GROEN..maar ontdekte toen dat hij midden op bakdek stond ...en toen maar schreeuwen..dat hij een plank
nodig had (want door de verf lopen was uit den boze). Maar niemand
hoorde hem....maar nadat iemand volgegeten buiten een luchtje ging
scheppen, zag hij Catweazle op de pasgeverfde bakdek staan.
Albert

_____________________________Dekkengroen____________________

Bericht door Albert »

Ja, Roelof.
De groene dekken van de ”Noordstad”
Jouw verhaaltje roept bij mij ook weer beelden uit het verleden op.

We liggen op de werf in Rotjeknor, de waalhaven of zo.
Ik heb net het bakboord gangboord in de groene dekkenverf gerold en sta op luik twee om een half volle pot er af te pakken.
Komt er een of andere snuggere monteur van de werf, die in de vetput moet wezen en aanstalten maakt om onder de afzetting door te gaan.

“Hé, dat staat net in de tjet en is nog nat, ga maar langs stuurboord”.
Zegt die oetlu.. “Kan mij wat verdomme, mot je maar niet verrufuh as je op de werruf legt” en hij loopt zo door mijn verse paint!
Nu weet ik dat mensen die teveel met motoren omgaan zelf ook af en toe een kop revisie nodig hebben, maar dit is toch wel al te gek, dit pik ik niet!
Ik sta een meter hoger dan hij met een liter of drie verf in mijn handen, witheet van woede.
Terwijl hij onder me langs loopt, trek ik hem de pot helemaal over zijn kop en zeg “zie zo, en als je nu niet snel opsodemietert, krijg je de slinger van de winch ook nog in je nek”.
Daar staat de stoere vent, helemaal groen en zeer timide, niet beseffend dat hij een kwart eeuw later zéér punk zou zijn geweest.
Na dat ik hem een poetslap in zijn handen duw, druipt hij letterlijk én figuurlijk af.
Terwijl ik de gemorste verf uitrol over zijn voetstappen denk ik, “Albert, wat ben je toch een driftkop dit ging net even te ver”.
Maar als ik beneden op de werf een groen mannetje zie lopen moet ik alweer lachen.

Vr. gr. Albert
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Bericht door R.Konigers »

Op een mooie zondag , volgens mij ergens in Engeland, waren we
over blijven liggen met ca.1,5m graan in het achterruim..het ruim
lag helemaal open (het was droog mooi weer)..
Als kind was het prachtig om dan vanaf het dek in ruim met graan
te springen...maar erg lastig waren die groene harige "klitten"die in het graan zaten...je kreeg ze bijna niet uit je kleren. Toen we weer op
het dek stonden, zagen we in de verte iemand op de wal richting het schip
lopen.....het was "ome Appie", die was even gaan wezen stappen.
Toen hebben we de groene klitten verzameld en besloten hem eens
vanaf het schip te gaan bekogelen...de meeste gingen er toch naast
(dachten we)..totdat ik een toevalstreffer kreeg...er belande een klit
precies in de grote baard van 'ome Appie"...toen zijn we er maar mee
opgehouden...want dat was toch niet de bedoeling geweest....
Toen we na een uurtje "ome Appie"weer vanuit zijn hut zagen komen
met een veel kortere baard....hebben we toch vreselijk moeten lachen.
(no hard feeling...Albert ? ;-)
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Bericht door R.Konigers »

Haha...nu weet ik de reden weer waarom je mij in die doos
had gestopt.......
Nieuw verhaal:
Varend op de Schelde...s'morgens om een uur of 6 dacht ik..
potdicht van de mist.....ik lag samen met m'n broer in diepe slaap.
Plotseling werden we het bed uitgetrokken door m'n vader , naar
boven gesleurd...en een reddingsvest omgebonden..naar buiten
kijkend zagen we aan BB zijde een enorm hoog toplicht door de
mist schemeren(radar hadden we niet)..en recht op ons afkomen...iedereen dacht daar gaan we...op het laatste moment draaide hij supersnel bij...bleek het
een havensleper te zijn....toen heb ik van m'n ouwe heer ook woorden
gehoord die ik voor die tijd nog niet kon.
Mvrgr Roelof
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Bericht door R.Konigers »

Al werkende in overall aan de winchen van de bomen,
hoorde m'n vader iemand van de wal aan boord stappen
en deze jonge gast snauwde naar hem..HE YOU..WHERE CAPTAIN..?
Waarop hij heel kort antwoorde ..AFTSHIP en knikte met zijn hoofd
richting achterschip...de jonge gast liep met een arrogant smoelwerk
naar achteren....kwam bij de messroom uit...stak z'n hoofd in de
deuropening..alwaar de stuurman in z'n werkkloffie zat te lezen...en weer snauwde de gast...HE YOU , WHERE IS THE CAPTAIN....
De stuur richte z'n hoofd op..en zei heel kalm...YOU MUST PASSED HIM..
because he is working at the winches......het witte Engels smoeltje werd
nog witter en met knikkende knieen ging hij weer terug richting middenschip....eerst zijn excuus aangeboden...maar hij heeft nog wel
een heftige spoedcursus "SOCIALE OMGANGSVORMEN"gekregen..
zeker dat het niet uitmaakte of hij een kapitein of een matroos aansprak,
dat hij wel z'n fatsoen kon houden.
Mvrgr Roelof
Louis O.
Berichten: 1824
Lid geworden op: 31 dec 2004 21:23
Locatie: Vlissingen

Bericht door Louis O. »

In mijn tijd bij Dammers voeren we in charter voor Atlantic Lines met matrozen die hetzij van de Grenada's of British Guyana kwamen. De eerste waren goede matrozen, maar met die van BG maakten we de gekste dingen mee. Zoals bij het aanlopen van Martinique. De matroos kreeg opdracht het anker gereed te maken. Hetgeen hij al regelmatig onder leiding van de stuurman had gedaan. Op die reizen vaak 2 havens op een dag. Maar hij liet gelijk het hele anker uitlopen terwijl we nog volle kracht voeren. Meteen gstopt en volle kracht achteruit, wat wel een effectieve manier was om iedereen te porren, gelukkig geen brokken. Dezelfde matroos kwam met z'n pot zincchomaat om bij te plekken, over dek aanlopen, toen de wind z'n hoedje dreigde mee te nemen, beide handen naar de hoed en vervolgens stomverbaasd naar de over dek lopende verf kijkend. Z'n maat liep nadat we, hijzelf, de kapitein en ik het dek aan SB hadden geverfd en hij de verf en kwasten in de bak moest opbergen, doodleuk over het zojuist geverfde dek terug. Steeds achterom kijkend wat hem toch wel vasthield.

MVG Louis O. :lol:
Albert

Bericht door Albert »

-----------------------------------------------Jan----------------------------------------------------------
Om reden van privacy gebruik ik niet zijn echte naam, maar er zijn ongetwijfeld mensen die door hebben over wie het gaat maar laat hem, óók dan, anoniem blijven.

Jan, was een tweede vetpriester, die de moeilijkheden des levens niet uit de weg ging.
Sterker nog, hij zocht ze op waar hij maar kon.
Wie met Jan ging stappen wist wel waar hij begon, maar niet waar hij terecht zou komen.
Vaak was dat in de goorste krikkemikken waar hij de idiootste streken uithaalde, sterker nog, wie met hem meeging liep grote kans dat hij een politie cel aan de binnenkant mocht bezichtigen.


Op een dag zit Jan te verkondigen dat hij ieder slot open kan krijgen.
Volgens de oppervetpriester is hij maar wat aan het snoeven.
“Ja”, zegt Jan zelfs dat kluisje in jouw hut”.
“Daar geloof ik geen barst van” zegt de eerste fietsenmaker, die er niet tegen kan wanneer iemand anders de show steelt en verdwijnt in de vetput.
Jan zegt niets maar is opeens verdwenen.
Een uurtje later groot kabaal, schelden vloeken in drie talen tegelijk en een paars aangelopen eerste komt naar boven gestormd met sleutel tweeëndertig in zijn hand, om Jan de hersens in te slaan.
Wat is er gebeurd?
Jan, die inmiddels nergens te vinden is, had het kluisje geopend zonder een kras te maken en de in houd onder het kopkussen van de eerste verstopt, die dacht zijn smokkelkapitaaltje en vieze boekjes kwijt te zijn.


Jan ging in, ik dacht dat het Bordeaux was, de wal op om wat ondergoed te kopen.
Na uren komt hij weer aan boord en overhandigt iedereen een stapeltje textiel.

“Dat is heel aardig Jan, maar waar hebben we dat nu weer aan te danken?”
“Ja, dat komt zo”.
“Toen ik in de stad kwam ben ik eerst wat gaan drinken, maar die kromme dingen (Francs) vlogen zo hard mijn zakken uit, dat ik niets meer had om pendekken van te kopen, dus ging ik maar weer richting haven”.
“Nu zie ik daar voor een restaurantje een bestelauto met textiel staan, dus ben ik even gaan winkelen en heb gelijk voor jullie ook maar wat meegenomen”.

“Maar Jan, stond die auto dan niet op slot?”
“Jawel, hoe dat zo?”

Jan had exact meegenomen:
8 overhemden
8 stropdassen
8 paar sokken
8 hemden
8 pendekken
Voor een crew van, … inderdaad, 8.

Wordt vervolgd.

Albert.
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Bericht door R.Konigers »

Onze kok was een aardige gozer..nog een beetje een kwajongen..
hij had op een avond in Ierland wezen stappen...en waarschijnlijk
laat weer aan boord gekomen, in ieder geval niemand had hem
terug horen komen...s'morgensvroeg wordt iedereen wakker en
verheugde zich op een lekkere bak koffie.....maar geen kok..geen
koffie...dan zlef maar even zetten en intussen de kok maar even porren.
Lopende naar het achterdek (de kok had zijn hut achterin het dekhuis)
bonken op z'n deur..."WAKKER WORDEN, het is al 8 uur geweest"
hierop hoorde men een zacht benauwd stemmetje : "ik ben al wakker,
maar ik kan er niet uit komen"..iedereen begon zich zorgen te maken..
2e sleutel werd gehaald..maar deze kon niet gebruikt worden, want de
deu was van binnenuit op slot gedraaidt, met de sleutel er nog in...dus eerst deze sleutel proberen eruit te wippen..na een tijdje lukte het..
en men hoorde de sleutel op de grond vallen..wel verbeelde iedereen zich een vreemd geluid van binnenuit te horen..maar niemand kon het op dat moment thuis brengen..(een soort zacht gegrom)...toen kon men de
deur openen met de 2e sleutel, de deur zwaaide open naar buiten..en zagen toen het volgende : de kok angstig schuilend op de bovenste kooi
op de onderste kooi lag een dame die zo zwaar dronken was..dat die gewoon bewusteloos was(dus niet wakker te krijgen)en voor het bed 2
grommende Dobermans die nauwlettend de kok in de gaten hielden.
Toen heeft men de honden eerst aan dek gezet, zodat de kok uit z'n kooi
kon komen...het wakker maken van de dame had men maar aan de kok
overgelaten.......een half uur later zagen we door de salonraam een dame de gangway afslingeren met het haar rechtomhoog en een verlopen
gezicht...even later was de kok weer in z'n kombuis..en zuchte van opluchting en zei "ZO DAT HEBBEN WE OOK WEER GEHAD".....
Mvrgr Roelof
Albert

Vervolg van. Jan, de tweede vetpriester

Bericht door Albert »

------------------------------------------------------------JAN----------------------------------------------------------

Jan en zijn stapmaat de kanenbraaiër nemen, onder het mom van “mijn tandpasta is op”, een storemiddag.
Het is in een of andere Spaanse haven net na de middagschaft en bloedheet.
Omdat het tamelijk ver is naar de stad en er onderweg nogal wat kroegen staan, komen onze vrienden niet geheel en al nuchter (lees, afgeladen) in de stad aan.
“Ik wil nog wel een kouwe klets” zegt Jan.
“En ik wil wel eens lekker rampetampen” zegt de kanenbraaiër.
Na een poosje ruziën, komen ze tot een compromis en besluiten een gelegenheid op te zoeken waar je voor beide hobby’s terecht kunt, namelijk “een kroeg met lekkurre wijven”.
Na enig speurwerk vinden ze wat ze zoeken, een tent met vrouwen die na één blik door het raam worden geclassificeerd als “lekkere geile puta,s”.
Onder het slaken van de klassieke kreet “valt er nog wat te neuken voor mij en me maat”, stappen onze helden naar binnen.
Terwijl ze gelijk op het vrouwelijk schoon afstevenen, roept Jan tegen de ober in zijn witte jas, “dos servesa,s en een beetje rappido want ik sterf van de dorst”.
Jan grijpt meteen een lekker rond kontje, en de kanenbraaiër laat zijn handen in een decolleté verdwijnen en pakt een paar stevige borsten.
Even is het stil, doodstil, dan beginnen de dames te krijsen als een luchtalarmsirene.
De ober komt met een schaar in zijn hand aanzetten klaar om de heldenrol te spelen, maar na een blik van Jan draait hij zich om gaat buiten op de stoep “POLICIA” staan roepen.
Nu zijn onze stapmaats al vaker met de “Policia” in aanraking geweest en dat mondde meestal uit in een hechte maar beslist niet innige relatie.
Dus onder het uitspreken van de gevleugelde woorden “wat een stelletje tyfus temeies, laten we maar een ander kroegie zoeken”, kiezen ze het hazenpad.
Later terug aan boord, krijg ik het hele verhaal in kleuren en geuren te horen.
“Maar jongens daar begrijp ik geen zak van, natuurlijk begin je niet metéén met handje kusje kontjeklap, maar of ze daar nu zo’n stennis over maken? Volgens mij was er meer aan de hand”.
“Huh” komt Jan er glazig tussendoor, “ik zag an dur oge dat zu ut lekkur vond”.
“Ja” zegt de kanenbraaiër “er was daar wel iets vreemds aan de hand, want achter in die tent zag ik een hele rij ruimtehelmen”.
Plotseling valt het kwartje, “... verdomme, we zijn in een dameskapsalon geweest!”

Albert
Plaats reactie