Niet zo vaak voorkomende thuishavens in de binnenvaart.

[ichthus]

Had iets met een verklaring van onmisbaarheid te maken. (schippersbond NN)

[Kees Touw]

Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Zijn er mensen die voorbeelden kunnen geven dat het krijgen van zo'n verklaring van onmisbaarheid gemakkelijker ging in een kleine gemeente dan in een grote. In mijn naaste familie ken ik wel een voorbeeld dat de vader procedeerde tegen de staat en zijn schip tegen de kant legde om zijn argumenten kracht bij te zetten. Hij voer van Rotterdam. Uiteindelijk moest de zoon toch in dienst. Die had het er trouwens prima naar zijn zin.
Groet K.T.

[pieter53]

Ik krijg de indruk uit dit document dat na 1928 defensie alles regelt en dat voor die tijd gemeentes nog wel iets met het uitloten van dienstplichten van doen hadden.
Verder kom ik niet.
De dienstplichtwet van 1917 zou misschien iets kunnen vertellen.

Er wordt gelinkt naar Tilburg University Twee eeuwen dienstplicht, discipline ...
Zoek op "Gemeente"

[zeeuwse meer]

Wij hadden als domicilie Wemeldinge en via de gemeente heeft mijn vader toen vrij gemakkelijk vrijstelling voor mij gekregen. Had toen niets te maken met een bijzondere status van de gemeente Wemeldinge. Was in 1967.

[JC]

Dat had/heeft alles te maken met de ambtenaar die dat regelt. Waar je in de ene gemeente voor naar de rechter moet, wordt in de andere met een pennenstreek (heden muisklik) afgedaan. Mijn oudere broer kreeg vrijstelling, ik dacht iets wijzer te worden van de dienstplicht. Dat bleek achteraf een illusie.

[Kapitein Spok]

Ja ook ik heb nooit gehoord dat men om reden van militaire dienstplicht uitweek naar dit soort gemeentes.

Het is wel zo dat het met name in Maasbracht, waar men goed op de hoogte was van de binnenvaart, niet heel moeilijk was om een bewijs van persoonlijke onmisbaarhéid te krijgen.
En Wemeldinge met zijn visservloot was natuurlijk ook wel bekend met dat fenomeen.
Maar wanneer heel Maasbracht vrijgesteld zou worden dan was dat in aantal toch nog maar een fractie van wat het in Rotterdam al bij een een kwart vrijgestelden zou zijn.
Dus zo bezien ben ik er van overtuigd dat je voor deze vrijstelling in een kleinere gemeente beter af zou zijn. Maar daar heb ik geen snipper bewijs voor.
En voor wat mij persoonlijk betreft.
Mijn vader had vijf zonen. hij maakte zicch geen illusie dat hij ze alle vijf, met een smoes, want dat was het in ons geval, vrij zou kunnen krijgen.
Daarom oordeelde hij dat Dienstplicht het lot van de oudsten en broederdienst van de jongsten was.
En zo geschiedde. 65-3 was voor de oudste 66-6 voor nummer twee.
Nummer drie is nog wel gekeurd omdat nummer 2 op dat moment nog net niet de minimale diensttijd had volbracht om nummer 3 voor broederdienst in aanmerking te laten komen.
Toen nummer 2 lang genoeg in dienst zat was broederdienst een formaliteit evenals wat later voor mij en m'n jongste broer.

[Binnenvaarder]

Rapporteer Citeer
Ongelezen bericht door ichthus » za aug 15, 2020 2:27 pm

En Kapitein je vergeet nog een belangrijke zaak: de jongens waren vrij van militaire dienst.

Ichtus, over welke periode spreken we dan?

Bij ons moesten mijn broers gewoon in dienst, jaren 60-70, ik had vrijstelling i.v.m. broederdienst, de 3e hoefde niet in dienst.
Mvg.
Geert

[pieter53]

Ik kreeg vrijstelling van dienstplicht omdat mijn vrouw in verwachting was.....
Ik werd zeker te duur.

[DPLA]

Ik ben wel goedgekeurd voor Militaire dienst, maar hoefde niet in Militaire dienst, omdat ik Kostwinner was.
(oudste jongen)
Mijn Vader is plotseling overleden toen ik nog maar 8 jaar oud/jong was.

Dit was regeling uit de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, volgens mij is dit later komen te vervallen.

[Gert Schouwstra]

Ik begreep van mijn vader dat zij in 1932 vanuit Heumen uitschreven omdat de gunstige regeling van de gemeentelijke belasting vrijstelling werd ingetrokken. In de Dienstplichtwet van 1922 lees ik dat iedereen een beroep kon doen op persoonlijke onmisbaarheid en als je een afwijzing kreek, kon je een bezwaarschrift indienen. Dat bezwaarschrift moest je dan inleveren bij de burgemeester en die zond het vervolgens door naar de Minister. Ik spreek het vermoeden uit dat het begeleidende briefje van de burgemeester wel eens van grotere invloed kon zijn op het besluit van de Minister dan het bezwaarschrift zelf....
Ik denk dus Kees, dat we het hebben over de periode 1922-1932.