Vliegende Vaart
Re: Vliegende Vaart
Mag je nu weer wel boven het water schuren en schilderen?
Pieter Klein, Amsterdam
Hoe meer je weet, hoe beter je beseft dat er nog zo veel meer te weten valt....
Hoe meer je weet, hoe beter je beseft dat er nog zo veel meer te weten valt....
Re: Vliegende Vaart
Re: Vliegende Vaart
Ach ja, over ‘spitsen’ en ‘ haast’ is uiteraard wel wat te vertellen, wat ik nu hier even niet ga doen.
Maar het is uiteraard wel zo, dat ‘n spits ( of ‘n volle kempenaar,-Hagenaar of -Dortmunder),aanzienlijk meer golfslag bij dezelfde snelheid veroorzaakt dan zeg de ‘Jannette’ .
Gr. Jan.
Maar het is uiteraard wel zo, dat ‘n spits ( of ‘n volle kempenaar,-Hagenaar of -Dortmunder),aanzienlijk meer golfslag bij dezelfde snelheid veroorzaakt dan zeg de ‘Jannette’ .
Gr. Jan.
Re: Vliegende Vaart
Ja, dat vergat ik nog te vermelden; de Deutz was zo blij dat hij weer mocht draaien dat hij af en toe niet meer wilde stoppen
Dat maakt het manoeuvreren wat enerverender, vooral ook omdat hij meestal wel, maar heel soms niet stil te krijgen was. Hij wilde niet stoppen en dus ook niet omkeren. Dan wordt het zaak om defensief te manoeuvreren
Dan komt de nieuwe en sterke kopschroefmotor goed van pas. En héél voorzichtig de sluizen invaren
Van alles geprobeerd maar niets hielp. Nergens bedieningslucht lekkage of verstopping.
Toen Ed gebeld, als mede-Deutz bezitter. Die kwam met de tip om de pneumatische bedieningscilinder te smeren. Dat gedaan, en gelijk ook een ventiel wat beter afgesteld. Waarna het probleem verholpen was. Alleen niet handig dat ik aan twee dingen tegelijk gezeten heb, waardoor ik nu nog steeds niet weet welke van de twee het probleem veroorzaakten. Maar goed, hij doet 't weer als vanouds.
Re: Vliegende Vaart
Das war einmal..
Inmiddels is de oude loodmenie op, dus overgestapt op Sigmacover 280.
Goed spul, gebruik ik op de Janna al járen.
Als je de vlet er goed onder legt wel. Vind ik. Dan kan er praktisch niets in het water komen.
En schuren met zo'n excentrische schuurmachine met de stofzuiger erop.
'Geen stofje agent'
Ik ben nóg zeeziek van die spitse-golven ja..
Maar voor een spits is de Sambre natuurlijk gróót water. En daar kun je best doorvaren
-
- Berichten: 4579
- Lid geworden op: 28 okt 2006 21:24
- Locatie: Sneek
- Contacteer:
Re: Vliegende Vaart
Ja, vroeger zat er loodwit in de menie. Dat is nu verboden en de menie die nu verkocht wordt bevat zinkchromaat of zinkfosfaat. Leverbaar in twee kleuren: wit en oranje. Bijzonder is dat deze verf nog steeds de naam Loodmenie mag dragen, ook al zit er geen lood meer in.
Gert
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.
Re: Vliegende Vaart
veen1195 schreef: ↑29 mei 2020 12:05 Ach ja, over ‘spitsen’ en ‘ haast’ is uiteraard wel wat te vertellen, wat ik nu hier even niet ga doen.
Maar het is wel zo, dat ‘n spits ( of ‘n volle kempenaar,-Hagenaar of -Dortmunder),aanzienlijk meer golfslag bij dezelfde snelheid veroorzaakt dan zeg de ‘Jannette’ .
Gr. Jan.
Re: Vliegende Vaart
Goed, de volgende reis.
Na de soja gelost te hebben konden we de volgende dag aan dezelfde silo weer laden; tarwe voor Aalst. Hoop kaf overal natuurlijk, maar dat is tarwe.
Om elf uur vol maar toen kwamen er net drie schepen achter elkaar voorbij zodat we achteraan konden sluiten bij de sluis daar. Timing...
Verder de Sambre op, wat ik best leuk varen vind. Vooral de benedenloop slingert tussen mooie groene heuvels door. Alleen bij de industrieën niet, bij Jemeppe en vooral als je dichterbij Charleroi komt is het mooie er wel af. Het kan soms een beetje krap zijn in de bochten als je een buurman tegenkomt, maar voor onze maat verder geen probleem. Nog tot Châtelet gekomen en aan een mooi 80m kaaitje overnacht. Opgezocht in een van de boeken van Verberght, onze leidraad in België.
Zaterdag verder, door Charleroi met z’n zware industrieën in diverse stadia van verval. Door de stad is het vrij smal en als je iemand tegenkomt moet dat even gecoördineerd worden. Dan rechtsaf het kanaal Charleroi-Brussel op. Daar krijg je modernere sluizen met glijbolders. Ze worden momenteel opgeknapt. Afmetingen van de sluizen worden kleiner, daar kun je nog maar met een 80meter komen. Maar voor ons ruimte zat.
Voor het Hellend vlak (Plan incliné op z’n Frans) van Ronquières twee uur liggen wachten want er zaten een 80m en een spits voor ons, en dat past niet samen. Zoals gebruikelijk draaiden ze maar met een van de twee bakken, de andere wordt opgeknapt. Ik heb zelf nooit meegemaakt dat ze beiden in gebruik waren. Er zijn regelmatig technische problemen met de installatie. Het duurt ongeveer een uur voordat de bak terug is. Ik denk dat de schepenlift van Strepy Thieu op het Canal du Centre vlotter is.
Het is een aparte ervaring om met je schip op de trein gezet te worden. Zo voelt het althans, je vaart in een grote bak met water de helling af, en je voelt dat het geheel over rails rijdt.
Het Hellend vlak is gebouwd in de zestiger jaren en vervangt een stuk kanaal met zo’n 16 oude kleine sluizen. Vroeger was het hier spitsenmaat en daarvoor een nog kleiner scheepstype, de baquet de Charleroi. Die waren van hout, opvallend smal en toch vrij hol. Ik heb wel eens gehoord dat ze moesten ballasten om leeg overeind te blijven, en dat ze daarom op wat groter water graag gekoppeld voeren.
Gestrand voor sluis Lembeek, net over de grens van het Vlaamse gewest. Bijna letterlijk gestrand trouwens, want de sluis panden waren door het gebrek aan regen van de afgelopen tijd erg droog en stonden wel 30-40cm onder peil. We konden op geen 5meter van de wal komen en hebben met de kop in de inloop van de sluis overnacht. Konden we er toch af.
Op zondag mag er in Vlaanderen tegenwoordig gevaren worden zonder bij te betalen, dus ’s morgens maar even doorgeschut en in Halle aan de Suikerkaai gaan liggen. Daar zijn steigertjes met krap 2,50 m water. Lagen wel met de bakboord kim omhoog en het stuurboord gangboord net in het water. Waterstand goed in de gaten gehouden want als het verder zou zakken dan kwamen we er niet meer af. Maar dat liep goed af.
Verder zondag gehouden; hardgelopen en gefietst, mooi stadje met een indrukwekkende kerk.
Maandag met een beetje moeite van die droogte afgekomen en verder in de afvaart. Lage bruggen met 4,30m doorvaarthoogte dus zelfs geladen de hut een stukje laten zakken. De lage waterstand hielp in de dit geval weer een beetje.
Na sluis Ruisbroek kom je in de buitenwijken van Brussel. Sluis Molenbeek ligt midden in het centrum. Daar moesten ze weer alle gegevens weten; waar vandaan waar naartoe wat geladen, diepgang etc. Je kunt hier wel een BIC’s versturen maar de gewesten praten onderling niet met elkaar, België
Daarna kom je op het zeekanaal naar Brussel, want een beetje hoofdstad moet natuurlijk wel zeeschepen kunnen ontvangen hé.. Zeeschepen komen er al lang niet meer, maar ik kan me herinneren in de zeventiger jaren wel eens een zeeschip gezien te hebben. Maar wel veel binnen containervaart, schroot, en zand & grind.
Bij Wintam waar het kanaal op de Schelde aansluit komt wel zeevaart, paar flinke coasters gezien, oa met turf. Vlotte schutting want half tij.
Toen met een mooi tij de Schelde op naar Dendermonde. Over de vloed, en bij de sluis was het praktisch stil water. Goed opletten in de scherpe bochten dat je niet met je roeren in de stenen terechtkomt. Geladen niet zo'n probleem, maar leeg zeil je zo de bocht uit. Sluis stond al voor ons klaar. Aan de binnenkant van de sluis grote bulten weg moeten duwen want een ploegboot had onder water een maanlandschap achtergelaten. Vooral binnenbocht is serieus droog daar. Gelukkig kwamen we erdoor, en toen heel rustig aan verder de Dender op.
Dat is niet veel meer dan een sloot dus harder dan 5-6 km ging het niet. Sluis Denderbelle is precies onze maat; 55 lang dus kop praktisch tegen de bovendeur. Wel 7,50 breed dus de wrijfhouten konden blijven hangen. Boven de sluis werd het nog smaller en vooral droger, dus in wandel tempo verder naar Aalst. Voorbij de zwaaikom, in de bocht met uitgevaren schepen werd het nog even spannend, en moesten we over een heel droog stuk heen. De Deutz moest even flink aan de bak, tot vermaak van de bewoners van al die woonschepen. Maar we kregen ‘m er toch overheen geduwd. Vanwege de droogte iets voorover geladen zodat ik nog kon manoeuvreren. Overstuur er naartoe zou niet gelukt zijn.
Twee hefbruggen verder in het centrum afgemeerd bij Tereos Syral. ‘In Aalst sinds 1873’ staat er trots op de silo's. Dus die zitten hier al een poosje. Apart dat zoiets midden in de stad nog bestaat, maar denkelijk zaten ze er eerder dan de meeste huizen in de buurt. Ze doen wel het een en ander om overlast voor de buurt te beperken; de kraan is elektrisch-hydraulisch en er is veel stof afzuig. En ik denk dat een flink deel van de bewoners er z’n brood verdient want het is een uitgebreid complex.
Van onze tarwe moest pasta worden gemaakt. Dus een keer geen veevoer.
We werden vakkundig gelost. Vriendelijke kraanmachinist; alles in prettige samenwerking. En een vakman, hij heeft de den niet een keer geraakt. Van Kraanbedrijf Buermans, die zie je overal in Vlaanderen. De kempenaar Sunshine kwam al aan de andere wal liggen, die zou de volgende dag tarwepellets laden.
Met de middag waren we leeg en zijn we overstuur terug gegaan naar de zwaaikom, gezwaaid en voor het kantoor van baggerbedrijf Jan de Nul blijven liggen. Geen haast want nog geen uitzicht op een volgende reis. Mooiste zou zijn iets van Gent naar Nederland maar dat wordt afwachten. Schip uit- en afspuiten, winkelen, en ’s avonds een rondje rennen langs de Dender, er zijn mooie paadjes aan beide zijden.
De Plaatjes:
Na de soja gelost te hebben konden we de volgende dag aan dezelfde silo weer laden; tarwe voor Aalst. Hoop kaf overal natuurlijk, maar dat is tarwe.
Om elf uur vol maar toen kwamen er net drie schepen achter elkaar voorbij zodat we achteraan konden sluiten bij de sluis daar. Timing...
Verder de Sambre op, wat ik best leuk varen vind. Vooral de benedenloop slingert tussen mooie groene heuvels door. Alleen bij de industrieën niet, bij Jemeppe en vooral als je dichterbij Charleroi komt is het mooie er wel af. Het kan soms een beetje krap zijn in de bochten als je een buurman tegenkomt, maar voor onze maat verder geen probleem. Nog tot Châtelet gekomen en aan een mooi 80m kaaitje overnacht. Opgezocht in een van de boeken van Verberght, onze leidraad in België.
Zaterdag verder, door Charleroi met z’n zware industrieën in diverse stadia van verval. Door de stad is het vrij smal en als je iemand tegenkomt moet dat even gecoördineerd worden. Dan rechtsaf het kanaal Charleroi-Brussel op. Daar krijg je modernere sluizen met glijbolders. Ze worden momenteel opgeknapt. Afmetingen van de sluizen worden kleiner, daar kun je nog maar met een 80meter komen. Maar voor ons ruimte zat.
Voor het Hellend vlak (Plan incliné op z’n Frans) van Ronquières twee uur liggen wachten want er zaten een 80m en een spits voor ons, en dat past niet samen. Zoals gebruikelijk draaiden ze maar met een van de twee bakken, de andere wordt opgeknapt. Ik heb zelf nooit meegemaakt dat ze beiden in gebruik waren. Er zijn regelmatig technische problemen met de installatie. Het duurt ongeveer een uur voordat de bak terug is. Ik denk dat de schepenlift van Strepy Thieu op het Canal du Centre vlotter is.
Het is een aparte ervaring om met je schip op de trein gezet te worden. Zo voelt het althans, je vaart in een grote bak met water de helling af, en je voelt dat het geheel over rails rijdt.
Het Hellend vlak is gebouwd in de zestiger jaren en vervangt een stuk kanaal met zo’n 16 oude kleine sluizen. Vroeger was het hier spitsenmaat en daarvoor een nog kleiner scheepstype, de baquet de Charleroi. Die waren van hout, opvallend smal en toch vrij hol. Ik heb wel eens gehoord dat ze moesten ballasten om leeg overeind te blijven, en dat ze daarom op wat groter water graag gekoppeld voeren.
Gestrand voor sluis Lembeek, net over de grens van het Vlaamse gewest. Bijna letterlijk gestrand trouwens, want de sluis panden waren door het gebrek aan regen van de afgelopen tijd erg droog en stonden wel 30-40cm onder peil. We konden op geen 5meter van de wal komen en hebben met de kop in de inloop van de sluis overnacht. Konden we er toch af.
Op zondag mag er in Vlaanderen tegenwoordig gevaren worden zonder bij te betalen, dus ’s morgens maar even doorgeschut en in Halle aan de Suikerkaai gaan liggen. Daar zijn steigertjes met krap 2,50 m water. Lagen wel met de bakboord kim omhoog en het stuurboord gangboord net in het water. Waterstand goed in de gaten gehouden want als het verder zou zakken dan kwamen we er niet meer af. Maar dat liep goed af.
Verder zondag gehouden; hardgelopen en gefietst, mooi stadje met een indrukwekkende kerk.
Maandag met een beetje moeite van die droogte afgekomen en verder in de afvaart. Lage bruggen met 4,30m doorvaarthoogte dus zelfs geladen de hut een stukje laten zakken. De lage waterstand hielp in de dit geval weer een beetje.
Na sluis Ruisbroek kom je in de buitenwijken van Brussel. Sluis Molenbeek ligt midden in het centrum. Daar moesten ze weer alle gegevens weten; waar vandaan waar naartoe wat geladen, diepgang etc. Je kunt hier wel een BIC’s versturen maar de gewesten praten onderling niet met elkaar, België
Daarna kom je op het zeekanaal naar Brussel, want een beetje hoofdstad moet natuurlijk wel zeeschepen kunnen ontvangen hé.. Zeeschepen komen er al lang niet meer, maar ik kan me herinneren in de zeventiger jaren wel eens een zeeschip gezien te hebben. Maar wel veel binnen containervaart, schroot, en zand & grind.
Bij Wintam waar het kanaal op de Schelde aansluit komt wel zeevaart, paar flinke coasters gezien, oa met turf. Vlotte schutting want half tij.
Toen met een mooi tij de Schelde op naar Dendermonde. Over de vloed, en bij de sluis was het praktisch stil water. Goed opletten in de scherpe bochten dat je niet met je roeren in de stenen terechtkomt. Geladen niet zo'n probleem, maar leeg zeil je zo de bocht uit. Sluis stond al voor ons klaar. Aan de binnenkant van de sluis grote bulten weg moeten duwen want een ploegboot had onder water een maanlandschap achtergelaten. Vooral binnenbocht is serieus droog daar. Gelukkig kwamen we erdoor, en toen heel rustig aan verder de Dender op.
Dat is niet veel meer dan een sloot dus harder dan 5-6 km ging het niet. Sluis Denderbelle is precies onze maat; 55 lang dus kop praktisch tegen de bovendeur. Wel 7,50 breed dus de wrijfhouten konden blijven hangen. Boven de sluis werd het nog smaller en vooral droger, dus in wandel tempo verder naar Aalst. Voorbij de zwaaikom, in de bocht met uitgevaren schepen werd het nog even spannend, en moesten we over een heel droog stuk heen. De Deutz moest even flink aan de bak, tot vermaak van de bewoners van al die woonschepen. Maar we kregen ‘m er toch overheen geduwd. Vanwege de droogte iets voorover geladen zodat ik nog kon manoeuvreren. Overstuur er naartoe zou niet gelukt zijn.
Twee hefbruggen verder in het centrum afgemeerd bij Tereos Syral. ‘In Aalst sinds 1873’ staat er trots op de silo's. Dus die zitten hier al een poosje. Apart dat zoiets midden in de stad nog bestaat, maar denkelijk zaten ze er eerder dan de meeste huizen in de buurt. Ze doen wel het een en ander om overlast voor de buurt te beperken; de kraan is elektrisch-hydraulisch en er is veel stof afzuig. En ik denk dat een flink deel van de bewoners er z’n brood verdient want het is een uitgebreid complex.
Van onze tarwe moest pasta worden gemaakt. Dus een keer geen veevoer.
We werden vakkundig gelost. Vriendelijke kraanmachinist; alles in prettige samenwerking. En een vakman, hij heeft de den niet een keer geraakt. Van Kraanbedrijf Buermans, die zie je overal in Vlaanderen. De kempenaar Sunshine kwam al aan de andere wal liggen, die zou de volgende dag tarwepellets laden.
Met de middag waren we leeg en zijn we overstuur terug gegaan naar de zwaaikom, gezwaaid en voor het kantoor van baggerbedrijf Jan de Nul blijven liggen. Geen haast want nog geen uitzicht op een volgende reis. Mooiste zou zijn iets van Gent naar Nederland maar dat wordt afwachten. Schip uit- en afspuiten, winkelen, en ’s avonds een rondje rennen langs de Dender, er zijn mooie paadjes aan beide zijden.
De Plaatjes:
-
- Berichten: 9008
- Lid geworden op: 16 mar 2005 09:49
- Locatie: Papendrecht
Re: Vliegende Vaart
Mooi verhaal en plaatjes zien we het e.e.a. weer eens terug. Die silo met Ceres er op is de meelfabriek aan het begin van de voorhaven en de hefbrug er net voorbij is die van Buda, dezelde als de Vredesbrug in Willebroek, het zijn zusjes van de oude Barendrechtsebrug.
Groet, Kees.
Groet, Kees.
Als het niet gaat zo als het moet, moet het maar zo als het gaat.