Hallo ,
We gaan verder met de verhalen (die echt zijn gebeurt en waar we zelf bij zijn geweest) dit keer een stukje van oud collega en vriend Piet Pardoen
gegevens en eventuele foto,s ben ik nog bij elkaar aan het zoeken,
gezonken 1964 op de waterweg .
De Eilbeck
Als eerste klus moest ik naar de Eilbeck. Daar heb ik eigenlijk goed leren werken onderwater.
Het was een knoert van een zeeschip, waar ik duidelijk nog geen kaas van had gegeten, ik had alleen nog maar op zandscheepjes en rijnaken gedoken. Dit was allemaal tien keer groter en de benamingen waren iets anders dan op een binnenscheepje. Daarmee kwam ik wel eens in de knoop als ik door de telefoon aan het uitleggen was waar ik op dat moment bezig was.
Het schip was omgekiept en lag op zijn kant, ergens in de Rotterdamse Waterweg. Het was wel geen klus in het buitenland, maar het was wel een Duits schip.
De hele nacht geen oog dicht gedaan voordat ik er heen moest. Ik was, in mijn fantasie aan het knokken met inktvissen en ander tuig dat misschien wel in dat wrak konden zitten.
Hij lag niet zo gek ver bij de zee vandaan en je wist het maar nooit.
Ik had bijna alle boeken gelezen over inktvissen en ander tuig dat het misschien een beetje in mijn achterhoofd mee heeft gespeeld.
De enige inktvis die ik ben tegen gekomen zat in de lading, in blik.
We hebben daar wat af gedoken, iedere dag zat je vier uur onder water in de winter had je een paar kouwe klauwen, niet te weinig, gegeven moment waren ze zo koud dat je niet meer voelde of je een olifant of een potlood vast had. Dan ging je er effe uit want je kon niet meer werken. Als je dan aan dek kwam gingen je handen tintelen. Pfffft. dan stond je bekant in je broek te zeiken, dat deed pijn en pijn doet toch zo zeer. Als je daarna gelijk weer ging duiken had je nergens meer last van en kon je gewoon verder je vier uur volmaken. Ik had in die tijd een paar jatten dat leken wel kolenschoppen, die zaten vast aan dat magere lichaam, geen gezicht. Het is allemaal weer goed gekomen, alleen zoals nu achter de computer heb ik nog vaak drie letters tegelijk te pakken.
We moesten de laadruimen leegmaken, omdat erin die tijd nog niet zulke krachtige bokken waren om hem met lading en al recht te zetten.
Tegenwoordig zetten drie zware bokken hem zo ergens hoog en droog met lading en al. Dat is geen kunst meer.
Er zat van alles in, wat je maar kan bedenken. Van flessen Bokma, tot kaas, ham, elektrische gitaren, kristal, geschenkpakketten waar echt van alles in zat en nog veel meer van dat moois. Wij konden van dat spul thuis ook wel wat gebruiken. Mijn dochter is groot geworden van vijf sterren babyvoeding. Al wat erin zat was bestemd voor Saoedie Arabië. En die wisten wel wat goed was.
Onze vriendin Mirjam, vroeg eens. ''Piet als je wat van de lading van zo'n gezonken schip mee naar huis neemt, heet dat nou JUTTEN.''
''Nee meid dat heet JATTEN, het is maar een letter verschil.''
Wij vonden dat niet zo'n punt, maar de rechter vond van wel.
Onze directeur seinde ons in dat er binnenkort een politie inval aan boord zou komen. Dus waren we allemaal de lul. Want iedereen dacht natuurlijk weer, dat valt wel mee.
Midden in de nacht kwam er ineens een politieboot langszij en moesten we allemaal mee naar het bureau.
Tot zover de eerste episode Eilbeck wordt vervolgd
]
Strandingen en bergingen, foto's en knipsels.
oude duik en bergings etc
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
oude duik en bergings etc
Hallo, dit is het laatste stukje van de Eilbek ,
Op vrijdag 22 november 1963
zo rond 19.00 had het westduitse 2536 brt metend vrachtschip de Eilbek een aanvaring met de ook westduitse 1556 brt metende Arcturus ,na een paar uur was de Eilbeck gezonken(bijna gelijktijdig werd de amerikaanse president John F Kennedy vermoord in Dallas) de Eilbek voer in charter voor de KNSM,de aanvaring was dwars voor de Merwe haven aan en werd door sleepboten naar de zuidelijke oever geduwd dicht bij het carantaine gebouw aan de heyplaat ,de foto laten zien hoe het schip met behulp van kantel jukken werd rechtgezet.
Bij iedereen stond de politie in die nacht op de stoep om huis zoeking te doen. Ik was de enige die nog net effe een belletje had kunnen maken. Moeders was later nog linker op mij dan die rechter, want ik had haar verteld dat we dat mochten meenemen, anders werd het toch weggegooid.
De rechter zei, ''jullie, jullie weten niet eens meer wat jatten is. Als ik een blikje melk meeneem uit de supermarkt, dan ben ik een dief. Jullie zeggen doodleuk nou ja, wie appelen vaart eet appelen. Als je gaat kijken,'' zei hij, en ging er gewoon bij staan, ''wat ze op alle scheepjes die daar geweest zijn verzameld hebben is het niet normaal meer. Alleen al wat eraan boord van jullie schip zat, daar kan je zo drie maanden mee naar de Noordpool. Daarna had je nog genoeg over. Jullie nemen gelijk de hele boomgaard mee.''
''Nou ja overdrijven is ook een vak'' zeiden wij. Dat liet hij toen wel merken ook. Wij vertelden hem ook, dat wij zo moeilijk nee konden zeggen tegen al dat moois. We hadden vaak zo hard moeten werken om het als duiker uit dat schip te krijgen. Wij vonden eigenlijk dat we er een beetje recht op hadden. Het enige wat die rechter deed was met het moede hoofd schudden en een straf uitdelen waar een paard de hik van kreeg.
De uitvoerder van dat karwei hebben we drie weken niet gezien die zat in het gevang net als de schipper. De rechter sprak hem aan met, ''u bent de kapitein van dat schip u moest weten dat dit allemaal niet mocht. Hij zei, ''edelachtbare, in mijn 30 jaar dat ik bij dit bedrijf werk, bent u de eerste die mij kapitein noemt, prachtig vind ik dat.''
Het hielp hem niet veel met de strafmaat, hij moest ook drie weken brommen. Daar pleeg je vandaag aan de dag een moord voor.
De rest van de bemanning waaronder ik kreeg ook wat aangezegd maar wat dat was ben ik vergeten.
De dag dat de uitvoerder weer terug kwam waren wij natuurlijk benieuwd hoe de koers zou worden met het meenemen van al die heerlijkheden uit dat schip. Hij stapt aan boord en zei, ''de eerste de beste die ook maar een vinger uitsteekt naar de lading is de pineut. En jij aankleden Piet.''
''Ja hallo Gerrit, ik krijg de lading niet boven zonder dat ik het aan kan raken.''
''Ik zal jou speciaal in de gaten houden dus wees gewaarschuwd, en als je straks klaar bent geef dan voor je eruit komt eerst effe een paar flessen Bokma op want dat hebben we niet meer.''
Eindeloze man, daar heb ik het vak van geleerd, hij was wel zo hard als een spijker maar dat was ook nodig bij zo'n stelletje trievel.
Hij was vaak als de zon onder ging aan het turen naar de horizon en zei dan, ''mooi he die zilhouten aan de horizon, dat was in Afrika ook zo mooi.'' Op zeker moment staat hij
's avonds in zijn korte broek aan dek naar de horizon te turen met zijn ene been op de verschansing.
Wij stonden een meter of zeven bij hem vandaan, zei er een ''joh kijk eens wat eruit de pijp van Gerrit zijn broek hangt, heel zijn voering hangt eruit.''
''Nee joh,'' zei een ander, ''dat is zijn trouw gereedschap.''
Ik zei, ''nee dat kan niet want ik geloof dat hij een zoon heeft en dat krijg je mooi niet voor elkaar met dat zootje wat daar hangt. Gerrit!!, heb jij kinderen.''
''Ja ik heb een zoon die is kapitein van een zeeschip, hoezo.''
''Nee zo maar, wij dachten dat je voering uit je broek hing.''
Zo kan je ook wel eens te vlug de verkeerde conclusies trekken.
Gerrit ging met vakantie en er kwam voor hem een andere uitvoerder. We hadden altijd een ponton langszij liggen waar de lading opgestouwd werd die uit het schip kwam. Als je klaar was met duiken dan stond je daar ook om de zaak netjes neer te leggen. Radio's kwamen er boven en niet van die misselijke helemaal in waterdichte plasticzakken verpakt. Ik was tallieman, om bij te houden wat en hoeveel eraan boord kwamen. Dat was gelijk over. Nadat we klaar waren met werken had die nieuwe uitvoerder al de radio's na geteld en kwam er achter dat ik van de tweehonderd stuks er maar honderd vijfenzeventig had op geschreven. Dat mocht ik niet meer doen en kreeg de gele kaart. Voor straf moest hij zijn borreltjes betalen, die voor niks uit dat wrak kwamen, want dat konden we niet gaan zeggen natuurlijk. Dat liep lekker op, want hij lustte ze wel. Ja, eigen schuld dikke bult.
Deze foto laat zien hoe de Eilbek werd gelicht,
er waren bij nodig 7 bokken,7 bergingsvaartuigen 3 sleepboten,
12 heftanks en een aantal personeels en werk vletten.
Dit was het weer voorlopig,mocht er animo zijn voor nog meer verhalen laat het ons even weten ,dan kunnen we ze forum gereed maken
de foto,s zijn overgenomen uit het boek 150 jaar Smit.
groeten
Eef en Piet
Op vrijdag 22 november 1963
zo rond 19.00 had het westduitse 2536 brt metend vrachtschip de Eilbek een aanvaring met de ook westduitse 1556 brt metende Arcturus ,na een paar uur was de Eilbeck gezonken(bijna gelijktijdig werd de amerikaanse president John F Kennedy vermoord in Dallas) de Eilbek voer in charter voor de KNSM,de aanvaring was dwars voor de Merwe haven aan en werd door sleepboten naar de zuidelijke oever geduwd dicht bij het carantaine gebouw aan de heyplaat ,de foto laten zien hoe het schip met behulp van kantel jukken werd rechtgezet.
Bij iedereen stond de politie in die nacht op de stoep om huis zoeking te doen. Ik was de enige die nog net effe een belletje had kunnen maken. Moeders was later nog linker op mij dan die rechter, want ik had haar verteld dat we dat mochten meenemen, anders werd het toch weggegooid.
De rechter zei, ''jullie, jullie weten niet eens meer wat jatten is. Als ik een blikje melk meeneem uit de supermarkt, dan ben ik een dief. Jullie zeggen doodleuk nou ja, wie appelen vaart eet appelen. Als je gaat kijken,'' zei hij, en ging er gewoon bij staan, ''wat ze op alle scheepjes die daar geweest zijn verzameld hebben is het niet normaal meer. Alleen al wat eraan boord van jullie schip zat, daar kan je zo drie maanden mee naar de Noordpool. Daarna had je nog genoeg over. Jullie nemen gelijk de hele boomgaard mee.''
''Nou ja overdrijven is ook een vak'' zeiden wij. Dat liet hij toen wel merken ook. Wij vertelden hem ook, dat wij zo moeilijk nee konden zeggen tegen al dat moois. We hadden vaak zo hard moeten werken om het als duiker uit dat schip te krijgen. Wij vonden eigenlijk dat we er een beetje recht op hadden. Het enige wat die rechter deed was met het moede hoofd schudden en een straf uitdelen waar een paard de hik van kreeg.
De uitvoerder van dat karwei hebben we drie weken niet gezien die zat in het gevang net als de schipper. De rechter sprak hem aan met, ''u bent de kapitein van dat schip u moest weten dat dit allemaal niet mocht. Hij zei, ''edelachtbare, in mijn 30 jaar dat ik bij dit bedrijf werk, bent u de eerste die mij kapitein noemt, prachtig vind ik dat.''
Het hielp hem niet veel met de strafmaat, hij moest ook drie weken brommen. Daar pleeg je vandaag aan de dag een moord voor.
De rest van de bemanning waaronder ik kreeg ook wat aangezegd maar wat dat was ben ik vergeten.
De dag dat de uitvoerder weer terug kwam waren wij natuurlijk benieuwd hoe de koers zou worden met het meenemen van al die heerlijkheden uit dat schip. Hij stapt aan boord en zei, ''de eerste de beste die ook maar een vinger uitsteekt naar de lading is de pineut. En jij aankleden Piet.''
''Ja hallo Gerrit, ik krijg de lading niet boven zonder dat ik het aan kan raken.''
''Ik zal jou speciaal in de gaten houden dus wees gewaarschuwd, en als je straks klaar bent geef dan voor je eruit komt eerst effe een paar flessen Bokma op want dat hebben we niet meer.''
Eindeloze man, daar heb ik het vak van geleerd, hij was wel zo hard als een spijker maar dat was ook nodig bij zo'n stelletje trievel.
Hij was vaak als de zon onder ging aan het turen naar de horizon en zei dan, ''mooi he die zilhouten aan de horizon, dat was in Afrika ook zo mooi.'' Op zeker moment staat hij
's avonds in zijn korte broek aan dek naar de horizon te turen met zijn ene been op de verschansing.
Wij stonden een meter of zeven bij hem vandaan, zei er een ''joh kijk eens wat eruit de pijp van Gerrit zijn broek hangt, heel zijn voering hangt eruit.''
''Nee joh,'' zei een ander, ''dat is zijn trouw gereedschap.''
Ik zei, ''nee dat kan niet want ik geloof dat hij een zoon heeft en dat krijg je mooi niet voor elkaar met dat zootje wat daar hangt. Gerrit!!, heb jij kinderen.''
''Ja ik heb een zoon die is kapitein van een zeeschip, hoezo.''
''Nee zo maar, wij dachten dat je voering uit je broek hing.''
Zo kan je ook wel eens te vlug de verkeerde conclusies trekken.
Gerrit ging met vakantie en er kwam voor hem een andere uitvoerder. We hadden altijd een ponton langszij liggen waar de lading opgestouwd werd die uit het schip kwam. Als je klaar was met duiken dan stond je daar ook om de zaak netjes neer te leggen. Radio's kwamen er boven en niet van die misselijke helemaal in waterdichte plasticzakken verpakt. Ik was tallieman, om bij te houden wat en hoeveel eraan boord kwamen. Dat was gelijk over. Nadat we klaar waren met werken had die nieuwe uitvoerder al de radio's na geteld en kwam er achter dat ik van de tweehonderd stuks er maar honderd vijfenzeventig had op geschreven. Dat mocht ik niet meer doen en kreeg de gele kaart. Voor straf moest hij zijn borreltjes betalen, die voor niks uit dat wrak kwamen, want dat konden we niet gaan zeggen natuurlijk. Dat liep lekker op, want hij lustte ze wel. Ja, eigen schuld dikke bult.
Deze foto laat zien hoe de Eilbek werd gelicht,
er waren bij nodig 7 bokken,7 bergingsvaartuigen 3 sleepboten,
12 heftanks en een aantal personeels en werk vletten.
Dit was het weer voorlopig,mocht er animo zijn voor nog meer verhalen laat het ons even weten ,dan kunnen we ze forum gereed maken
de foto,s zijn overgenomen uit het boek 150 jaar Smit.
groeten
Eef en Piet
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
-
ed ijzendoorn
oude duik en etc
De toestand met de Klockner 8 oktober 1966
We lagen met het duik/bergingsvaartuig Schollevaar op station in Schiemond,de schollevaar lag daar vaak met het oog op mogelijke calimiteiten op de Waterweg,schipper was Kees Zandburg een ex duiker,op dat moment hadden we wat kleinduikwerk aan de Benelux tunnel
gegevens Schollevaar:
gebouwd 1940 op de werf “De Vooruitgang†van D en J. Boot in Alphen aan de Rijn
l. 20mtr ,br 5.5 mtr diepgang 1.30 mtr voortstuwing 2 cylinder industrie type 2vd5 60 apk
ingenomen door de duitsers in 1943 NT 45 (netz tender) 1944 naar bergungschiffsverband als
BS 41 na de oorlog terug naar Tak,s berging en in 1969 gesloopt bij Kerkhove in Zwijndrecht
Ik zat aan boord en zou het weekeinde naar huis gaan,ik zou de vrijdag daarop gaan trouwen
had wat verlof opgenomen en ik zou dan terug komen een week er na ,maar het liep anders,het duitse sleepschip de Klockner 8 ik meen zo een 1800 ton en een boel ruimen zonk
in de waterweg ,met volle kracht naar de lokatie en daar was de Bruinvisch al en we kregen opdracht om mensen en benodigde spullen op te halen in Maassluis ,terug op lokatie was de uitvoerder Gerrit Spruit (was ook uitvoerder op de Eilbek) al met de duiker van de Bruinvisch
al bezig met een onderzoek, stond een gemene stroom ,maar toen de duiker boven kwam had deze toch genoeg informatie,om alvast een bergingsplan te maken.
Uitvoerder Gerrit Spruit,
Lang duiken was er eerst niet bij maar toen de vaartuigen geboeid en vertuid boven het wrak lagen konden we met behulp va 8 duimse zuig slangen de lading van ijzererts/pufkolen er uit zuigen,met behulp van de duikers die met de slang door het ruim gingen en zo per telefoon de winchdriver aanwijzingen gaf beetje op en een beetje vieren,stoppen etc.alles werd met het standaardpak gedaan,(koperen helm) en de lading werd in bakken gepompt,en zo werd het Donderdag 20 oktober,ik had al laten blijken dat het toch wel tijd werd dat ik naar huis ging voor de trouwerij,de uitvoerder kwam met het idee om de plechtigheid maar af te zeggen,trouwen kon je altijd nietwaar,en hij bespaarde mij misschien wel een boel ellende
want we waren toch haast nooit thuis.maar Gerrit had buiten de waard,in dit geval mijn a,s vrouw gerekend,die had kantoor gebeld en gevraagd waar ik was,waarom moest zij het weten? Ja we gaan morgen trouwen,O was niets van bekend even overleg plegen op het
werk en zo geschiede,Gerrit werd wat milder ,nou Eef weet je wat we doen ,sprak hij grootmoedig, je maakt morgen ochtend om 3 uur de eerste duiktorn,ga je naar huis,hoe laat trouw je Eef, om 15.00 Gerrit,kan je zo rond een uur of 8 s,avonds terug zijn en dan kan je de laatste avondduik doen de stroppen moeten er onder,dit was de principe afspraak. gelukkig
kwam er van een ander karwei een duiker vrij dus kon ik toch mijn verlof opnemen,
het omhoog halen van de klockner 8 oktober 1966
foto,van Gerrit uit 150 jaar smit
groeten
Eef
We lagen met het duik/bergingsvaartuig Schollevaar op station in Schiemond,de schollevaar lag daar vaak met het oog op mogelijke calimiteiten op de Waterweg,schipper was Kees Zandburg een ex duiker,op dat moment hadden we wat kleinduikwerk aan de Benelux tunnel
gegevens Schollevaar:
gebouwd 1940 op de werf “De Vooruitgang†van D en J. Boot in Alphen aan de Rijn
l. 20mtr ,br 5.5 mtr diepgang 1.30 mtr voortstuwing 2 cylinder industrie type 2vd5 60 apk
ingenomen door de duitsers in 1943 NT 45 (netz tender) 1944 naar bergungschiffsverband als
BS 41 na de oorlog terug naar Tak,s berging en in 1969 gesloopt bij Kerkhove in Zwijndrecht
Ik zat aan boord en zou het weekeinde naar huis gaan,ik zou de vrijdag daarop gaan trouwen
had wat verlof opgenomen en ik zou dan terug komen een week er na ,maar het liep anders,het duitse sleepschip de Klockner 8 ik meen zo een 1800 ton en een boel ruimen zonk
in de waterweg ,met volle kracht naar de lokatie en daar was de Bruinvisch al en we kregen opdracht om mensen en benodigde spullen op te halen in Maassluis ,terug op lokatie was de uitvoerder Gerrit Spruit (was ook uitvoerder op de Eilbek) al met de duiker van de Bruinvisch
al bezig met een onderzoek, stond een gemene stroom ,maar toen de duiker boven kwam had deze toch genoeg informatie,om alvast een bergingsplan te maken.
Uitvoerder Gerrit Spruit,
Lang duiken was er eerst niet bij maar toen de vaartuigen geboeid en vertuid boven het wrak lagen konden we met behulp va 8 duimse zuig slangen de lading van ijzererts/pufkolen er uit zuigen,met behulp van de duikers die met de slang door het ruim gingen en zo per telefoon de winchdriver aanwijzingen gaf beetje op en een beetje vieren,stoppen etc.alles werd met het standaardpak gedaan,(koperen helm) en de lading werd in bakken gepompt,en zo werd het Donderdag 20 oktober,ik had al laten blijken dat het toch wel tijd werd dat ik naar huis ging voor de trouwerij,de uitvoerder kwam met het idee om de plechtigheid maar af te zeggen,trouwen kon je altijd nietwaar,en hij bespaarde mij misschien wel een boel ellende
want we waren toch haast nooit thuis.maar Gerrit had buiten de waard,in dit geval mijn a,s vrouw gerekend,die had kantoor gebeld en gevraagd waar ik was,waarom moest zij het weten? Ja we gaan morgen trouwen,O was niets van bekend even overleg plegen op het
werk en zo geschiede,Gerrit werd wat milder ,nou Eef weet je wat we doen ,sprak hij grootmoedig, je maakt morgen ochtend om 3 uur de eerste duiktorn,ga je naar huis,hoe laat trouw je Eef, om 15.00 Gerrit,kan je zo rond een uur of 8 s,avonds terug zijn en dan kan je de laatste avondduik doen de stroppen moeten er onder,dit was de principe afspraak. gelukkig
kwam er van een ander karwei een duiker vrij dus kon ik toch mijn verlof opnemen,
het omhoog halen van de klockner 8 oktober 1966
foto,van Gerrit uit 150 jaar smit
groeten
Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
-
Jan van der Doe
- Berichten: 8531
- Lid geworden op: 30 dec 2004 16:02
- Locatie: Fergus, ON
- Contacteer:
oudebergings etc
Hallo,
Tussen mijn verzameling oude foto,s deze afbeelding van de Zaandam
holland america line,de boot ligt er een beetje zwaarmoedig bij in de kop, wie weet er meer van>
groeten
Eef
Tussen mijn verzameling oude foto,s deze afbeelding van de Zaandam
holland america line,de boot ligt er een beetje zwaarmoedig bij in de kop, wie weet er meer van>
groeten
Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
-
Jos Linders
Hallo Eef, dan zou het deze moeten zijn.
Zaandam (1)
Bouwjaar : 1882
Werf : Etablissement Fijenoord
Bruto tonnage : 3.063 ton
L x B x D : 101,00 x 12,00 x 7,01 meter
Snelheid : 11 knopen
Passagiers : 50 I, 424 III
Bemanning : 51
De NASM had tot aan de bestelling van de Zaandam op 1 mei 1881 al haar schepen van buitenlandse werven betrokken. Eerder was van de Rotterdamse werf Feijenoord het door de werf in eigen beheer gebouwde schip ss Nederland overgenomen, welke als Leerdam in de vaart kwam. De Zaandam was het eerste, door de NASM bij een Nederlandse werf besteld schip. De Zaandam liep op 2 mei 1882 van stapel. Enkele maanden later, op 27 september, werd het nieuwe schip voor haar eerste reis ingezet op de dienst Amsterdam - New York.
Op 15 juni 1897 werd de Zaandam verkocht aan Austro Americana Steamship Company in Triëst en herdoopt in Styria. Deze rederij verkocht het schip in 1902 weer aan de New Yorkse rederij Luckenbach Steamship Company. Onder de naam Julia Luckenbach voer het schip tot 1913 toen het in aanvaring kwam met het ss Indrakuala in de Cheasepeake Bay. De voormalige Zaandam is bij dit ongeval gezonken.
Sorry, was even de bron van de informatie vergeten te vermelden:
Deze komt van de "Vereniging de Lijn"
Groetjes, Jos Linders.
Zaandam (1)
Bouwjaar : 1882
Werf : Etablissement Fijenoord
Bruto tonnage : 3.063 ton
L x B x D : 101,00 x 12,00 x 7,01 meter
Snelheid : 11 knopen
Passagiers : 50 I, 424 III
Bemanning : 51
De NASM had tot aan de bestelling van de Zaandam op 1 mei 1881 al haar schepen van buitenlandse werven betrokken. Eerder was van de Rotterdamse werf Feijenoord het door de werf in eigen beheer gebouwde schip ss Nederland overgenomen, welke als Leerdam in de vaart kwam. De Zaandam was het eerste, door de NASM bij een Nederlandse werf besteld schip. De Zaandam liep op 2 mei 1882 van stapel. Enkele maanden later, op 27 september, werd het nieuwe schip voor haar eerste reis ingezet op de dienst Amsterdam - New York.
Op 15 juni 1897 werd de Zaandam verkocht aan Austro Americana Steamship Company in Triëst en herdoopt in Styria. Deze rederij verkocht het schip in 1902 weer aan de New Yorkse rederij Luckenbach Steamship Company. Onder de naam Julia Luckenbach voer het schip tot 1913 toen het in aanvaring kwam met het ss Indrakuala in de Cheasepeake Bay. De voormalige Zaandam is bij dit ongeval gezonken.
Sorry, was even de bron van de informatie vergeten te vermelden:
Deze komt van de "Vereniging de Lijn"
Groetjes, Jos Linders.
oude bergings en duik etc
Hallo Tina.
bedankt voor de afbeelding vanhet duik en bergingsschip smit-waalhaven 1
echter dit was zo als wij het noemde smitje waalhaven had niets met Smit-Tak te maken,zal hem wel doorsturen naar een familielid die heeft wel enige tijd daar als duiker gewerkt,
groeten en beterschap
Eef
bedankt voor de afbeelding vanhet duik en bergingsschip smit-waalhaven 1
echter dit was zo als wij het noemde smitje waalhaven had niets met Smit-Tak te maken,zal hem wel doorsturen naar een familielid die heeft wel enige tijd daar als duiker gewerkt,
groeten en beterschap
Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
-
TINA
VOOR EEF.
VERGRIJZING ONDER WATER.
Door R. Pasterkamp
UTRECHT – De kunst van het duiken, technisch inzicht en twee rechterhanden. Wie daarover beschikt kan bergingsduiker worden bij Smit Tak. Het internationaal opererende bedrijf kan best wat jonge 'natte medewerkers' gebruiken. Ook onder water slaat de vergrijzing toe.
Het valt niet mee om aan nieuwe mensen te komen, geeft personeelsman Barend Mes van Smit Tak toe. „In onze bergingsploeg van 42 mensen zitten 32 duikers. Het bestand is redelijk vergrijsd. Daarom leiden we vast nieuwe mensen op. De komende jaren kunnen we twaalf man aannemen.â€
Smit Tak was zaterdag nadrukkelijk aanwezig op Duikvaker, de beurs voor duikliefhebbers in Utrecht. Op de beurs, die is bezocht door ongeveer 15.000 mensen, was voor het eerst een banenmarkt. Smit Tak, de Koninklijke Landmacht en het Nationaal Duikcentrum (NDC) waren aanwezig om met name sportduikers te interesseren voor een baan onder water.
Niet dat iedereen die ooit in de Rode Zee of in de azuurblauwe wateren rond de Antillen naar visjes heeft gedoken, geschikt is voor het duikvak. „Het is een wereld van verschilâ€, zegt sergeant-1 André Kapel, groepscommandant van het duikpeloton van de landmacht. „Het duiken tijdens een vakantie gebeurt meestal bij een ideaal klimaat, met helder zicht en met een ideale uitrusting. Wij duiken bij barre weersomstandigheden en in troebel water.â€
Talenten
De duikbranche verwacht de komende jaren dik vijftig beroepsduikers extra nodig te hebben. Op een huidig aantal van 450 beroepsduikers (werkzaam bij zo'n 25 bedrijven) is dat een uitbreiding van ruim 10 procent. Het meeste werk is te vinden in de civiele onderwaterbouw: aanleg en onderhoud van tunnels, sluizen, bouwputten en kademuren. Daarnaast is er het seizoenswerk in de offshore, het bergingswerk en reparatie en onderhoud aan schepen.
Wie zijn „talenten van boven water onder water verder wil uitbouwen†kan zich melden bij het NDC in Delft. Na zware keuringen volgt een opleiding van tien weken, waarvan twee weken volledig intern aan boord van een duikvaartuig. Daarna is de duiker bevoegd tot het verrichten van alle werkzaamheden in de binnenwateren en op zee tot 50 meter.
Johan van der Lee is coördinator van de duikafdeling bij Smit Tak in Rotterdam. Twaalf jaar zat hij meer onder dan boven water, de laatste twee jaar heeft hij een kantoorfunctie. Gevraagd naar de klussen van het laatste jaar somt hij op: Noordzee (schip doormidden, achterstuk ligt er nog), Zuid-Afrika (olie uit gestrande mammoettanker bij Robbeneiland), Engeland (kruiplijncoaster dwars in een kanaal gezonken) en Venezuela (boot met staal 40 meter onder water). „Als er zich een klus aandient, gaat het bloed sneller stromen.â€
Min tien
Het liefst duikt Van der Lee in de wateren rond Curaçao, met prima zicht en lekker warm water. „Maar bij een temperatuur van min 10 in de wateren onder de ijsvlakte van Finland is ook niet verkeerd. Een passagiersschip had zich lek gevaren op het ijs. Die hebben we dicht en weer drijvend gemaakt. Nu vaart-ie in het Caraïbisch gebied.â€
De Koersk, de gezonken Russische onderzeeër, staat ook op het bergingslijstje van Smit Tak. „Zodra de Russen groen licht geven, rukken we uit. Maar ik heb begrepen dat ze er financieel niet rooskleurig voorstaan.â€
Volgens Van der Lee zijn er drie soorten duikers: brandweerduikers, sportduikers en bergingsduikers. „De brandweerduiker werkt onder hoge spanning in ondiep water. De sportduiker bepaalt zelf hoe en wanneer hij het water in gaat. De bergingsduiker gaat 's ochtends naar zijn werk en weet niet waar hij terechtkomt.†Routine is het grootste gevaar voor een duiker, vindt Van der Lee. „Iedere duik is weer een nieuwe. Je kunt niet blindvaren op je ervaring.†Voor een duiker geldt geen leeftijdsgrens. „Zolang je je aan de spelregels houdt, kun je tot je 60e duiken.â€
Tientallen jongeren verdrongen zich zaterdag op Duikvaker voor de enorme waterbak met duikers. Vrouwen bleven een beetje op afstand. Ook letterlijk. De duikploeg van Smit Tak kent uitsluitend mannen. „Voor vrouwen is het fysiek niet te doen. Maar als er dames zijn die onder water hun mannetje staan, zijn ze welkom.â€
VERGRIJZING ONDER WATER.
Door R. Pasterkamp
UTRECHT – De kunst van het duiken, technisch inzicht en twee rechterhanden. Wie daarover beschikt kan bergingsduiker worden bij Smit Tak. Het internationaal opererende bedrijf kan best wat jonge 'natte medewerkers' gebruiken. Ook onder water slaat de vergrijzing toe.
Het valt niet mee om aan nieuwe mensen te komen, geeft personeelsman Barend Mes van Smit Tak toe. „In onze bergingsploeg van 42 mensen zitten 32 duikers. Het bestand is redelijk vergrijsd. Daarom leiden we vast nieuwe mensen op. De komende jaren kunnen we twaalf man aannemen.â€
Smit Tak was zaterdag nadrukkelijk aanwezig op Duikvaker, de beurs voor duikliefhebbers in Utrecht. Op de beurs, die is bezocht door ongeveer 15.000 mensen, was voor het eerst een banenmarkt. Smit Tak, de Koninklijke Landmacht en het Nationaal Duikcentrum (NDC) waren aanwezig om met name sportduikers te interesseren voor een baan onder water.
Niet dat iedereen die ooit in de Rode Zee of in de azuurblauwe wateren rond de Antillen naar visjes heeft gedoken, geschikt is voor het duikvak. „Het is een wereld van verschilâ€, zegt sergeant-1 André Kapel, groepscommandant van het duikpeloton van de landmacht. „Het duiken tijdens een vakantie gebeurt meestal bij een ideaal klimaat, met helder zicht en met een ideale uitrusting. Wij duiken bij barre weersomstandigheden en in troebel water.â€
Talenten
De duikbranche verwacht de komende jaren dik vijftig beroepsduikers extra nodig te hebben. Op een huidig aantal van 450 beroepsduikers (werkzaam bij zo'n 25 bedrijven) is dat een uitbreiding van ruim 10 procent. Het meeste werk is te vinden in de civiele onderwaterbouw: aanleg en onderhoud van tunnels, sluizen, bouwputten en kademuren. Daarnaast is er het seizoenswerk in de offshore, het bergingswerk en reparatie en onderhoud aan schepen.
Wie zijn „talenten van boven water onder water verder wil uitbouwen†kan zich melden bij het NDC in Delft. Na zware keuringen volgt een opleiding van tien weken, waarvan twee weken volledig intern aan boord van een duikvaartuig. Daarna is de duiker bevoegd tot het verrichten van alle werkzaamheden in de binnenwateren en op zee tot 50 meter.
Johan van der Lee is coördinator van de duikafdeling bij Smit Tak in Rotterdam. Twaalf jaar zat hij meer onder dan boven water, de laatste twee jaar heeft hij een kantoorfunctie. Gevraagd naar de klussen van het laatste jaar somt hij op: Noordzee (schip doormidden, achterstuk ligt er nog), Zuid-Afrika (olie uit gestrande mammoettanker bij Robbeneiland), Engeland (kruiplijncoaster dwars in een kanaal gezonken) en Venezuela (boot met staal 40 meter onder water). „Als er zich een klus aandient, gaat het bloed sneller stromen.â€
Min tien
Het liefst duikt Van der Lee in de wateren rond Curaçao, met prima zicht en lekker warm water. „Maar bij een temperatuur van min 10 in de wateren onder de ijsvlakte van Finland is ook niet verkeerd. Een passagiersschip had zich lek gevaren op het ijs. Die hebben we dicht en weer drijvend gemaakt. Nu vaart-ie in het Caraïbisch gebied.â€
De Koersk, de gezonken Russische onderzeeër, staat ook op het bergingslijstje van Smit Tak. „Zodra de Russen groen licht geven, rukken we uit. Maar ik heb begrepen dat ze er financieel niet rooskleurig voorstaan.â€
Volgens Van der Lee zijn er drie soorten duikers: brandweerduikers, sportduikers en bergingsduikers. „De brandweerduiker werkt onder hoge spanning in ondiep water. De sportduiker bepaalt zelf hoe en wanneer hij het water in gaat. De bergingsduiker gaat 's ochtends naar zijn werk en weet niet waar hij terechtkomt.†Routine is het grootste gevaar voor een duiker, vindt Van der Lee. „Iedere duik is weer een nieuwe. Je kunt niet blindvaren op je ervaring.†Voor een duiker geldt geen leeftijdsgrens. „Zolang je je aan de spelregels houdt, kun je tot je 60e duiken.â€
Tientallen jongeren verdrongen zich zaterdag op Duikvaker voor de enorme waterbak met duikers. Vrouwen bleven een beetje op afstand. Ook letterlijk. De duikploeg van Smit Tak kent uitsluitend mannen. „Voor vrouwen is het fysiek niet te doen. Maar als er dames zijn die onder water hun mannetje staan, zijn ze welkom.â€
-
Gert Schouwstra
- Berichten: 4589
- Lid geworden op: 28 okt 2006 21:24
- Locatie: Sneek
- Contacteer:
Zaandam
Hoi Eef,
Die Zaandam hoort inderdaad een stuk minder zwaarmoedig te zijn. Daar zit dus vast een verhaal bij. Hier zie je goed hoe diep het schip echt hoorde te liggen. Maar in haar NASM-periode kan ik geen verhaal vinden wat bij de foto past.
De Zaandam werd in de jaren 1888-1890 ingezet als emigrantenschip naar Buenos Aires. Een kaartje kostte toen fl 84,-, maar als je blank, jong en gezond was, werd er betaald door de Argentijnse regering.
Er waren 51 bemanningsleden aan boord en vervolgens 50 eerste klas en 424 derde klas hutten. Dat lijkt me erg veel, als je lek vaart.
Die Zaandam hoort inderdaad een stuk minder zwaarmoedig te zijn. Daar zit dus vast een verhaal bij. Hier zie je goed hoe diep het schip echt hoorde te liggen. Maar in haar NASM-periode kan ik geen verhaal vinden wat bij de foto past.
De Zaandam werd in de jaren 1888-1890 ingezet als emigrantenschip naar Buenos Aires. Een kaartje kostte toen fl 84,-, maar als je blank, jong en gezond was, werd er betaald door de Argentijnse regering.
Er waren 51 bemanningsleden aan boord en vervolgens 50 eerste klas en 424 derde klas hutten. Dat lijkt me erg veel, als je lek vaart.
Gert
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.