Geplaatst: 27 sep 2006 18:24
Beste Forummers,
Sinds ik dit item ben gestart is er heel wat gebeurd en geschreven over de Noordborg.
Eén en ander is in een stroomversnelling gekomen door de recente actie van de huidige eigenaar tot verkoop. Hierin wordt ook gerefereerd aan het behouden van het schip voor Nederland en/of het opknappen ervan en haar tot museumschip ‘promoveren’. Uit de verschillende reacties van forumleden komt naar voren dat er getwijfeld wordt zowel aan de wenselijkheid alsook aan de haalbaarheid van een eventuele aankoop van de huidige Casper.
Vele argumenten worden aangevoerd om maar af te zien van een dergelijk project.
Wat ik een beetje mis in deze reacties is de verplaatsing van de (oud)zeelieden, die soms wel erg detaillistisch kunnen zijn en misschien wel een tikkeltje overkritisch, in de gewone liefhebber, kijker, bezoeker van schepen uit het nog vrij recente verleden. Toch zijn hier al een paar voorbeelden van schepen, coasters/potjes, die behouden zijn door toedoen van individuen en/of groepen liefhebbers. Om een paar schepen te noemen:
De Johannes in Kampen, de Gazelle in Amsterdam, de Zeester in Nijmegen, de Anda por Driebruggen,varend en wel, de Zeemeeuw in Rotterdam. En zo zullen er nog wel een paar meer zijn in Nederland.
Over de grens hebben we o.a. de Dirk in Duitsland en de Imke in België om twee voorbeelden te noemen van een leeftijdgenoot(van ná WOII) van de Noordborg.
Waarom zou het hier in Nederland met zo’n rijke ‘Hout en Zout’- traditie, waar Wrijfhout al een paar prachtige boeken over heeft gemaakt, niet mogelijk zijn een dergelijk project van de grond te krijgen? Als ik alleen al kijk naar wat ‘gekken’ op het gebied van treinen en oude locomotieven voor elkaar krijgen om dat materieel te laten rijden(Zie b.v. de STAR-lijn in Stadskanaal! ), hetgeen alleen mogelijk is door inzet van mensen met knowhow, enthousiasme, intergemeentelijke steun en sponsoring, dan lijkt me het sterk dat dit niet mogelijk zou kunnen zijn met een echte houtsleper zoals de Noordborg. Losse onderdelen staan er al genoeg in musea, zoals motoren, bruggen, en compassen maar dat alles in een oorspronkelijke setting bij elkaar is toch wel even wat mooier voor het publiek, waaronder ook kinderen gerekend moeten worden. Historisch aanschouwend onderwijs vonden we toch altijd het leukst om te krijgen?
Nu het MVOURWORLD-project al een tijdje loopt en er geleerd kan worden van hun ervaringen is er nu wel iets gaande waarvan zou je zou kunnen zeggen: het ijzer smeden als het heet is. Als nu goed onderzocht wordt of het haalbaar zou kunnen zijn de Noordborg, als een voorbeeld van de vele “grey devils’ die Nederland rijk was, te bewaren dan is het een kans die we niet moeten laten liggen. Brainstormen met mensen met passie in deze en met behoud van gezond ‘boeren’ verstand zou wel eens heel vruchtbaar kunnen blijken te zijn. Zo niet voor nú met deze coaster, dan wel in de nabije toekomst voor een soortgelijke.
Groeten van Wim
Sinds ik dit item ben gestart is er heel wat gebeurd en geschreven over de Noordborg.
Eén en ander is in een stroomversnelling gekomen door de recente actie van de huidige eigenaar tot verkoop. Hierin wordt ook gerefereerd aan het behouden van het schip voor Nederland en/of het opknappen ervan en haar tot museumschip ‘promoveren’. Uit de verschillende reacties van forumleden komt naar voren dat er getwijfeld wordt zowel aan de wenselijkheid alsook aan de haalbaarheid van een eventuele aankoop van de huidige Casper.
Vele argumenten worden aangevoerd om maar af te zien van een dergelijk project.
Wat ik een beetje mis in deze reacties is de verplaatsing van de (oud)zeelieden, die soms wel erg detaillistisch kunnen zijn en misschien wel een tikkeltje overkritisch, in de gewone liefhebber, kijker, bezoeker van schepen uit het nog vrij recente verleden. Toch zijn hier al een paar voorbeelden van schepen, coasters/potjes, die behouden zijn door toedoen van individuen en/of groepen liefhebbers. Om een paar schepen te noemen:
De Johannes in Kampen, de Gazelle in Amsterdam, de Zeester in Nijmegen, de Anda por Driebruggen,varend en wel, de Zeemeeuw in Rotterdam. En zo zullen er nog wel een paar meer zijn in Nederland.
Over de grens hebben we o.a. de Dirk in Duitsland en de Imke in België om twee voorbeelden te noemen van een leeftijdgenoot(van ná WOII) van de Noordborg.
Waarom zou het hier in Nederland met zo’n rijke ‘Hout en Zout’- traditie, waar Wrijfhout al een paar prachtige boeken over heeft gemaakt, niet mogelijk zijn een dergelijk project van de grond te krijgen? Als ik alleen al kijk naar wat ‘gekken’ op het gebied van treinen en oude locomotieven voor elkaar krijgen om dat materieel te laten rijden(Zie b.v. de STAR-lijn in Stadskanaal! ), hetgeen alleen mogelijk is door inzet van mensen met knowhow, enthousiasme, intergemeentelijke steun en sponsoring, dan lijkt me het sterk dat dit niet mogelijk zou kunnen zijn met een echte houtsleper zoals de Noordborg. Losse onderdelen staan er al genoeg in musea, zoals motoren, bruggen, en compassen maar dat alles in een oorspronkelijke setting bij elkaar is toch wel even wat mooier voor het publiek, waaronder ook kinderen gerekend moeten worden. Historisch aanschouwend onderwijs vonden we toch altijd het leukst om te krijgen?
Nu het MVOURWORLD-project al een tijdje loopt en er geleerd kan worden van hun ervaringen is er nu wel iets gaande waarvan zou je zou kunnen zeggen: het ijzer smeden als het heet is. Als nu goed onderzocht wordt of het haalbaar zou kunnen zijn de Noordborg, als een voorbeeld van de vele “grey devils’ die Nederland rijk was, te bewaren dan is het een kans die we niet moeten laten liggen. Brainstormen met mensen met passie in deze en met behoud van gezond ‘boeren’ verstand zou wel eens heel vruchtbaar kunnen blijken te zijn. Zo niet voor nú met deze coaster, dan wel in de nabije toekomst voor een soortgelijke.
Groeten van Wim