Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

van: www.kustvaartforum.com
Ewoud Klop
Berichten: 39
Lid geworden op: 13 dec 2009 22:33
Locatie: Hardinxveld-Giessendam
Contacteer:

Re: Rederij C. Minnaar N.V. / Ripmeester & Co. N.V.

Bericht door Ewoud Klop »

In de jaren 70 werkte ik als monteur bij de Fa Hoogendijk in Sliedrecht, waar de vloot van Ripmeester repareerde. De meeste schepen heb ik gezien in die tijd, maar er gebeurde altijd wel iets speciaals.
Een en ander heb ik opgeschreven, dus voor de liefhebbers is dit misschien herkenbaar.

Als ik diep in mijn geheugen graaf dan weet ik nog wel een bijzondere anekdote boven water te krijgen. Op een middag ergens achter in de jaren 70, het zal denk ik in de herfst zijn geweest, hadden wij verschillende schepen voor de wal liggen. Alleen zijn mij de namen ontschoten, maar daar is het verhaal niet minder om. Als eerste lag zoals altijd een scheepje van het bedrijf dat voor opslag van onderdelen werd gebruikt, en waarover een loopbrug was gebouwd om op de voor de wal liggende schepen te kunnen komen. Hierna denk ik dat er een binnenvaartschip heeft gelegen, daarnaast een lege coaster, de Malacia, en buitenop een geladen schip wat voor een kleine spoedreparatie was afgemeerd. Samen met Jan, een van de monteurs van het bedrijf was ik aan het werk op de coaster, welke hier en daar wat kleine klusjes had. De volledige bemanning was aan boord, waaronder ook een stuurman, een onwijs grote vent met een ontzettende grote bek en een paar handen als kolenschoppen. In de kantine waren er wel eens verhalen verteld, en degene van ons die toch wel op een speciale manier werd behandeld was mijn maat Jan. Deze werd altijd met een speciale blik bekeken, en uitgenodigd voor een potje bier in zijn hut. Meestal wist deze het zo te draaien dat hij het potje bier wel kreeg, maar daarvoor niet mee hoefde. Hij had om het zo maar eens te zeggen twijfels over de geaardheid van deze stuurman, en was bang daarvan de dupe te worden. We hadden wat geklust in de machinekamer, en hierna was het weer, een potje bier, nu waren we samen, dus kon het niet zoveel kwaad. Vanaf het buitenop liggende geladen schip was het een probleem om aan de wal te geraken, voor wij naar beneden gingen op uitnodiging van de stuurman zagen wij een niet onaardig uitziend vrouwtje via een ladder aan dek van de coaster klimmen om boodschappen te gaan doen. In de hut werden de flessen ontkurkt, meestal waren dat halve liters, en hebben we onder het genot van een shaggie, daar een half uurtje gezeten. Tot zover dus niets aan de hand. Hierna was er nog een klusje voorop de bak aan de ankermotor, een eenpittertje wat slecht aan gang wilde. Om dat zeker te weten werd er dus een keer proef gestart, startlontje er in , kleplichter omhoog en een flinke draai aan de slinger. Maar alles wat er gebeurde was een beetje gerochel, en verder niks. Normaal gesproken zou dat moeten werken, alleen nu dus niet. Besloten werd om het gasoliefilter maar eens na te zien, de stuurman was ook op het voordek verschenen met een bemanningslid van uit een ver land. Bij het demonteren van het filter werd er een fikse scheut gasolie over het dek gemorst, en hierdoor werd het zo glad als spek. Het filter werd schoongemaakt, en weer in elkaar gezet, en nogmaals gingen proberen leven in het apparaat te krijgen. Je kon de longen uit je lijf draaien maar nog steeds geen resultaat. De stuurman zou het ook eens proberen, maar door de gladheid brak hij bijna zijn nek, waarna hij met grote vloeken de zwarte toeschreeuwde “zakkos”zakkos”, en waarna deze even later met wat jute zakken terug kwam. Nadat de poging van de stuurman ook was mislukt gingen wij verder met sleutelen, en uit onze ooghoeken zagen wij het vrouwtje van het buitenopliggende schip terugkomen met de boodschappen. Via het dek zou zij onder de bak langs komen om zo weer aan boord te gaan. De stuurman had dit ook waargenomen, en was hierdoor zodanig verhit geraakt, of het moet van de zwetende collega van mij zijn geweest, dat hij onder het oog van iedereen bezig was zijn ”piet af te spelen”, zoals ze dat in Belgie zeggen, de “Handjive” te doen of in verstaanbaar Nederlands, hij stond daar aan zijn zaadstengel te trekken. Het vrouwtje was inmiddels met een paar tassen in haar handen recht op dit schouwspel toegelopen, en zag dit hele circus recht voor haar ogen gebeuren. Met een rood hoofd ging zij aan boord van het buitenop liggende binnenvaartschip, en even later verscheen haar man boven de reling uit. Dit is uitgelopen op een daverende ruzie met de stuurman, doch de schipper was wel zo wijs buiten het handbereik van diens grote “kolenschoppen” te blijven. Afijn het verstuivertje werd nagezien, en de klepjes gesteld, en na een hernieuwde poging ging het apparaat met doffe klappen en een fikse rookwolk aan gang. Later werd er verteld dat deze stuurman in Rotterdam de hele bemanning van die boot had gegijzeld, Politie er bij, en natuurlijk een flinke rel. Later heb ik hem nooit meer terug gezien.



Op een koude winterdag, het zal ergens in de jaren 70 geweest zijn, lagen wij op de helling van een Sliedrechtse scheepswerf, een steenworp vanaf het motorenreparatiebedrijf waar we werkten. Samen met Piet en Arie voer ik met de roeiboot over, dat was de snelste manier om er te komen. De naam van het schip is mij ontschoten, maar het was wel een coastertje van rond de 500 ton, van de N.V. Ripmeester & Co. te Rotterdam waarvoor wij in die jaren repareerden .
Nu was het standaard dat we de dag begonnen met een hartversterkertje, daarvoor behoorden het overigens stevige glasservies wat we in de gereedschapskist bewaarden tot de standaard uitrusting, keurig opgeborgen in wat poetsdoeken tegen het kapot stoten.
Deze morgen echter werd er weinig ingenomen, de drank was op, en er moest een inspecteur van de maatschappij langs komen om een controle te doen over de werkzaamheden welke we hadden uitgevoerd.
Helaas waren deze zaken wegens allerlei omstandigheden nog niet compleet afgerond, maar omdat we nog op de helling lagen konden we de krukas niet klokken, en ook moesten we eerst weer draaien voor het afstellen van de brandstofpompen en het nemen van compressiedrukken.
Ook zat er nog een klusje in het roerwerk waar we gezien het weer nog niet aan toe waren gekomen, het was koud, en de jerrycan was leeg om de gevoelsmatige temperatuur op peil te houden.
Na rijp beraad werd er besloten om eerst maar te regelen dat de drankvoorraad weer op peil kwam, daarvoor werd ik te voet op pad gestuurd om in een tegenover de werf gelegen drankwinkel twee flessen Henkes jenever te gaan halen.
Terug aan boord was in die tussentijd ook de inspecteur gearriveerd, en die zag mij de flessen uitladen, begerig werd er naar gekeken, en de glazen werden uitgepakt.
Ondertussen werden ook de papieren er bij gehaald, en de reparaties doorgesproken welke hadden plaatsgevonden, dus ook welke nog moesten gebeuren.
Deze hielden we wijselijk gezien maar voor het laatst, en de glazen werden nog maar een keer gevuld, en dat de beste man er niet vies van was werd ons al gauw duidelijk, we hadden hem niet voor niets het grootste glaasje gegeven, en hij liep ongeveer 2 op 1.
Tegen de tijd dat de problemen met het roerwerk aan bod kwamen waren we allemaal al redelijk in de stemming gekomen, en vonden eigenlijk dat er niet veel aan gedaan kon worden.
Door de drank werden we het hierover aardig eens, en verschillende hartversterkertjes later was de hele checklist afgewerkt.
De inspecteur was in die tussentijd al aardig in de lorem, en lalde dat hij nog naar Rotterdam moest voor een afspraak.
Nadat ik weer over was gevaren naar de werkplaats om de aldaar afgeperste verstuivers op te halen leek het toch beter om deze maar even met het busje te gaan brengen, per slot van rekening had ik mijzelf met de meeste rondjes over geslagen en in die tijd kon er nog van alles op dat gebied.
Voordat ik het terrein van de werf opreed zag ik onze inspecteur in zijn auto van een Amerikaans merk zitten, of beter half liggen, een en ander was hem toch een beetje zwaar gevallen en zijn afspraak in Rotterdam was hij zo te zien vergeten.
Ach ja, dat was nog een tijd zonder mobiele telefoons, als je onderweg was dan was je niet te bereiken, iets wat in de hedendaagse tijd niet meer voor te stellen is.
Of de beste man die dag nog in Rotterdam aangekomen is weet ik niet, want nadat ik even later weer terugreed was hij nog steeds in dromenland.
Evert Sikkema
Berichten: 3526
Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
Locatie: Noord Holland

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Evert Sikkema »

Afbeelding
Zo ging dat toen.
Met toestemming dit artikel uit de Blauwe Wimpel van oktober 1988 geplaatst.

Zie voor website Blauwe Wimpel:
https://www.deblauwewimpel.eu/

groeten
Evert Sikkema
As it tij ferrint, moat men de beakens fersette.
Evert Sikkema
Berichten: 3526
Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
Locatie: Noord Holland

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Evert Sikkema »

Afbeelding
Een bladzijde uit "Het laatste huis van de wereld"

Afbeelding
Een bladzijde uit het verhaal "Het hout van Bara"

Jaren geleden las ik het boek "Het laatste huis van de wereld" van Bep Vuyk, waarin ze het leven beschrijft op en rondom een kajoepoetih olie plantage op het eiland Boeroe, één van de Molukken, westelijk van Ambon in de Banda Zee. Ik had goede herinneringen aan dat boek en heb een jaar of 6 geleden via Boekwinkeltjes het boek "Verzameld werk (de romans Duizend eilanden, Het laatste huis van de wereld en het hout van Bara en vijftien andere verhalen) van Bep Vuyk gekocht.
Toen ik het verhaal van Lucas Lindeboom (zie hier voor) las moest ik terug denken aan dat boek en heb de bladzijde opgezocht waarin de maandelijkse komst van de KPM-stomer wordt beschreven. Het was elke keer weer een 'feest' om dan eens met mensen te kunnen spreken uit een "heel andere wereld".

Ook in het verhaal "Het hout van Bara" wordt gesproken over verscheping van hout, waarvoor een waarborgsom betaald moest worden. Als er namelijk geen of te weinig vracht was en het schip "voor niets" het eiland aanliep dan was men de waarborgsom kwijt.

Ergens anders las ik nog dat op de dag dat het schip zou passeren en er voldoende vracht was, men een Nederlandse vlag aan een lange staak op het strand plaatste om aan te geven dat het schip moest ankeren.

Ik zag hier:
https://www.boekwinkeltjes.nl/uitgebreid ... =1&nieuw=1
dat er nog verschillende 'losse' boeken van Bep Vuyk te koop zijn en voor wat meer geld ook nog wel het Verzameld werk.

groeten
Evert Sikkema
As it tij ferrint, moat men de beakens fersette.
Evert Sikkema
Berichten: 3526
Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
Locatie: Noord Holland

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Evert Sikkema »

Misschien is dit onderwerp niet helemaal bedoeld voor zulke "stukkies" als ik hier boven geplaatst heb (zie vorige bladzijde), maar beschouw het dan maar om het onderwerp weer eens onder de aandacht te brengen, want er moeten natuurlijk veel meer verhalen zijn uit die "goeie ouwe tijd".

groeten
Evert Sikkema
As it tij ferrint, moat men de beakens fersette.
Ko de Bruijn

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ko de Bruijn »

Ik ben nieuw op dit forum, dus zal ik mezelf ff introduceren. Ik ben begonnen op 17 jarige leeftijd op de Marie Christine van W&B, daarna zo uit blote hoofd de Rex, De Frigro..ik zal het boekie met de monsters er maar ff bijhalen, want het is wel een pikheetje geleden. De Corsica als bestman. Daarna matroos bij de KNSM, slingerreis naar de west, op de Aristoteles, ofte wel Arie stoot maar es. Daarna bestman op de Jonet, stuurman op de Maas, daarna weer matroos op bij de KNSM, op de Jason voornamelijk. Daarna mijn KHV papieren gehaald, en als 2 stuurman op de Josephine van Dammers. Daarna stuurman op de Managua van Somoza, de Sylvia 1, Candide van Dammers, Maria-U van Uyterwijk, Gloria siderum van Holscher. Ook nog schepen gehad van Shipmair in Rotterdan, en Vroon, de Noordpool. Daar tussendoor veel buitenlandse schepen. Wegens sentimentele redenen ben ik toen in de haven gaan werken van Puerto Limon in Costa Rica, eerst 8 jaar op een havensleper, toen 17 jaar als loods. Als je kleine kinderen hebt, en een lekkere jonge vrouw, dan gaat dat zo. Ik woon nu in Moin, Puerto Limon, gepensioneerd, verveel me niet, een zwembadje in de tuin. Er zijn wel verhalen in mijn kop. Hans Bos zat ik mee in IJmuiden op de zeevaarschool.
Ik zal ff verder gaan smullen in dit forum, een ding aub, het is VOER! en niet vaarde, straks gaan we nog breeuwen ook. Ko.
Ko de Bruijn

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ko de Bruijn »

Het valt me tegen dat er zo weinig verhalen op dit onderwerp te vinden zijn.
1963, harde winter, we zaten vast in het ijs in de Oostzee. De drinkwater tanks waren bevroren, maar we hadden koffie en bier. De kok ging met een laddertje de zee op om een emmertje ijs te hakken om de piepers te koken.
Toen na een dag of wat werden we bevrijd door een Zweedse IJsbreker, in file varen met nog wat andere schepen. In Denemarken was het ijsvrij, we gingen schelpen in zakken laden in Hundested voor Hull. Het schip was de Marie Christine, 499 denk ik, PJRM. Gladdekker, oftewel plofbotter. In het Skagerrak was het vrij slecht weer, en al het overkomend water werd gelijk ijs, de stagen, masten en luiken, alles een massa ijs. Toen het licht werd zagen we dat we diep in de kop lagen, er was een klinknagel of zo gesprongen door het rammen in het ijs. De bak stond vol water, en er was ook water in het ruim. Ik o/g en matroos Ali, een garnalenvisser, stonden op de bak met voorhamers het ergste ijs weg te slaan. De kaptein van 24 jaar had besloten om Thyburon aan te lopen, want de situatie was niet zo best. Daar hebben we toen een week of zo gelegen, om nood reparaties uit te voeren. Na Hull, gingen we naar de werf in Zaandam, heel Nederland lag onder de sneeuw, en iedereen schaatste. De bemanning ging naar huis, en ik was wachtsman in me uppie, 17 jaar oud.
Ja, je moest destijds je eigen beddegoed meenemen, dus ik sliep zes maanden in een slaapzak, die je rechtoverend kon zetten. Ach, je bent jong en je wilt wat, je speelt wel eens met jezelf....... Het volgende schip, ook een kuster, daar kregen we beddegoed van de baas, schone lakens, wat een luxe. De wet was veranderd. Vrijwillig deden die reders het niet.
Als ik nu terug kijk, dan waren het toch geen echte zeeschepen, met die houten luiken en vaak rotte pressenings. Er hoefde maar iets fout te gaan, en dan zat je in de problemen. Veel naar de shipping forecast luisteren, soms schuilen als het echt te slecht werd. Dat gold vooral ook voor de Corsica, met zijn 249 brt, en de Jonet met 150 ton dwt. Ik heb nog wel een verhaaltje hier en daar.
Ko de Bruijn

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ko de Bruijn »

Een moment opname van mijn tijd op Sint Eustatius.

Er zijn mensen op dit forum die lijden aan acute sleepboottitus, een linke afwijking.

Een begin met een verhaaltje over de tijd in Sint Eustatius, Statia voor kenners. (1989) Een droog geiten eilandje, met een uitgedoofd vulkaantje aan een eind. Ik werkte hier (Pto. Limon) al op een sleepbootje in de haven, maar Irma la Douce zei het al. Ik kreeg permissie om een tijdje er tussen uit te gaan, zonder mijn baan kwijt te raken. Ze hoopten zeker dat ik nooit terug zou komen.
Via een Nederlandse loods hier, Johannes Gerardus De Loos, ook wel zapatón genoemd, (big shoe), die ook al weer lang dood is, kwam ik in contact met Wijsmuller International op Curacao.
Die mijnheer kwam hier naar toe (Limon), en interviewde mij. OK, ik zou dus. Later bleek het een oud-marine klant te zijn van betere komaf, die ook dacht dat hij overal verstand van had.
Niet zo zeer dacht ik later.

Via Curacao kom ik op Statia aan, met de ALM, dat staat voor always late mama. De tussenlanding op Saba is spectaculair, een klein strippie langs de berg, en je valt opeens in zee. De sleepboot waar ik op kwam heette ook Saba. Het zusterschip lag kaal op de rotsen, een hurricane had dat gedaan, ze sliepen zeker. Die dingen waren van de Delta werf. In de MK twee ijzeren grijze dozen, daar zaten de hoofdmotoren in, Cummings. We moesten meestal met barges varen, naar de geankerde schepen, die er kwamen om te bunkeren. Dan lag je op rede in de frisse passaat stuk of 5, te rijen en stoten naast die bak. Wel in de opper en lij van het eiland, maar toch. Gelukkig had ik wat lorazepam bij me, zodat af en toe een tukkie toch ging. Ik had dit werk nog nooit gedaan, langszij een schip komen met een bak op de heup, maar het lukte. Persoonlijk dacht ik meer geluk dan wijsheid, en stond verbaasd, hoe heb ik dat nou geflikt? Misschien instinct, dat krijg je als je maar genoeg stinkt.

Er was ook een pier op poten, waar de grote tankers afmeerden. De stroom raasde er onder door, en het afmeren duurde meestal wel zo´n uur of vier. Beetje deining kwam ook om het eiland heen.
Op de sleepboot Saba hadden we aan dek geen winch. We moesten een dikke nylon tros naar de tanker geven, ook bij het ontmeren, en die biceps dikke tros zonk als lood. Ze gooiden die dan los op de tanker, en dan moesten twee of drie antilliaantjes die op het handje optrekken aan boord. Dat ging niet zo best. Af en toe gaven ze mij signalen, dat ik ff achteruit moest slaan. Ja hoor, na een tijdje tros in de schroef. Nou hadden we er twee, dus we konden naar de city pier hinkelen, en op de duiker wachten. Wat een puinhoop die boot. De Delta werf zal best goede schepen gebouwd hebben, het is natuurlijk maar wat wil de klant.

Soms kwam er een hurrican aanfietsen, en moest ik met bak die ontlopen, slechte ervaring zeker met die andere die op de stenen hoog en droog lag. Dan stond ik dag en nacht aan het roer, met een bak achter mijn kont, want een stuurman was er niet, en een auto pilot ook niet. Als het gevaar dan geweken was, mocht ik weer terug. fijne tijd gehad daar.

Irma hep nog wel meer leuke verhalen over Statia. Maar ik tiep niet zo vlug en makkelijk, vingers slaan wel es twee toetsen aan. Ko.
Theo Horsten
Berichten: 996
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:14
Locatie: Noord-Griekenland
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Theo Horsten »

----------------------------Afbeelding

De STATIA zoals we - Amsterdam Ship Delivery - haar in 1982 van de Deltawerf haalden. Ik voer ermee naar Las Palmas, met Herman Meijer als stuurman. In Las Palmas ging ik van boord om andere dingen te gaan doen en Herman ging ermee verder naar St. Eustatius. Die vertelde later ook iets over die strip daar op St. Eustatius, maar wat precies, dat ben ik vergeten.
Het enige wat ik me nog heel duidelijk van de boot herinner, dat is dat we tussen Ouessant en Villano slingerden als de neten en dat we toen ontdekten dat ze bij de Deltawerf waren vergeten om knipjes of kneveltjes of grendeltjes op de verschillende laden te maken. Mijn hut, vooraan aan bakboord, was zo klein, daar kon je naast de kooi maar net staan. Je kon er net een stoel kwijijt. We begonnen 's nachts te slingeren en toen schoven de laden onder mijn kooi open en blokkeerden alles, ook de deur. Dat was een heel geklooi om vanuit de kooi eerst in en over die laden te klauteren en dicht te schuiven en iets ertussen te steken en de deur weer vrij te maken.
Maar ach, je had lol met zijn allen. We maakten er toch een prima reis mee
Fluks
Berichten: 2579
Lid geworden op: 29 jan 2009 20:39
Locatie: Dordrecht

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Fluks »

Ik ben een keer op de Bovenwindse Eilanden geweest.Tijdens de landing op Saba konden we met de piloot meekijken,omdat de deur naar de cockpit open stond.Ik heb wel eens ergens gelezen,dat Saba de kortste burger-landingsbaan ter wereld heeft(waar?).We draaiden na de landing direct de parkeerplaats halverwege de baan op.Het was voor de landing net of we stil in de lucht hingen door de wind en de opwaartse druk van de landtong.Groeten,Arie.

Afbeelding
Groeten,Arie.
Theo Horsten
Berichten: 996
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:14
Locatie: Noord-Griekenland
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Theo Horsten »

Het schijnt echt waar te zijn, 400 meter is die baan... :shock:
    • In 1963, the island built the Juancho E. Yrausquin Airport. This 400-metre (1,300 ft) landing strip is reputed to be the shortest commercial runway in the world, and as such, is restricted. Only trained pilots flying small STOL airliners, such as the Twin Otter and the Britten-Norman Islander, may land there, as well as helicopters. Consistent air service from Sint Maarten and Sint Eustatius is available through Winair.
Op YouTube kun je zowel de landing als de start keer op keer meemaken.
Plaats reactie