Klaas had nog een fotokopie van een andere foto gemaakt.
Omdat mijn scanner niet beschikbaar was hebben jullie er even op moeten wachten, maar bij deze.
Klaas zou mij op de hoogte houden van de vorderingen waarvoor dank uiteraard.
Klaas had nog een fotokopie van een andere foto gemaakt.
Hans schreef: ↑08 jan 2016 17:59 Onderstaand verhaal kreeg ik toegezonden van Karel waarvoor uiteraard mijn dank.
Omdat de fotokopie niet makkelijk te lezen was hieronder de tekst zo goed mogelijk weergegeven.
Op vrijdag 10 januari heeft mr. F. J. Kranenburg, commissaris der koningin in de provincie Noord-Holland, de zeezand ont- ziltingsinstallatie te IJmuiden van de N.V. Baggermaatschappij Bos & Kalis officieel in gebruik gesteld. Dank zij deze installatie, waarvoor genoemd bedrijf opdracht kreeg van de gemeente Amsterdam, kan thans wekelijks 150.000 m3 zeezand geschikt gemaakt worden om o.a. te worden gebruikt voor ophogingen van industrieterreinen.
Door de steeds toenemende vraag naar zand zullen de win- gebieden, die ons land bezit, al in de nabije toekomst niet meer aan de behoefte kunnen voldoen. Daarom werd van overheids wege besloten het zand uit zee te gaan betrekken. Het zonder meer aanvoeren van zeezand zou echter met zich meebrengen, dat ook grote hoeveelheden zout water worden binnengebracht. Daar ver- zilting een groot gevaar betekent voor landbouw, tuinbouw en veeteelt, geldt voor het winnen van zeezand de eis, dat het zand wordt ontdaan van zout water. De Bos & Kalis/Westminster Groep van Baggermaatschappijen heeft na uitgebreide onderzoekingen en proefnemingen een procédé ontwikkeld, dat het op economisch verantwoorde wijze mogelijk maakt het zoute water direct uit het zeezand te verdrijven en te vervangen door zoet water. Op basis hiervan is een ontziltingsinstallatie gebouwd, die een zoet-zandproduktie kan bereiken van 1500 a 2000 m 3 per uur. Een overzicht van de werkwijze van het zeezandproject, zoals deze thans in de havenmond van IJmuiden gevolgd wordt, is aan gegeven in figuur 1.
Het winnen van het zeezand geschiedt met behulp van een sleepzuiger ongeveer 20 km uit de kust in een gebied van 3 X 4 km. Dit gebied ligt zo ver uit de kust om te voorkomen, dat door verstoring van het zandevenwicht moeilijkheden op de kustlijn zouden ontstaan. Is de hopper van de zuiger gevuld, dan vaart deze de havenmond binnen en stort het zand aan de ooste lijke zijde van het z.g. Forteiland in een speciaal daarvoor in gerichte bufferput met een inhoud van 400.000 ms, figuur 1. De benodigde tijd voor een volledige reis van een sleepzuiger bedraagt ca. vier uur.
Uit deze bufferput wordt het zeezand door een stationaire profielzuiger, de Sloterdijk opgezogen. De zuigpomp daarvan is op een ladder onder het wateroppervlak en wordt aangedreven door een elektromotor van 1130 pk. Het zand wordt geperst in een trechter op het achterschip (fig. 1 en fig. 2). Er is een automatisch systeem toegepast om het mengsel, indien dit dikker mocht zijn dan vereist, te verdunnen tot de gewenste concentratie. Een perspomp van 1600 pk zuigt het mengsel uit de trechter en perst het vervolgens naar een tussenstation „Rissa” op het Fort eiland. Gegevens over de concentratie en de snelheid van het
zand-watermengsel, dat de profielzuiger verlaat, worden door middel van een straalzender overgebracht naar de ontziltings installatie, zodat men daar tijdig de nodige maatregelen kan treffen. In verband met de afmetingen van de bufferput, die door de sleepzuiger gelijkmatig over de gehele oppervlakte moet worden gevuld, is een flexibele drijvende leiding naar het tussenstation noodzakelijk. De lengte daarvan bedraagt 300 m en de middellijn 70 cm (fig. 1).
Het tussenstation op het Forteiland (fig. 1) dient voor het persen van het zand-watermengsel naar de ontziltingsinstallatie. Hier voor zijn twee pompen geïnstalleerd, ieder aangedreven door een dieselmotor van 1700 pk. De zuigkant is aangesloten op de drijvende leiding van de winzuiger, de perskant op de zinker in de persleiding naar de ontziltingsinstallatie. Deze persleiding (fig. 1) is dubbel uitgevoerd en bestaat uit een aanvoerleiding voor het gewonnen zand en een retourleiding voor het in de installatie afgescheiden zoute water, dat weer naar de zeezijde van de sluizen wordt teruggepompt. Het eerste deel van de persleiding bestaat uit een dubbele zinker onder de havenbodem. Deze heeft een lengte van 600 m en een middellijn van 69 cm en ligt drie meter onder de havenbodem om hem te be schermen tegen beschadiging bijv. door ankers van schepen. Het overige deel van de dubbele pijpleiding naar de ontziltingsinstal latie is op het land aangelegd, passeert de sluizen en is 2 X 1200 m lang bij een middellijn van 70 cm.
Hans schreef: ↑08 jan 2016 18:02 De ontziltingsinstallatie „Aquila” (fig. 1 en fig. 3) bestaat uit 12 trechters, die op 13 portalen zijn geplaatst. Deze rusten op twee pontons, die 12,50 m uit elkaar zijn geplaatst, in verband met de breedte van de duwbakken (11,60 m). De hoofdafmetingen van de installatie zijn: lengte 100 m, breedte 26 m en hoogte 27 m. De diepgang bedraagt in bedrijfstoestand 4,50 m, het totale ge wicht aan staal is 2000 ton.
In de silo’s boven de trechters van de ontziltingsinstallatie wordt zoet water aan de onderkant ingeperst (in dit geval brak water uit het kanaal, omdat het voor dit project, gelegen aan het Noordzeekanaal, niet nodig is volkomen ontzilt zand te gebruiken).
Dit water stijgt tegengesteld aan de richting van het zand naar boven en neemt het aanklevende zeewater met zich mee. Het water wordt opgevangen en door de dubbele leiding teruggepompt naar de buitenhaven. Het zand valt uit de trechters door middel van slurfpijpen in de duwbak (fig. 4), die daaronder ligt. Het proces wordt centraal geregeld vanuit een bedieningsruimte en is continu. Zodra een bak vol is wordt deze weggetrokken en vervangen door een gereed liggende lege bak.
Wenst men volkomen ontzilt zand, dan wordt het zoete water betrokken uit een meer op 7 km afstand gelegen, waar een onbemand pompstation van 800 pk voor de aanvoer zorgt.
De bediening geschiedt vanaf de ontziltingsinstallatie.
Zes duwbakken en vier duwboten (fig. 1) transporteren van de ontziltingsinstallatie naar de bakkenzuiger „Ardea” (fig. 5), waar aan de persleiding is aangesloten. De afmetingen van de duwboten zijn: lengte 19,50 m, breedte 10,20 m, holte 2,65 m en die van de duwbakken: lengte 86 m, breedte 11,60 m en holte 4,50 m. Hun waterverplaatsing bedraagt 4200 ton.
Ds aandrijving van de duwboten geschiedt door twee motoren van 350 pk. De snelheid van een duwboot met geladen bak be draagt 11 km/h. De schroefsnelheid is zeer laag gehouden; de middellijn van de schroef is 1,60 m, het toerental 200 per min. De cyclustijd van een duwbak bedraagt ca. vijf uur.
De bakkenzuiger „Ardea” heeft zijn ligplaats bij de Houtrakpolder, die als eerste project opgespoten moet worden. Om het vermogen zo volledig mogelijk te benutten is deze zuiger uitgerust met een speciaal ontworpen indiksysteem. Door het grote extragewicht hiervan is de waterverplaatsing van het casco groter dan gewoonlijk bij bakkenzuigers. Het totale gewicht aan staal is 800 ton.
De zuigleiding heeft een middellijn van 85 cm; de zuigpomp wordt aangedreven door een dieselmotor van 1300 pk. Het zand wordt uit de duwbak gezogen en in een trechter geperst, waar het mengsel wordt ingedikt tot een hoge vastestof- concentratie. Twee in serie geplaatste pompen, ieder van 1600 pk, persen het ingedikte mengsel uit deze trechter over een af stand van vier km.
De bakkenzuiger is in staat een duwbak van 1800 m3 inhoud binnen één uur leeg te zuigen. Het industrieterrein, dat nu door Amsterdam met zeezand zal worden opgespoten beslaat 1100 ha.
Per week zal er 150.000 m 3 zand worden opgespoten.
De totale kosten van dit zand bedragen ongeveer ƒ 4 per m 3.
De aannemer zal in het gehele project ongeveer 60 miljoen gulden investeren.
Einde tekst.