Rijnvaartnostalgie.

[Brittelhaak]

Niet zo scherp, maar toch.

Groeten, Henry

[Jan van der Doe]

"FRANZ HANIEL XXVIII"


een van de 800 PK M.A.N. motoren


accomodatie
slaaphut kapitein, keuken kapiteins woning
de salon, reserve hut


machinekamer

The Motorship, mei 1923.

[ossebaar.j]

De 2 sagen over Mainz .
1 Heinrich Frauenlob ,
Hij was een waardig domheer in het oude Mainz,daarbij een zanger bij de genade Gods,die talloze vrome hijmnen dichtte en toonzette,ter ere van de reinste aller vrouwen,doch tevens ook menige welluidene harptoon aan de wereldlijke liefde gewijd heeft . En daar hij in tegenstelling met vele dichters van zijn tijd in tedere verering de naam "Frau"d.i.meesteres hoger schatte dan "Weib"wat slechts echtgenote betekent,heeft de nakomelingschap hem de naam "Frauenlob"geschonken en onder deze is hij meer bekend dan onder zijn werkelijke naam Heinrich von Weiszen . Groot was de verering,die de vrouwen van het gouden Mainz voor de zanger koesterden. Dit bleek gedurende zijn leven,maar meer nog bij zijn dood. Niet te beschrijven was de droefheid van het dankbare zwakke geslacht,toenhetbericht kwam dat de lier van de geliefde minnezanger voor altijd verstomd was . Er werd besloten de dode een eer te bewijzen zoals nog nooit een dichter te beurt gevallen was . Onafzienbaar was de stoet,,talrijk vooral de schaar van vrouwen die in rouwkleren het lijk begeleidden en voor zin zielenheil baden . Acht van de schoonste vrouwen droegen zijn kist,die bedolven was onder welriekende bloemen . Uit tedere vrouwenmonden klonken aan het graf de minnezanger de grafliederen en zachte vrouwenhanden goten op zijn rustplaats heerlijke Rijnwijn,die hem zo dikwijls zijn prachtige liederen ingegeven had . Deze stille liefdegave moet rijkenlijk gevloeid hebben,dat de gangen der kerk er van overstroomden . Meer waarde echter dan deze gaven hadden de tranen ,die op die dag door vele schone ogen om de dode zanger vergoten werden .Nog heden kan de reiziger in de oude Mainzer Dom het gedenkteken voor de grote Dichten en Zanger zien . Een prachtige vrouwenfiguur van sneewwit marmer legt een krans neer op de kist van de zanger,die de lof der vrouw in onvergetelijke liederen bezongen heeft .

2 Bisschop Willigis
In het jaar duizend ongeveer hadden de inwoners van Mainz een vrome kerkvoogd ,Bisschop Willigis.Hij was de zoon van een wagenmaker en alleen door ijzeren wilskracht en grote bekwaamheid was hij tot de waardigheid van eerste bisschop gestegen . De brave burgers van Mainz beminden en vereerden de edele dienaar Gods zeer , de trotse kanunniken en stijve patriciërs daarentegen was het hoogst onaangenaam zich te buigen voor iemand , die in de armoedige hut van een wagenmaker geboren was . Ernstig,doch met zachtheid verweet de bisschop enige van hen,dat ze zich te veel op hun voorouders lieten voorstaan.Dat verdroot de hooghartige heren,en eens op een nacht haalden zij een grap uit bij de vertrekken van hun geestelijke heer en tekenden met krijt op alle deuren reusachtige raderen.Toen de bisscop 's morgens vroeg naar de mis in de Domkerk ging ,zag hij de baldadige werk van de spotvogels. Zwijgend keek hij naar de raderen ,doch zijn kapelaan ,die naast hem stond , wachtte in angstige spanning tevergeefs op het losbreken van de toorn van de beledigde kerkvorst. Integendeel,op het gelaat van de bisschop vertonde zich een vrolijke glimlach.Vervolgens gebood hij een schilder te roepen,en toen deze gekomen was ,beval hij hem overal,waar de spotvogels de raderen getekend hadden in een vuurrood veld,zichtbaar voor iedereen,witte raderen te schilderen en daaronder het spreukje :
Willigis,Willigis!
Denk,hoe laag je afkomst is !
En zelfs nog verder is hij gegaan;de wagenmaker heeft hem een ploegrad moeten maken en dit heeft hij boven zijn legerstede laten ophangen, om steeds aan zijn afkomst herinnerd te worden. Sedert die dag hielden de spotters zich stil.De inwoners van Mainz echter hechtten zich met nog grotere liefde aan hun bisschop, die niettegenstaande het hoge ambt, dat hij bekleedde, toch zo eenvoudig bleef. En van die tijd af voeren alle bisschoppen van Mainz de witte raderen in een rood veld in hun wapen .

[genius]

Jan,

Bedankt voor je antwoord.

Misschien dat een andere medeforummer haar herkend.


Groetjes,
Pieter

Hoi Pieter
Dit is de Beatrix (pagina 32) , deze heeft 18 jaar in Maasbracht gelegen . Wij ( mijn vader ) lagen er vroeger
veel bij opzij . De toenmalige eigenaar was niet de schipper , hij had het schip aleen voor bewoning
en kon voor geen meter varen , hij wist er totaal niets van en dat was ook wel te zien aan het schip.
Maw ze was zo rot als een deur , mijn vader en andere schippers hebben er op moeten pompen om haar boven water te houden . Er lagen indertijd ook houten luiken op , die gedeeltelijk van ellende in het ruim waren gevallen , dus kan je wel voorstellen dat het ook wel gevaarlijk was als je er opzij lag.
Verder weet ik alleen dat er een MWM in stond en dat het schip ca 45 mtr lang was .
Later is ze verkocht naar de sloper in Linne die haar nog ff heeft gebruikt voor opslag van materiaal van sloopschepen , hij heeft ook die overmaatse luiken erop gelegd.
Later is het schip daar ook gesloopt .

Mvr gr G v Hooft genius-genius II ( ex Votum Cordis )

[fred kuyper]

Weer een mmoie plaat gevonden ...



De radersleepboot Zurich ...van de Schleppfahrt Genossenschaft,de latere Schweiss.
Foto komt uit het jubileumboek 50 Jahre Schweiserische Reederei.
Groetjes Fred

[ossebaar.j]

De sage over Bingen .
De Muizentoren .
Onder Bingen ligt in de vloed op een eenzaam eiland een vesting in de vorm van een toren ,de Muizentoren genaamd . (Die ons aller bekend is ) Sedert eeuwen is hieraan de naam van een aartsbisschop uit Mainz op sombere wijze verbonden . In de sage wordt deze slechte Hatto van een vreselijke misdaad aangeklaagd , waardoor hij in de hele Rijnstreek en nog verder veroordeeld is geworden.Een eerzuchtig,harte-en trouweloos mens moet hij geweest zijn ,een wreed heer voor zijn onderhorigen .Hoge belastingen perste hij hunaf,liet hen tol betalen en verzon talloze belastingen om aan zijn heers-en pronkzucht te voldoen . Tussen Bingen en Rüdesheim liet hij in de Rijn de stevige toren bouwen en hiefvan alle schepen,die stroomaf voeren ,tol.Spoedig daarop was de oogst in het land van de Main mislukt.Droogte en hagel vernielden het toch reeds schaarse graan en de duurte van levensmiddelen werd nog vermeerderd,daar de aartsbisschop Hatto grote hoeveelheden graan opgedaan en op zijn zolder afgesloten had . De hongersnood was spoedig verschrikkelijk;maar de ongelukkigen smeekten de wrede heer tevergeefs,de prijs van het graan,dat hij op zijn zolders had,te laten dalen .Wel drongen zijn raadslieden er op aan,dat hij medelijden met de ongelukkigen zou hebben ,maar Hatto bleef ongeroerd,en toen de stijgende ellende en de hardvochtigheid van de gebieder verbittering te weeg brachten en oproerige stemmen zich onder het volk,dat zo zwaar beproefd was ,deden horen,zette Hatto de kroon op zijn wreedaardige handelwijze.Eens drong een bedelende menigte jammerend in het aartsbisschopelijk paleis en smeekte de aartsbisschop, die juist aan zijn overdadige maaltijd zat ,om voedsel.Hij had juist tot zijn disgenoten op knorrige toon gezegd,dat het beter zou zijn als dat ellendige volk op de een of andere manier van de wereld verdween;dan zou het van alle zorgen verlost zijn en ook hij zou dan niet meer door hen lastig gevallen worden .Toen nu de in lompen gehulde menigte,mannen,vrouwen,en kinderen met holle ogen en bleke gezichten voor hem neervielen en om brood schreeuwden,kwam er plotseling een flikkering in zijn ogen. Hij wekte hen met gehuigelde welwillendheid,beloofde hun koren en liet hen in een schuur in de stad brengen,alwaar ze zoveel graan zouden krijgen als ze nodig hadden . Vol blijdschap en van dank vervuld ijlden de ongelukkigen weg ;toen zij echter in de schuur waren ,liet Hatto de deur sluiten en de schuur aansteken .Vreselijk was het gekerm van de ongelukkigen.Tot aan het paleis van debisschop moet het geschreeuw doorgedrongen zijn. De wrede Hatto riep echter spottend tot zijn getrouwen : Hoort hoe de korenmuizen piepen?Nu is het gebedel uit .De muisjes zullen mij bijten ,als het niet waar is .Verschrikkelijk echter trof hem de straf des hemels.Uit de brandende schuur slopen duizenden muizen naar het paleis,vulden alle vertrekken en vielen zelfs de aartsbisschop aan. In ontelbare scharen sprongen zij door zijn kamers,en hoewel zijn bedienden talloze gulzige knagers verdelgden,zo toch werd hun aantal steeds groter en hun vraatzucht steeds heviger .Afgrijzen vrvulde de aartsbisschop,en daar hij een voorgevoel van Gods oordeel had , ontvluchtte hij per schip de stad om zich aan de woedende beten van zijn vervolgers te onttrekken . Maar de onverdelgbare schaar zwom hem in legioenen na,en toen hij vol vertwijfeling de toltoren bereikte,menende in de door water omgeven vesting veilig te zijn , vervolgde het grijze muizenleger hem ook hierheen, knaagde met de scherpe tanden een toegang tot de toren en bereikte spoedig hem die het vervolgde.Hij heeft ook het onderspit gedolven,de afschuwelijke .Eindelijk moet hij vol wanhoop zijn ziel aan de duivel beloofd hebben indien deze zijn lichaam verloste,en de duivel moet in het helse vuur tussenbeide gekomen zijn,het schokkende lichaam bevrijd hebben en de ziel op de derde dag voor zich genommen hebben.

Dit deelt de sage mede.Maar zachter oordeelt haar zuster, de geschiedenis,over Hatto,de strenge aartsbisschop van Mainz. Zij laakt slechts een ding in hem:zijn heerszucht. Hierdoor verkreeg de Mainzer zetel die wereldlijke macht,waardoor hij later de eerste bisschopsplaats van het rijk werd . Al vonden de burgers van Mainz dit niet onaangenaam,zo was toch de trotse , despotische geest van hem,die haar verworven had, zeer gehaat,en daar hij bovendien de slottoren in de rivier had laten bouwen,van waar uit hij alle voorbijvarende schepen voor de belasting onderzoeken liet-doorsnuffelem ,müssen, zeiden de Duitsche voorvaderen en zegt de Rheinländer nog heden- zo mag deze Muizentoren , waarbij ook nog de haat van een onderdrukt volk kwam ,deze vreselijke sage in omloop gebracht hebben

[fred kuyper]

Mooi hoor,deze sagen en verhalen .
Geeft weer een andere kijk op de rijnvaartgeschiedenis.
Groetjes Fred

[hleive]

"liet hen tol betalen en verzon talloze belastingen om aan zijn heers-en pronkzucht te voldoen "
Is hij later soms in de Nederlandse regering gekomen??
Groet Harry.

[Wrijfhout]

Twee keer de Graf Zeppelin...


Hier gaat hij als 'open' boot door de scheepjesbrug bij Speyer.


Op deze foto heeft de boot inmiddels een stuurhut...

gr. Harry

[Jan Walpot]

Toen ik bij het topic "Alpina en Schweizerische Reederei" de foto van de eerste Anbeno zag dacht ik eerst dat dat nog niet zo heel lang terug kon zijn omdat Pfalzgrafenstein al geverfd was. Dus mijn oude fotoboeken maar eens opgezocht en dan blijkt iedere keer dat de tijd veel sneller gaat dan je denkt.

Deze foto van Pfalzgrafenstein heb ik gemaakt april 1970.

en deze op 18 april 1971.
In hetzelfde fotoboek zitten ook deze.

De Damco 18 in maart 1970.

De Dordrecht 20 te Chalampé in april 1970. De eerste keren dat we daar losten was er van de losarmen die er nu staan nog niets te bekennen.