Pagina 18 van 23

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 20 dec 2009 10:11
door jandezeeman
Mannen,
Ga maar lekker door, ik zit te genieten :lol: :lol: :lol: :lol:

Gr
Jan

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 20 dec 2009 11:21
door Gert Schouwstra
Dat waren mooie verhalen die daar altijd in de kantine werden verteld. Als die jongens eenmaal op dreef waren, was je soms blij als je eindelijk eens naar huis kon. Er was elke dag wel iets geks te beleven. Zo weet ik mij nog te herinneren dat we vreselijk gelachen hebben om een van de ijzerwerkers. In een nogal volgebouwde machinekamer wilde de schipper een nieuwe lensleiding naar de achterpiek hebben. Dat was een heel gedoe want in de hoek van de machinekamer waar die pijp langs moest was al heel veel leidingwerk en met heel veel bochtwerk zou het net gaan. Alle stukken werden uitgemeten en in de werkplaats voorbereid. Daarna naar boord om de zaak te monteren en af te lassen. De ijzerwerker in kwestie, ik weet zijn naam echt niet meer, kroop onder wat pijpen door, nestelde zich in een hoekje en begon ijverig te passen en te lassen. Hij had zich goed voorbereid, het spul paste prima, zodat hij niet van zijn plek hoefde. Je zag de leiding groeien. Totdat het koffietijd werd...... Een grote schreeuw. Er was één ding waar onze collega geen rekening mee had gehouden. Vanuit de hoek waar hij zat kon hij prachtig de zaak aflassen, alleen..... hij kon er daarna zelf niet meer uit! Wat hebben we gelachen. Je kunt je voorstellen dat eerst de hele werf is langsgeweest om dit te bekijken. Zelfs het kantoorpersoneel kwam even langs. Na een uurtje hebben we hem maar een slijptol gegeven om zichzelf tebevrijden.

Ik kwam bij de fa Hoogendijk terecht omdat het de machinefabriek was waar wij met het ouderlijk schip altijd repareerden. Mijn vader had een kempenaar "Drechtstad" met daarin een 375 pk Deutz, type RV6M 536. Prachtige machines waren dat. Toen mijn vader het schip in 1961 nieuw uithaalde liep die motor zo stil als een naaimachine. In de eerste jaren moest de motor altijd volaan werken. De Rijn op naar Basel, vaak met een sleepschip er achter. Wie wil, kan die verhalen nalezen in het boek van Harry de Groot met het levensverhaal van mijn vader: "Te berg te dal, wij voeren overal". Hierin wordt en zeer gedetailleerd beeld geschetst van de rijnvaart tussen 1926 en 1986.

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 21 dec 2009 08:24
door Ewoud Klop
Als ik diep in mijn geheugen graaf dan weet ik nog wel een bijzondere anekdote boven water te krijgen. Op een middag ergens achter in de jaren 70, het zal denk ik in de herfst zijn geweest, hadden wij verschillende schepen voor de wal liggen. Alleen zijn mij de namen ontschoten, maar daar is het verhaal niet minder om. Als eerste lag zoals altijd een scheepje van het bedrijf dat voor opslag van onderdelen werd gebruikt, en waarover een loopbrug was gebouwd om op de voor de wal liggende schepen te kunnen komen. Hierna denk ik dat er een binnenvaartschip heeft gelegen, daarnaast een lege coaster, en buitenop een geladen schip wat voor een kleine spoedreparatie was afgemeerd. Samen met Jan, een van de monteurs van het bedrijf was ik aan het werk op de coaster, welke hier en daar wat kleine klusjes had. De volledige bemanning was aan boord, waaronder ook een stuurman, een onwijs grote vent met een ontzettende grote bek en een paar handen als kolenschoppen. In de kantine waren er wel eens verhalen verteld, en degene van ons die toch wel op een speciale manier werd behandeld was mijn maat Jan. Deze werd altijd met een speciale blik bekeken, en uitgenodigd voor een potje bier in zijn hut. Meestal wist deze het zo te draaien dat hij het potje bier wel kreeg, maar daarvoor niet mee hoefde. Hij had om het zo maar eens te zeggen twijfels over de geaardheid van deze stuurman, en was bang daarvan de dupe te worden. We hadden wat geklust in de machinekamer, en hierna was het weer, een potje bier, nu waren we samen, dus kon het niet zoveel kwaad. Vanaf het buitenop liggende geladen schip was het een probleem om aan de wal te geraken, voor wij naar beneden gingen op uitnodiging van de stuurman zagen wij een niet onaardig uitziend vrouwtje via een ladder aan dek van de coaster klimmen om boodschappen te gaan doen. In de hut werden de flessen ontkurkt, meestal waren dat halve liters, en hebben we onder het genot van een shaggie, daar een half uurtje gezeten. Tot zover dus niets aan de hand. Hierna was er nog een klusje voorop de bak aan de ankermotor, een eenpittertje wat slecht aan gang wilde. Om dat zeker te weten werd er dus een keer proef gestart, startlontje er in , kleplichter omhoog en een flinke draai aan de slinger. Maar alles wat er gebeurde was een beetje gerochel, en verder niks. Normaal gesproken zou dat moeten werken, alleen nu dus niet. Besloten werd om het gasoliefilter maar eens na te zien, de stuurman was ook op het voordek verschenen met een bemanningslid van uit een ver land. Bij het demonteren van het filter werd er een fikse scheut gasolie over het dek gemorst, en hierdoor werd het zo glad als spek. Het filter werd schoongemaakt, en weer in elkaar gezet, en nogmaals gingen proberen leven in het apparaat te krijgen. Je kon de longen uit je lijf draaien maar nog steeds geen resultaat. De stuurman zou het ook eens proberen, maar door de gladheid brak hij bijna zijn nek, waarna hij met grote vloeken de zwarte matroos toeschreeuwde “zakkos”zakkos”, en waarna deze even later met wat jute zakken terug kwam. Nadat de poging van de stuurman ook was mislukt gingen wij verder met sleutelen, en uit onze ooghoeken zagen wij het vrouwtje van het buitenopliggende schip terugkomen met de boodschappen. Via het dek zou zij onder de bak langs komen om zo weer aan boord te gaan. De stuurman had dit ook waargenomen, en was hierdoor zodanig verhit geraakt, of het moet van de zwetende collega van mij zijn geweest, dat hij onder het oog van iedereen bezig was zijn ”piet af te spelen”, zoals ze dat in Belgie zeggen, de “Handjive” te doen of in verstaanbaar Nederlands, hij stond daar aan zijn zaadstengel te trekken. Het vrouwtje was inmiddels met een paar tassen in haar handen recht op dit schouwspel toegelopen, en zag dit hele circus recht voor haar ogen gebeuren. Met een rood hoofd ging zij aan boord van het buitenop liggende binnenvaartschip, en even later verscheen haar man boven de reling uit. Dit is uitgelopen op een daverende ruzie met de stuurman, doch de schipper was wel zo wijs buiten het handbereik van diens grote “kolenschoppen” te blijven. Afijn het verstuivertje werd nagezien, en de klepjes gesteld, en na een hernieuwde poging ging het apparaat met doffe klappen en een fikse rookwolk aan gang. Later werd er verteld dat deze stuurman in Rotterdam de hele bemanning van die boot had gegijzeld, Politie er bij, en natuurlijk een flinke rel. Verder heb ik hem nooit meer terug gezien.

Ewoud, die voor het gemak Wout werd genoemd.

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 21 dec 2009 22:05
door Gert Schouwstra
Ik merk dat ook de bijzondere anekdotes niet in mijn geheugen zijn blijven hangen. Piet Verschoor zijn verhalen gingen altijd over Indië waar hij gevaren had, machinekamers die met alle lapmiddelen bij elkaar gehouden moesten worden, drank en passagieren, enz. Ik waande me zo in het boek "Hollands Glorie". De eerste keer dat Piet bij ons aan boord kwam was in de eerste helft van de jaren 70. Mijn vader begon zich wat zorgen te maken over de Deutz die na 15 jaar trouwe dienst steeds lawaaiiger begon te worden. Er kwamen allemaal bijgeluidjes bij, die de motor van nieuw niet had gehad. Van ons vaste bunkerbedrijf Nobel in Zwijndrecht (een paar kinderen daarvan waren getrouwd met die van Tinus Hoogendijk) hoorde hij dat hij maar eens iemend uit Sliedrecht moest laten komen. Zo gezegd, zo gedaan er werd een monteur gestuurd: Piet Verschoor. Die hoorde het verhaal aan, dook de machinekamer in en ging gelijk met zijn oor op de vloerplaten liggen luisteren. Nadat hij alle cylinders had beluisterd, kwam hij overeind en zei: Aan deze motor mankeert niets, hij kan nog jaren mee, geen speling op de lagers of zuigers, niets! (Wat ook klopte, hij draait nu nog!) Toen werd het tijd voor een borrel en verhalen.

Ik heb van Piet ook geleerd om te luisteren naar de geluiden van een motor. Eerst het verhaal van de schipper aanhoren en over de klachten nadenken. Dan laten draaien en luisteren, luisteren, luisteren. Meters aflezen en vergelijken. Ieder geluidje heeft een betekenis en een oorzaak. Als je ze allemaal kunt herkennen en benoemen, weet je hoe een motor zich gedraagt en wat er aan kan mankeren. En pas daarna zet een sleutel op de kar en trek je hem open. Ik heb daar later nog veel profijt van gehad. Bij langzaamlopers werkt het uitstekend, maar het principe werkt zelfs bij toerenmakers.

Dan maar weer terug naar mijn dagboek. Ik lees dat ik een tweetakt Brons 3CK in de spits "Mededinger" van van Wijngaarden heb losgesleuteld. Die ging er draaiend uit, want er werd een zwaardere tweedehands Volvo Penta ingezet. Daarna ging ik wat sleutelen aan de 680 pk, 6 cyl Sulzer van de Tjoba: een noodkoelwaterleiding aanleggen en nog wat ander klein leidingwerk. Terwijl ik daar mee bezig ben hoor ik een schip langszij komen, zo te horen met een driecylinder tweetaktmotor die erg onregelmatig liep. Toch niet weer een CK? Dat waren in 1983 al hele zeldzame motoren.

Bovengekomen lag er een voormalige "Val-schip" langzij, een schip wat gebouwd was voor de Schweizerische Reederei en nu naar Nederland was verkocht. Het ging om de ex-Valzeina, later Valcolla, die nu Lia (2205076) heette. De ruim dertig jaar oude Sulzer van 450 pk stond al in het schip vanaf zijn jeugd in 1949. Een prachtig gelijnd rivierschip, kijk HIER maar eens.

Maar goed de Sulzer liep dus maar op drie poten. Ik gelijk met Piet aan boord. Het verhaal was vrij gauw verteld, de motor had alle verschijnselen van oververhitting en een zuigervreter, maar de koelwatertemperatuur was uitgaand bijna net zo laag als inkomend. Die motoren hadden nog geen interkoeling, het koelwater kwam zo uit de rivier en werd met een ferme straal weer overboord gepompt. In dit geval een ferme straal en net zo koud als het uit de rivier kwam. Aan de koelwaterpompen en wierfilters lag het niet, die waren goed verzorgd.

Wij maar eens doorvragen. Het bleek dat de eigenaar het schip in 1980 had overgenomen van de Zwitserse rederij en dat de motorhandleiding niet helemaal was doorgenomen. Misschien was die ook wel niet eens meer aan boord. Wat was het geval? Die Sulzers hadden in het motorblok ter hoogte van elke cylinder een luchtblaasleiding waarmee druklucht in het koelwater werd geblazen. Elke vier uur even een kraantje open en er werd een stoot lucht ingeblazen. Dat veroorzaakte een werveling in het koelwater, waardoor eventueel fijn zand en slib niet kon bezinken, maar mee overboord werd gepompt. Dat eenvoude doch doeltreffende systeem was nog nooit gebruikt met als gevolg dat de koelwaterruimte in het blok zich van binnen in drie jaar tijd langzaam had gevuld met zand. Vandaar dat het koelwater er net zo koud uit kwam als het er in ging! Je moet ook maar net weten hoe zo'n systeem werkt.

Ik lees dat we op 28 september gelijk nog de koppen van de motor hebben afgehaald. Twee dikke zuigervreters en alle voeringen beschadigd. Dat werd dus een verzekeringsklus. (Wordt vervolgd)

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 23 dec 2009 17:09
door Gert Schouwstra
Het wordt tijd voor de tweede helft van dit verhaal:

Twee dagen later gaan we verder met de demontage van de Sulzer. De koppen waren er al af, dus het zou snel moeten gaan. Het trekken van de zuigers viel mee, maar met de voeringen was het anders gesteld. Nadat de zuigers er uit waren getakeld werd de schade zichtbaar. Alle voeringen zaten vol met krassen en waren wat blauw. En drie voeringen weren gescheurd. Je kon dat goed zien, tussen de inlaat en uitlaatpoorten liepen dikke, goed zichtbare verticale scheuren. Die motor was goed heet geweest.

Nadat we de eerste voering hadden getrokken, een zonder scheuren, werd de oorzaak zichtbaar. Van de ruim een meter hoge koelruimte in het blok was meer dan 90% gevuld met zand. Met behulp van hydraulische persen en een Westontakel trokken we nog vier voeringen. Maar de laatste voering gaf grote problemen. De scheur stond zichtbar een paar millimeter open en het ding zat klem in het cilinderblok. We hebben toen er toen drie 5-tons takels op gezet en een hydraulische pers van 20 ton op de krukas. Alles op de maximale spanning, maar er gebeurde niets. “Afwachten”, zei Piet, “hij komt wel, heb je niks te drinken, schipper?”. Zo gezegd, zo gedaan. Tot mijn verbazing dronken we koffie, want deze klus was volgens Piet zo serieus, daar kon even geen drank bij. Terwijl we bij de schipper zaten, hoorden we na een half uurtje een enorme klap. Wij naar beneden. De voering was losgekomen en zelfs boven het blok uitgesprongen.

Bij het trekken van de voeringen was ons al opgevallen dat drie van de pasranden van het blok waar de voering was opgelegd sterk ingekankerd en beschadigd waren. In sommige gevallen zelfs centimeters. Dat was niet best. Zes voeringen, twee zuigers en een nieuw bovenblok voor een motor van meer dan 30 jaar oud, dat gaat richting total-loss. Eerst maar eens afwachten wat de verzekering zou zeggen. Op 3 oktober hebben we de laatste onderdelen gereinigd en klaar voor inspectie.

De verzekeringsinspecteur keurde de motor af en de schipper van de Lia moest op zoek naar een andere motor. Maar dat valt niet mee. Hij had het schip nog niet zo lang en kon de financiering niet rond krijgen. Na een aantal weken volgt overleg en wordt een nieuw plan ontwikkeld. Piet denkt dat hij de motor wel weer aan de praat kan krijgen voor de helft van de kosten van een nieuwe motor, maar hij kan geen garantie geven. Uiteindelijk werd besloten om het risico te nemen en de Sulzer op te knappen. Er kwamen zes nieuwe voeringen en twee zuigers die konden worden gemonteerd zodra het blok was opgeknapt. Op 25 oktober begonnen we weer met werken. Het zand werd uit de motor gehaald en de drie ingekankerde pasranden werden met een handfrees opgehaald. Dat klinkt makkelijk, maar het ging hier maar liefst om 14 tot 32 millimeter! Zoveel zouden de voeringen gaan zakken.

Nu kun je natuurlijk niet zomaar een voering zoveel laten zakken. Om dat mogelijk te maken werden ook de drie drijfstangen evenveel millimeters ingekort. Bij dit type motor bestond de drijfstang gelukkig uit drie delen, de drijfstang die van onderen plat was, het boven en het onderlager. Het was dus makkelijk om daar iets af te draaien. We draaiden er iets extra’s af, zodat we meer speling kregen die we met pasplaten konden gaan opvullen. Het grote risico is dat er een onbalans in de motor ontstaat doordat de zuigers nu niet allemaal even zwaar zijn. De schipper weet dat hij meer trillingen zou kunnen verwachten, waar we niet veel aan kunnen doen. Ik lees dat ik op een gegeven moment nog weer nieuwe platen heb staan maken, omdat een van de zuigers bij het tornen toch nog tegen de cilinderkop aantikte.

Uiteindelijk hadden we de motor op 27 oktober afgemonteerd en het carter gewassen en uitgedweild. Daarna voor het eerst de motor gestart, warm gedraaid, langzaam het vermogen opgevoerd en indicateurdiagrammen getrokken. Dat was natuurlijk erg spannend want de motor had vier verschillende drijfstanglengtes. Het resultaat was niet slecht, maar Piet was nog niet tevreden. Er gingen weer enkele vulplaten tussenuit en de volgende ochtend stond ik weer nieuwe vulplaten te maken. Daarna nog even monteren en rond de middag was de Lia weer klaar. De Sulzer heeft daarna nog zo’n tien jaar gedraaid en is toen vervangen door een toerenmaker. Niet slecht voor een reparatie die volgens het boekje absoluut niet kon.

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 23 dec 2009 20:19
door Janna
Inderdaad Gert, dit is prachtig leesvoer.

Deze zou ook mooi passen in het Binnenvaartforum topic "Een kar met een verhaal".

Er is in ieder geval interesse genoeg voor motoren. Ik herinner me dat "Horten en Stoten" de best gelezen rubriek in de Schuttevaer was. Ik las dat in ieder geval altijd als eerste.

Ik kom op dit Kustvaartforum geen motoren topic tegen.

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 23 dec 2009 20:42
door Dirk-s
Hallo mannen die Piet Verschoor kennen.
Het was ergens in de 80er jaren dat Piet een aankoop keuring deed van een Deutz.
Na afloop van de keuring werd er nog even gepraat met elkaar over de Deutz.
Dit onder het genot van bier en jenever en het werd wat later.
Op een gegeven moment zegt Piet: Ik voer eens op een schip waar de Kaptein zijn zoon mee had genomen want die had schoolvakantie.
Die gozer werd in de kombuis gestopt om de kok te helpen.
Op een goeie dag kwam ik langs de kombuis lopen en keek naar binnen,en ik zag daar die knaap gehaktballen aan het maken was.
Ik liep naar binnen en zei: Dat doet je niet goed,wij willen hieraan boord sterke gehaktballen hebben vervolgens pakte ik een zooi gehakt,
kwakte dit onder mijn arm en al draaiende met mijn arm maakte ik een bal.
Zo maak je hier gehaktballen zei ik,die knaap keek mij aan en schoorvoetend deed hij wat ik gezegd had.
Ik liep de kombuis uit,regel recht naar de brug en zei tegen de kaptein: Kap ga eens gauw kijken wat dat rotjong van u aan het doen is in de kombuis,die ging gauw naar beneden en even later vreselijke lelijke woorden uit de kombuis.
Ik heb staan janken van het lachen zei hij

ja ja die Piet die kon vertellen hoor.
gr dirk

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 23 dec 2009 22:23
door Ewoud Klop
Beste Dirk

Dat was Piet Verschoor ten voeten uit, een lekker borreltje, en mooie verhalen.
Het verhaal dat je hebt verteld heb ik hem meerdere keren horen vertellen, en nu ik het weer lees zie ik hem nog de beweging nadoen met grote armzwaaien.
Ik heb hem ongeveer een jaar geleden nog gezien, toen zaten we bij de dierenarts voor de kat.
Zijn vrouw Jannie kwam binnen met de hond, en vertelde dat Piet buiten in de auto zat, waarna ik ben gaan kijken.
Het eerste wat hij tegen mij zei was"God Wout, wat worden wij oud, en jij zo grijs. Ik heb in die 4,5 jaar dat ik te pas en te onpas met hem heb samengewerkt een fantastische tijd gehad, veel geleerd, en veel gelachen.
Zo was er ook nog een verhaal van een aap die ze aan boord hadden, en die de gouden pen van de kapitein had gepikt, en daarna in de mast was geklommen.
Terwijl iedereen stond te roepen en te gillen had hij in zijn hand gescheten, en dit naar beneden gegooid.
We zaten eens in de kantine, en de fles stond op tafel, alleen waren de glaasjes niet binnen handbereik.
Piet trok zijn werkschoen uit, klopte hier ondersteboven een keer mee tegen de zijkant van de tafel, greep de fles jenever, en schonk er een flinke scheut in, en klokte zo de borrel door zijn keelgat.
Dat kan geen kwaad zei hij, alcohol ontsmet alles.

Dat waren nog eens tijden
Ewoud, die ze in die tijd Wout noemden

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 24 dec 2009 21:22
door Ewoud Klop
Op een mooie zomerdag werd ik met Piet Verschoor naar Dordrecht gestuurd voor een motorkeuring. Op zich niet vervelend natuurlijk, maar toen we onder de Dordtse brug aankwamen bleek het over een dood schip te gaan. De naam hiervan is niet meer boven water te krijgen, en ik denk dat we een sleutel mee gekregen hadden, want er was niemand aan boord. Eerst was het zaak om wat licht en lucht te organiseren, en nadat we na enig getob het hulpset aan de gang hadden gekregen, en de koppeling van de compressor in het werk hadden gezet ontluchtten we de grote stalen luchtketels waar zoveel water uit kwam dat we bijna de lenspomp bij moesten zetten, (geintje). In ieder geval waren we enige tijd later het water kwijt, en persten we de ketels op 30 BAR druk, wat uiteraard even tijd nodig had. In die tussentijd deden we een vluchtige visuele controle, peilden we de oliestand, zwengelden we aan de voorsmeerpomp, en opende we de decompressiekranen, en de buitenboordkranen. Gaven we de vetpomp op de schroefas een paar slagen, De smeerbakken voor de zuigersmering werden flink doorgedraaid, klepstoters en kleppen met de oliekan nagelopen. Hierna werd het tornijzer opgezocht, en kostte het toch wel enige moeite om de krukas uit bed te krijgen, alles had lang stilgestaan. Heel behoedzaam kwam de as in beweging…… en plotseling liep de hele boel vast. We hebben wel 10 keer om de motor heengelopen om te kijken wat er aan de hand kon zijn, en op het laatst kon het bijna niet anders of er moest een probleem zijn aan de buitenzijde van het schip. De eerste gedachte was dat er een balk in de tunnel was gedreven, en nu klem zat tussen de schroef. Even verderop lag er een roeiboot, die we even leenden om een inspectie te doen, maar ja het grootste deel zat onder water, en al was het dan ook mooi weer daar gingen we niet kijken. Met de roeispaan werd er wat gepord en gestoken, doch er was niets te ontdekken. Afijn, even later weer terug in de machinekamer weer wat terug getornd, en dat liep gesmeerd. Toen weer de andere kant op, en weer liep de boel vast. Na lang zoeken kwamen we er achter dat er een boutje tussen de nokkenas en de open nokkenbak klem zat, als de nok hier tegen aan kwam liep de hele boel vast. Boutje verwijderd, en hiermee was ook het probleem verholpen. Na enige keren rond te zijn geweest zonder dat er wat mis ging zijn we eerst boven wezen kijken of het schip wel deugdelijk vast lag, het zou slordig wezen als de hele boel van de wal werd getrokken als de motor aan gang zou gaan. Weer terug gaven we alles nog een keer olie, draaiden de luchtflessen open en gaven daarna een schot lucht met de decompressiekranen open. Hierna draaiden we deze dicht, en gaven we weer een schot lucht, hakkeplof, hakkeplof, hakkeplof, …. En verder niks, geen leven in te krijgen. Een verstuiverleiding losgemaakt, en nog een keer gestart, gasolie zat, dus dat was het ook niet. Nu hadden we voor noodgevallen altijd een busje ether in de auto liggen, en ten einde raad dat er bij gehaald. Piet aan de starthandle, en ik zou hem een beetje ether laten ruiken aan de inlaat, welke achter de motor de lucht inademde. We hadden bijna een busje leeg toen er een paar daverende klappen klonken, de koppen werden gelicht, en onder de koppen kwamen vlammen van een halve meter tevoorschijn, dit waren zeker te weten niet de ontlastventielen die open gingen ……..maar de kar was aan gang. De oliedruk was redelijk te noemen,
In het begin liep hij als een heikar, maar nadat de tijd verstreek en lopende weg de kleppen wat ruimte hadden gegeven begon hij steeds beter te draaien. Ik naar buiten om te kijken of we koelwater overboord hadden, Piet wel drie keer de motor rond met een oor aan de schroevendraaier, op de carterdeksels, de cilinders, en weet ik veel meer waar hij als een dokter de motor beluisterde. Hierna werd het toerental opgevoerd, en hebben we met de indicateur de compressiedrukken gemeten, en al met al zag het er niet verkeerd uit.
Ook de uitlaattemperaturen lagen wat uit elkaar, maar dat was minimaal te noemen.
Op de terugweg naar huis zijn we maar even in de kroeg aangeland om er een paar te drinken op de goede afloop.
We hadden het weer versierd, al hadden we weer veel geluk gehad.

Ewoud, die voor het gemak Wout werd genoemd

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Geplaatst: 26 dec 2009 21:21
door Gert Schouwstra
Piet vertelde bij de koffie (of was het wat anders?) weer eens een wild verhaal uit zijn tijd in Indië. De boot waar hij op voer had een groot survey nodig en dat zou gedaan worden door een ploeg chinese of maleise monteurs van de rederij. Er stond een grote motor in met veel carterruimte. Er zouden enkele lagers worden vernieuwd en de lagers waren verpakt in houten kisten met veel stophout. Piet was vrij en sleutelde dus niet mee, hij ging de wal op, passagieren. Na een paar dagen kwam hij weer aan boord, net op het moment dat de kar zou gaan proefdraaien. De motor werd opgestart en draaide prima. Alleen waren er af en toe wel wat onherkenbare doffe klappen te horen. Het waren geen metaalgeluiden, maar ze kwamen wel uit de motor. Verder draaide de motor best. Het zaakje werd toch niet vertrouwd en er werden een paar carterdeksels losgedraaid. Wat bleek?
In het carter dreven nog diverse stukken stophout rond, die af en toe een tik van een drijfstang kregen. Dat was dus eenvoudig op te lossen.