Rijnvaartnostalgie.

[fred kuyper]

Hoi Martin,ik meen te lezen dat er UWE voor de naam Pastorino staat.
En weer allemaal bedankt voor jullie mooie bijdrages aan dit topic.
Hier is nog wat van mijn kant....



Een oud overzichtsplaatje van Bingen in het jaar 1880.
Van het internet geplukt.

Groetjes Fred

[Gert Schouwstra]

UWE PASTORINO, (4602410) bjr 1962 bij Arminius in Bodenwerder (nr 316)
80 x 8,20 x 2,60 - 1123 ton - 600 pk MAK
1982 - Carmen Helene J. / MT6
1984 - Sven
1994 - Sven (8043005)
2003 - Eveline (480205)

[ossebaar.j]

Zevengebergte 2 ( autoweg Nieder Dollendorf-Oberpleis ligt Heisterbach )
De monnik van Heisterbach ,
In de oude tijd stond in een liefelijk dal van het Zevengebergte het klooster Heisterbach. Thans staan nog enige overblijfselen op het met bomen omgeven grasveld. Niet door de tand des tijds,maar door de barbaarsheid van het oorlogzuchtig tijdperk zijn de kloosterhallen verwoest. Men heeft de monniken verjaagd,de muren afgebroken en de stenen voor het bouwen van vestingen gebruikt. Sedert die tijd ,zo delen de landlieden van het Zevengebergte mede,wandelen 's nachts de geesten van de verjaagde monniken tussen de ruïnes van het koor de puinhopen der zuilen .Zwijgend klagen zij hun vervolgers en de verwoesters van hun cellen aan. Onder hen bevindt zich ook Gebhard, de laatste prior van Heisterbach.Hij dwaalt tussen de monniksgraven,telt ze en bezoekt ook de graven van de heren van Löwenburg en Drachenburg.Een graf ontbreekt;bij de laatste verwoesting hebben de kloosterschenders dit geopend.Zeer beroemd waren de geleerde monniken in de middeleeuwen.Menig kunstig afschrift van de Bijbel,menig zeer geleerd geschrift,dat in de wereld verscheen ,was afkomstig uit de stille kluis van het klooster aan de Rijn en gaf blijk van de vlijt en kennis der vrome monniken. Een was er onder hem,die boven allen in geleerdheid uitblonk.Hoog stond hij bij allen in aanzien,en zelfs het bejaarde hoofd van de vader prior boog zich deemoedig voor door God begnadigde geleerdheid van de jeugdige monnik. Maar de giftige worm van de twijfel knaagde aan zijn veelomvattende kennis,en de spiegel van zijn geloof werd beneveld door schadelijk gepeins . Dikwijls dwaalde zijn oog onrustig over het geel geworden perkament,waarop het levende woord Gods geschreven stond,en ofschoon zijn kinderlijk deemoedig hart zich onderwierp en smartelijk uitriep:"Ik geloof ,Heer ,sta mij bij in mijn ongeloof!"zo omzweefden hem toch dikwijls honend de scheppingen van zijn onrustige geest en de pijnigende gestalten van de verderfelijke twijfel,die zijn ziel tot het toneel van een smartelijke worsteling maakten. Eens zat hij bij het aanbreken van de dag weder met gloeiend hoofd over de perkamentrollen gebogen.Uren verstreken,en de morgenzon verguldde de zuilengangen met haar gouden glans.Verleidelijk dansten de stralen op de beschreven rol,die de monnik in de handen had.Hij echter zag het niet en staarde voortdurend op de regels,die hem reeds sedert maanden met kwellende twijfel vervulden : "Duizend jaren zijn voor de Heer gelijk een dag!"Reeds maandenlang martelde hij zijn hersenen met dit raadselachtig woord van de apostel. Met geweld had hij de onbegrijpelijke plaats uit zijn gedachten verbannen,en nu dansten haar letters wederom voor zijn moede ogen.Zij werden groter,de gekrulde tekens,rekten en verlengden zich bovennatuurlijk en werden spottende gestalten,die hem honend omzweefden: "Duizend jaren zijn voor de Heer gelijk een dag!"Het liet hem geen rust in de muffe cel en trok hem naar de eenzaamheid van de frisse kloostertuin , Met onrustige tred ging hij,in kwellend gepeins verzonken ,de paden op en neer.Zijn blik vestigde zich op de grond ,zijn geest vertoefde zeer ver van de rustige omgeving . Zonder het te weten had hij de kloostertuin verlaten en wandelde op de boswegen .Vertrouwelijk groetten de vogels in de groene twijgen hem,met grote ogen zagen de bloemen in het zachte mos hem aan.Hij echter ,depeinzende denker,hoorde en zag niets.Want detwijfel in zijn ziel zag slechts een plaats,hoorde slechts een klank: "Duizend jaren zijn voor de Heer gelijk een dag!" Vermoeid was zijn dolende voet,afgemat zijn overspannen hersenen.Op een steen zonk de monnik neder en steunde het geplaagde hoofd tegen een boom .Een verzoenende droom voerde zijn geest weg.In door licht omgeven sferen vond hij zich zelf terug; aan de troon van de Allerhoogste .Het water van de eeuwigheid ruiste om hem heen. Alle voortbrengselen der schepping verschenen en prezen het werk zijner handen,welks heerlijkheid de hemelen roemen: vanaf de worm in het stof,die nog geen sterfelijk wezen heeft kunnen scheppen,tot aan de adelaar,die Hij vleugels gegeven heeft en het vermogen om van de hoogte op de diepte neer te zien; van de zandkorrel in de zee tot aan de reuzenkegel,die op bevel van de Heer uit de sedert duizend jaren gesloten vuurmond spuwt.Zij allen spreken slechts een taal,die voor de hoogmoedige onverstaanbaar is en de nederige geopenbaard en duidelijk gemaakt wordt.De taal van Hem,die hen uit het stof te voorschijn riep,zij het in zes dagen,zij het in zesduizend jaren:"Duizend jaren zijn voor de Heer gelijk een dag!'Met een lichte rilling opent de monnik de ogen. "Ik geloof Heer,sta mij bij in mijn ongeloof!"mompelt hij , zich opheffend .Luisterend staat hij stil. Van verre luidt de kloosterklok.Versperluiden ist het. Het avondrood straalt reeds door de takken.Snel wendt hij zijn schreden naar het klooster.De kerk is reeds verlicht.Door de halfgeopende deur ziet hij de monniken in hun stoelen .Stil snelt hij naar zijn plaats.Met verbazing bemerkt hij,dat er een andere monnik voor zijn stoel staat. Hij raakt hem met de vinger aan, maar tot zijn verbazing ziet hij de vreemde,die hij tevoren nooit gezien heeft.Nu heft ook deze en gene zijn hoofd van het boek op en kijkt vragend naar de binnengekomene.Dan komt er en zonderling gevoel over hem.Slechts vreemde gezichten ontdekt hij.Terwijl hij verbleekt,kijkt hij om zich heen en wacht het einde van de ernstige psalm af . Verstomd zijn gezang en gebed.Door de rijen gaat een fluisterende vraag.De prior ,een eerwaardig grijsaard nadert de binnengetredene.Op zijn hoofd rust de tachtigjarige sneeuw. "Hoe is uw naam ,vreemde broeder?"vraagt hij op vriendelijke welwillende toon. Afgrijzen maakt zich van de monnik meester."Maurus", mompelt hij toonloos,terwijl zijn stem beeft . "Bernhard,de Heilige,was de abt, die mijn gelofte afnam in het zesde regeringsjaar van koning Koenraad,die men de Frank noemde." Ongeloof en verbazing tekenen zich op de ernstige gezichten der monniken af.En de monnik heft zijn doodsbleek gelaat tot de prior op en deelt hem met doffe stem mede,hoe hij in het bos ingeslapen ,en niet ontwaakt is,voordat de versperklok luidde.De prior wenkt een broeder. "Het is bijna driehonderd jaar geleden,dat St.Bernhard stierf evenals Koenraad,die men de Frank noemde."De broeder brengt de oorkonden van het klooster.Zij bladeren ver terug: driehonderd jaren tot de tijd ,toen Bernhard,de Heilige,leefde.En zo las de bejaarde prior,wat het perkament verkondigde : "Maurus,een twijfelaar,verdween op een dag uit het klooster en niemand heeft sedert die tijd vernomen,wat er van hem geworden is ." Een rilling gaat door de leden der monniken.Dat was hij,deze broeder Maurus,die na driehonderd jaar in het klooster terugkeerde! In zijn oren weerklonk het laatste woord,dat de prior gelezen had,als bazuingeschal van het laatste oordeel:driehonderd jaren! Met opengesperde ogen ziet hij omhoog,hulpeloos tast hij met de handen voor zich uit.De broeders ondersteunen hem en beschouwen hem met heimelijk afgrijzen,want zijn gelaat wordt asgrauw,als van een stervende ,de smalle haarkrans op zijn hoofd wordt eensklaps sneeuwwit. "Mijne broeders", prevelt hij met brekende stem,eert steeds het onvergankelijke woord des Heren en zoekt niet door te dringen in wat Hij opzettelijk voor ons verborgen hield.Voor Hem bestaat er geen tijd. Dat mijn voorbeeld nooit uit uwe gedachten moge verdwijnen.Eerst heden drongen deze woorden van de apostel tot mij door: Duizend jaren zijn voor de Heer gelijk een dag.Hij,de Heer,zij mij arme zondaar genadig!" Levenloos zonk hij ter aarde en geroerd baden de broeders bij zijn lijk.

[maarpol]

Een mooi plaatje genomen in een mooi jaar getyde , kan je nu om dromen met herfst en koude.



Is in ieder geval een EX Duits schip denk een ca 60 meter.

[fred kuyper]

Hoi Martin,weer een fantastisch mooie plaat.
Groetjes Fred

[Binnenvaart]

Ik denk een oude Fendel,de schoonouders van mijn broer en zus hadden hetzelfde schip in de jaren '70

gr Rene

[Fluks]

Het afvarende schip lijkt ook veel op de Prinses Margriet van de RRB 62 m lang verlengt naar 67 m,de Anbeno(ex Prinses Juliana?) van Joosten was ook zo‘n schip.Er stonden MWM motoren in van 360 pk.De vlag komt mij niet bekend voor.Groeten,Arie.

[ijsselmeer]

Hallo Fluks.
bedoel de Joosten die een kroeg had aan de nassaukade in R,Dam ?
Groet Henk.

[maarpol]

Die vlag op die oude Fendel doet me denken aan de Rook vlag , geel blauw geel met een wit veldje in de midden met een R er in. Toen der tyd voeren een deel scheepen voor Rook ,biems en lava uit Andernach en Weissenthurm

[Fluks]

Nee,IJsselmeer,Alois Joosten heeft tot op zeer hoge leeftijd op de Anbeno(ex Aventicum) gevaren.Groeten,Arie.