Hoi, Roelof.
Ja, Siebe herinner ik me nog goed, een goeie fietsenmaker en een toffe vent.
Ook een van de weinge vetpriesters waar die ouwe mee kon opschieten.
Welk schip?
Ik dacht de Equator, maar je brengt me aan het twijfelen.
Over Ronny T. alleen al kan je een heel dik boek schrijven.
Wat Ursulla betreft, die had op de "Geoge Fock" een matrozen opleiding gehad en is later weer naar school gegaan voor stuurman.
We kwamen haar later weer tegen in de Mira Mar Bar te Passajes.
Toen was ze getrouwd met een Duitser waar ze mee samen voer, hij aan dek en zij als tweede stuurman.
Het werd die avond heel gezellig en Ursula begon herinneringen op te halen aan de" Noordstad" terwijl haar vent er naast zat.
Wij probeerde haar nog een beetje in te tomen maar Urrie had hem al zitten en zei "ach wat, hij verstaat toch geen Hollands".
Toen we weer aan boord gingen spraken we nog af dat ze de andere dag met pikheet nog even langs zou komen.
Maar wie er kwam, geen Urrie.
Toen we wat later langs haar schip liepen, zagen we dat daar een lichte vorm van muiterij had plaatsgevonden, de matroos had de tweede stuurman een blauw oog geslagen.
Douwe de Jong was later met met een Noord-Ierse getrouwd en woont met haar in Workum.
Daar kwam ik hem een paar jaar terug nog tegen toen ik daar met mijn bootje lag te repareren (zie
https://www.scheepspraat.nl van Jos Komen.
scroll naar beneden tot Ingezonden verhalen en kijk bij "Een nieuwe kuiptent")
Van Ursulla weet ik nog dat ze zo sentimenteel was dat je haar aan het huilen kreeg door een smartlap te zingen.
Ook lagen we een keer aan de Parkkade en zagen een klein Parijsvaardertje de "Chérie" geladen naar zee gaan.
Een goed uur later kwam ze weer terug met twee sleepboten langszij en werd pal achterons tegen de kaai gedrukt.
Ze had een aanvaring met met een binnenschip gehad en maakte water.
Pompen hielp niet want ze had graan in en dat verstopte alles.
De bemanning stapte met koffers en plunjezakken de kant op en een kwartiertje later borrelde de"Chérie" af.
Hoorde ik naast me een gesnotter wat over gaat in een jankpartij van jewelste.
Ik vroeg haar waarom ze huilde, want iedereen was er toch veilig afgekomen.
Zegt ze "aber es waar zo ein shönes bootsje".
Wanneer ik later vroeg of ze nog wist van de "Chérie", had ze de tranen al in haar ogen.
Vr. gr. Albert