Juist Jinny, ik ben tegenwoordig in 10 minuten klaar met strippen en dat zal met een bladblazer moeilijk te verbeteren zijn denk ik.
Een trekker kost praktisch niets en een bladblazer vast een stuk meer. Bovendien heb ik dan wéér een apparaat erbij.
Ik ben wel gecharmeerd van het KISS-principe; Keep It Simple Stupid
Vliegende Vaart
-
- Berichten: 2471
- Lid geworden op: 19 feb 2005 22:37
- Locatie: Ridderkerk
Re: Vliegende Vaart
Sorry hoor, was zo maar een idee
Mvg.
Geert
Mvg.
Geert
Goede mensen hebben geen regels nodig om hun verantwoordelijkheid te nemen, terwijl slechte mensen altijd een manier zullen vinden om de regels te omzeilen (Plato)
Re: Vliegende Vaart
https://www.youtube.com/watch?v=yum4VIKm9ZY
Mooi filmpje met in de hoofdrol de Deutz van de Jannette en een fraaie bijrol van Erik!
Groeten
Jan
Mooi filmpje met in de hoofdrol de Deutz van de Jannette en een fraaie bijrol van Erik!
Groeten
Jan
Re: Vliegende Vaart
Wat is Erik oud geworden de laatste twee jaar heJan Stolp schreef: ↑07 mar 2020 12:33 https://www.youtube.com/watch?v=yum4VIKm9ZY
Mooi filmpje met in de hoofdrol de Deutz van de Jannette en een fraaie bijrol van Erik!
Groeten
Jan
Waar zou dat aan liggen,aan de Deutz misschien
gr.gerrit
Re: Vliegende Vaart
Wat het smeren van de kleppen met petroleum verdunde smeerolie betrefd vind ik enigszins achterhaald, vanwege de tegenwoordige kwaliteit smeerolie. Ik zelf heb de kleppen altijd met onverdunde smeerolie gesmeerd ,ongv om de 2 of 3 uur. en dat een 25 jaar lang. Gr
Re: Vliegende Vaart
Ik smeer de kleppen met 50/50 smeerolie/gasolie. De kleppen bleven bij mij wel eens hangen, geen last meer van met "meng-smering".
Dus sja, voor de 1 werkt het met alleen smeerolie, voor de ander niet.
Niet te min zou ik niemand willen adviseren om met puur smeerolie de kleppen te smeren.
Dus sja, voor de 1 werkt het met alleen smeerolie, voor de ander niet.
Niet te min zou ik niemand willen adviseren om met puur smeerolie de kleppen te smeren.
Re: Vliegende Vaart
Die 'mengsmering' heb ik uit het handboek van de Deutz. Ik doe gewoon braaf wat daarin staat.
Blijkbaar werkt 't, er blijft iig nooit een klep hangen.
Blijkbaar werkt 't, er blijft iig nooit een klep hangen.
-
- Berichten: 4589
- Lid geworden op: 28 okt 2006 21:24
- Locatie: Sneek
- Contacteer:
Re: Vliegende Vaart
Klopt Erik, 50/50 en nooit problemen mee gehad. Bij ons stond de oliespuit bovenop de koelmantel van de uitlaat. Dan was de olie lekker dun. Bij vollast op de Rijn elke 4 uren smeren. Bij binnenlandse reizen was 2 keer per dag wel genoeg.
Gert
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.
- Varen is leven. -
Op mijn website https://aa-planadvies.nl/ vind je alles over mijn bedrijf.
Re: Vliegende Vaart
Dank je Gert.
Ik kwam trouwens pas de volgende eigenaar van jullie Deutz (en schip) nog tegen in de Houthaven. Vaart nu met de Jantina (Zwolle).
Die heeft 'm uiteindelijk naar de sloop gebracht denk ik.
Ik kwam trouwens pas de volgende eigenaar van jullie Deutz (en schip) nog tegen in de Houthaven. Vaart nu met de Jantina (Zwolle).
Die heeft 'm uiteindelijk naar de sloop gebracht denk ik.
Re: Vliegende Vaart
Het is al weer even geleden dat Vliegende Vaart iets van zich heeft laten horen.
Dat komt omdat het vliegende deel van de onderneming de overhand heeft genomen, door de omstandigheden waar we momenteel allemaal mee te maken hebben. Waardoor ik op binnenvaart gebied weinig te melden heb, slechts een paar reizen gedaan in de afgelopen maanden.
Maar foto's genoeg, en ik praat 't wel aan elkaar
Laatste rapportage was leeg van Hengelo naar Vreeswijk, medio januari. Dat was in m'n vaarmaand, ik werk om en om in de lucht- en in de binnenvaart. Voor de Belgische dochter van een Israëlische vrachtmaatschappij. We vliegen vanuit Luik Noord Atlantisch en naar de Levant.
Het bedrijf vroeg of ik een poosje bij kon springen bij het opleiden van nieuwe bemanningen. Ik ben er nl. line training captain, dan geef je tijdens de vlucht instructie aan nieuwe collega's. Dat is het praktijk deel van de opleiding nadat ze in de simulator de procedures geleerd hebben. We zouden er begin maart een extra machine bij krijgen, waarvoor al druk opgeleid werd.
Dus de Jannette in Vreeswijk achtergelaten, het pak met strepen uit de kast gehaald en naar Luik.
Tripjes naar Larnaca, Tel Aviv en New York. Paar plaatjes bijgevoegd.
Februari was m'n vliegmaand dus toen meer van hetzelfde.
Tussendoor nog even naar Sliedrecht geweest voor her-certificering van de startluchtvaten van de hoofdmotor wat elke 10jr moet, en een garantieklusje aan de kopschroefmotor.
Zelf ook nog een paar klusjes aan het schip gedaan: UPS-en geïnstalleerd in de stuurhut zodat ik bij stroomuitval nog een poosje stroom heb op de Tresco computer en de camera's. Alle halogeenspotjes in de woning vervangen door LED verlichting, zodat ik m'n langer op de accu's kan blijven liggen zonder generator. Nieuwe radio zodat ik naar een muziekje kan luisteren. In de machinekamer van de smeerolietank het peilglas en afsluiters vervangen, want het peilglas was niet meer af te lezen en er lekte van alles. Als ik smeerolie gebunkerd had bleef het altijd nog wekenlang een smeerboel in de machinekamer. Nu kan ik weer zien hoeveel erin zit, en blijft het schoon.
Nog een dagje helpen klinken op een koftjalk in restauratie van een vriend. Daar nadert het grote ijzerwerk zijn conclusie.
Eind feb weer aan het varen geslagen. Leeg naar Amsterdam, om soja te laden voor Floreffe. Dat was ook de bestemming van de allereerste reis, al weer meer dan twee jaar geleden.
In Amsterdam achteruit de Houthaven in, en bij het afmeren aan steiger C kneiterhard met de kont bij een buurman in de zij gelopen. Dikke windvlaag en ik zag het domweg te laat, en eigenlijk liep ik ook te hard achteruit. Voordat de Deutz goed op toeren was zat ik er al tegen. Hoe dan ook, ik kan er niemand anders de schuld van geven dan mezelf. Die buurman had gelukkig een heel degelijk schip dus het werd geen deuk, waarom begrijp ik nu nóg niet. Ook voorop zat ik tegen een andere buurman die ook al geen schade had, pure mazzel allemaal. De hele steiger kwam kijken wat er gebeurde en ik schaamde me diep. Na de eerste schrik bleek er gelukkig niemand boos, en ik heb me natuurlijk verontschuldigd. Geen leuke aankomst.
Maar goed, you live & learn; volgende keer beter opletten en op tijd de Deutz vooruit starten.
De dag daarop zéér vroeg in de morgen geladen in de Mercuriushaven, en na afloop gelijk vertrokken naar het zuiden. Tot binnen Weurt gekomen, toen was ik het zat. Want er liep een bérg stroom op de Waal dus het ging niet hard. Volgende dag de Maas op waar de stroom zeker niet minder was. De stuwen zaten er nog in maar vooral in Belfeld was het schutverschil minimaal. Hoewel het daar dan nog steeds lang duurt, iets met onvoldoende werkende nivelleer schuiven stond er op een bord. Tijd dat dat eens gemaakt wordt RWS, hoe lang is dat nu al zo. Boven Maasbracht blijven liggen.
Volgende dag was zondag dus rustig aan gedaan, in Maastricht even aangeschoten beneden het bunkerschip van Jansen en boodschappen gedaan. De hele stad liep vol volk, toen nog wel. Overnacht beneden Klein Ternaaien.
De dag erop verder de Meuse moyenne op, duwen tegen de stroom in. Van de schipper van een 110m had ik een Schottelvlet gekocht dus die overgenomen. Mijn Jeannaeu is niet zo heel best meer, en bovendien heb ik liever een mooie vletje. Gevonden via FB in Wijnegem, van een schip wat naar de sloop zou gaan. Dus even tijdelijk twee vletten op de roef.
We voeren samen op met de Fox, onderweg naar Andenne. Praatje gemaakt over hun Fosfine-drama. Ze zijn weer beter maar maken voorlopig nog geen lange dagen, en gelijk hebben ze. Het grote probleem was dat ze niet geïnformeerd waren dat de lading onder gas was vervoerd. Als ze dat geweten hadden dan was het nooit zover gekomen.
In Namen buiten de Sambre gebleven want er zat een ander schip voor ons dus geen haast. Volgende morgen de stad Namur weer eens bekeken, was lang geleden, zo'n 45jr. Echt blij werd ik er niet van, die hele regio niet trouwens. Daarna de Sambre in, en beneden sluis Floriffoux vastgemaakt. Deze keer de losplaats niet voorbijgevaren, zoals de eerste keer
Gezellig gebuurd bij de Flamingo, die voor ons was met lossen.
Volgende morgen om een uur of acht aan de beurt, naar de schuine wal verhaald en aan het lossen. Bandjes op de kimmen gehangen, maar als er een schip langs komt lig je toch te bonken. Gelukkig heb ik halfronden op de kimmen, maar een lekker plekje is het niet daar.
Met de koffie werd er gebeld; "we zien dat je in de buurt zit en er is iemand ziek, kun je misschien een paar dagen vliegen?" M'n bevrachter gebeld maar er was nog geen enkel zicht op retourvracht. Dus dat toegezegd.
Dan rijst de vraag; waar laat je in deze buurt je schip onbeheerd achter voor een paar dagen? Namen voelt niet echt prettig en zomaar ergens langs een snelstromende Maas met nóg hoger water op komst leek me ook niets. Dus maar in de afvaart richting het Albertkanaal beneden Luik, dan lig je in ieder geval uit de stroom. Stukje overstuur van Floreffe weg tot de zwaaikom bij Flawinne, gezwaaid en in hoog tempo de Sambre af. Niet dat we nu zo'n haast hadden maar vanwege de flinke stroom in de kont. Oppassen in de bochten, ik zat een keer met de kont tegen de wal Gelukkig bleek het er diep genoeg en raakten m'n roeren niet. Alweer mazzel.. Met de hut naar beneden want leeg zijn we daar iets te hoog.
Op de Maas ging het nog veel harder, we liepen met slechts 25 ltr/uur al dik boven de 20km. Maar daar heb je in ieder geval de ruimte. Met invaren van de sluizen wel goed wegblijven van de stuwen natuurlijk.
s'-Avonds in het donker door Luik, wat niet echt relaxt was met dat hoge water. Vond het best lastig vanwege alle (boog!) bruggen, sommige met middenpeilers, sommige met twee. En ik kom daar praktisch nooit. Gelukkig zat er een lege tanker voor ons die er blijkbaar vaker kwam, dus we hadden wat om op te sturen. Met Verberght op schoot natuurlijk, die boeken zijn goud waard
Op aanraden van een vriendelijke buurman die zag dat we aanstalten maakten om in Herstal te gaan liggen, doorgevaren naar Wandre, tegenover de vuilverbranding. In Herstal is het niet altijd pluis, hij vertelde over een leeg gestolen machinekamer en andere ongein. In Wandre aan de rechteroever beneden die zandoverslag lig je veiliger. Daar het schip uiteindelijk een dag of vijf laten liggen.
Volgende dag een vluchtje gedaan naar TLV, en de dag erop weer terug. Toen naar de simulator en uiteindelijk vier dagen later terug aan boord. Daarna nog een dagje kantoor en toen weer terug in de rol van binnenschipper.
's-Avonds naar Stein, om grind te laden voor Waalwijk. Uiteraard in het donker door Maastricht , zo ongeveer op het toppunt van het hoge water, en dat is dan ook best spannend. De Sint Servaas brug werd al ruim op tijd voor ons open gezet, maar daarna moet je nog oversteken naar het openstaande spoorbrug aan de andere wal. Affijn, ook dat liep goed af, en de inloop naar het Julianakanaal bij Limmel ook. De stuw trok behoorlijk, dus stijf langs de wal gebleven. Werd er door een kennis nog voor gewaarschuwd.
In Stein vanwege de harde wind eerst de haven in en in de luwte bij een tanker laad of los plaats even opengelegd. Want we moesten de volgende morgen aan de kiepsteiger langs het kanaal laden en dat lag precies in de wind. Reisje grind of niet; ik wil m'n luiken toch niet kwijt
Volgende morgen 600t grind geladen in twee partijen, gebroken kwartsgrind 2/5 en kwartsgrind 16/32. Dat spul mocht van de bevrachter ab-so-luut niet bij elkaar komen dus twee spanbanden gespannen en mbv een dekzeil een provisorisch ruimschot gemaakt. Dat lukte vrij aardig hoewel ik wel een handvol grote kiezels met de hand uit het kleine spul gevist heb.
En je bent met een kempenaar natuurlijk te smal voor zo'n kiepsteiger, dus een heel gepiel met afhouden, steekeinden etc. Ik ken iemand die dan gelijk zegt; 'spudpalen!'
Uiteindelijk lagen we netjes recht maar wel een eind over de voorijk, ach ja. Moest sowieso laarzen aan naar voren. Met de middag vol en gelijk weg.
Op de Maas liep het uiteraard keihard met al dat water. De stuwen van Belfeld en Sambeek waren gestreken dus daar voor het eerst overheen gevaren, een nieuwe ervaring. Beneden Grave overnacht. Volgende morgen West 6-7 op de kop, dus reken er maar op dat je flink wat buiswater over krijgt op de rechte stukken op de Maas. En omdat ik iets voorover lag kon ik niet pompen. Ik heb achterin het ruim een lensput waarop ik kan pompen, maar voorin zit alleen een putje voor een dompelpomp. Die ik er natuurlijk niet tijdig in gezet had Er lag een berg grind tegen het voorschot dus een pomp haalde nu niets meer uit. Een leermomentje.. Voor vertrek daarom eerst maar een aantal luiken voorop dicht gelegd, zodat we niet teveel buiswater binnen zouden krijgen. En op de lange rechte stukken rustig aan gedaan.
We werden nog opgelopen door een Apache helikopter, op ooghoogte Er zit daar een laagvlieg oefengebied voor die mannen (m/v), en ik schrok me een hoedje toen-ie ineens naast de hut hing.
Net na de middag Waalwijk binnen geschut, waar ze ons met een kraanschip gelijk leeg gingen maken. Ze doen goed werk daar, die mannen. M'n vrouw had allerlei plannen voor Waalwijk, maar dat kraanschip lag op palen en ver uit de wal, dus van winkelen kwam helemaal niets..
Eind van de middag Waalwijk weer uit en via het Heusdens kanaal naar Gorcum. Onderweg uitgespoten, en net voordat m'n vrouw met de afhaal chinees terug aan boord kwam was alles weer schoon en droog. Best hard werken in de zand en grind
Volgende dag in overleg met m'n bevrachter besloten me voorlopig maar een poosje op de luchtvaart te richten, want de prijzen in de binnenvaart zijn slecht en zakken alsmaar verder. Grotendeels veroorzaakt door het Corona virus. De economische activiteit neemt snel af, en daarmee het transport.
Doordat de passage-luchtvaart praktisch geheel gestopt is, hebben de (lucht) vracht maatschappijen het juist enorm druk. Passagiersmachines nemen gewoonlijk in het vrachtruim onderin veel vracht mee, maar die capaciteit is inmiddels volledig weggevallen. Terwijl er nu juist veel vraag is naar luchttransport van oa medische supplies etc. Hierdoor loopt het storm bij de full-freighters; die vliegen met volle bakken voor hoge vrachtprijzen. Zo werkt een vrije economie nu eenmaal.
Vandaar dat ik me momenteel maar even op de vliegerij richt, en het varen op een laag pitje zet.
Daarom ligt de Jannette weer aan de Handelskade en zit ik in een hotel in Luik. Het bedrijf heeft alle vliegers gevraagd om tussen de vluchten niet naar huis te gaan maar in het hotel te blijven, om de kans op besmetting zo klein mogelijk te maken. De vliegtuigen worden voortdurend ontsmet, en buiten de cockpit dragen we maskers en handschoentjes.
Afgezien van een rondje rennen kom ik niet buiten het hotel. Dat is een eenzaam bestaan en behoorlijk saai, maar daarentegen hebben wij nog werk, in tegenstelling tot onze passagiers-vliegende collega's. Als dit langer dan een half jaar duurt, en daar ziet het mijns inziens wel naar uit, dan verwacht ik dat een flink aantal luchtvaartmaatschappijen deze crisis niet gaan overleven.
"May you live in interesting times"
Zit al dagen niks te doen in een hotel in Luik, en moet pas overmorgen weer vliegen. Dus ik verveel me te pletter.
Hardlopen mag gelukkig nog wel, dus dat doe ik elke dag. Gisteren tot Oupeye gekomen.
Vanochtend kwam Bram voorbij, dus die op de plaat gezet. En dit verhaal getypt, doe ik vandaag toch nog wat nuttigs
De plaatjes die bij het verhaal horen:
Dat komt omdat het vliegende deel van de onderneming de overhand heeft genomen, door de omstandigheden waar we momenteel allemaal mee te maken hebben. Waardoor ik op binnenvaart gebied weinig te melden heb, slechts een paar reizen gedaan in de afgelopen maanden.
Maar foto's genoeg, en ik praat 't wel aan elkaar
Laatste rapportage was leeg van Hengelo naar Vreeswijk, medio januari. Dat was in m'n vaarmaand, ik werk om en om in de lucht- en in de binnenvaart. Voor de Belgische dochter van een Israëlische vrachtmaatschappij. We vliegen vanuit Luik Noord Atlantisch en naar de Levant.
Het bedrijf vroeg of ik een poosje bij kon springen bij het opleiden van nieuwe bemanningen. Ik ben er nl. line training captain, dan geef je tijdens de vlucht instructie aan nieuwe collega's. Dat is het praktijk deel van de opleiding nadat ze in de simulator de procedures geleerd hebben. We zouden er begin maart een extra machine bij krijgen, waarvoor al druk opgeleid werd.
Dus de Jannette in Vreeswijk achtergelaten, het pak met strepen uit de kast gehaald en naar Luik.
Tripjes naar Larnaca, Tel Aviv en New York. Paar plaatjes bijgevoegd.
Februari was m'n vliegmaand dus toen meer van hetzelfde.
Tussendoor nog even naar Sliedrecht geweest voor her-certificering van de startluchtvaten van de hoofdmotor wat elke 10jr moet, en een garantieklusje aan de kopschroefmotor.
Zelf ook nog een paar klusjes aan het schip gedaan: UPS-en geïnstalleerd in de stuurhut zodat ik bij stroomuitval nog een poosje stroom heb op de Tresco computer en de camera's. Alle halogeenspotjes in de woning vervangen door LED verlichting, zodat ik m'n langer op de accu's kan blijven liggen zonder generator. Nieuwe radio zodat ik naar een muziekje kan luisteren. In de machinekamer van de smeerolietank het peilglas en afsluiters vervangen, want het peilglas was niet meer af te lezen en er lekte van alles. Als ik smeerolie gebunkerd had bleef het altijd nog wekenlang een smeerboel in de machinekamer. Nu kan ik weer zien hoeveel erin zit, en blijft het schoon.
Nog een dagje helpen klinken op een koftjalk in restauratie van een vriend. Daar nadert het grote ijzerwerk zijn conclusie.
Eind feb weer aan het varen geslagen. Leeg naar Amsterdam, om soja te laden voor Floreffe. Dat was ook de bestemming van de allereerste reis, al weer meer dan twee jaar geleden.
In Amsterdam achteruit de Houthaven in, en bij het afmeren aan steiger C kneiterhard met de kont bij een buurman in de zij gelopen. Dikke windvlaag en ik zag het domweg te laat, en eigenlijk liep ik ook te hard achteruit. Voordat de Deutz goed op toeren was zat ik er al tegen. Hoe dan ook, ik kan er niemand anders de schuld van geven dan mezelf. Die buurman had gelukkig een heel degelijk schip dus het werd geen deuk, waarom begrijp ik nu nóg niet. Ook voorop zat ik tegen een andere buurman die ook al geen schade had, pure mazzel allemaal. De hele steiger kwam kijken wat er gebeurde en ik schaamde me diep. Na de eerste schrik bleek er gelukkig niemand boos, en ik heb me natuurlijk verontschuldigd. Geen leuke aankomst.
Maar goed, you live & learn; volgende keer beter opletten en op tijd de Deutz vooruit starten.
De dag daarop zéér vroeg in de morgen geladen in de Mercuriushaven, en na afloop gelijk vertrokken naar het zuiden. Tot binnen Weurt gekomen, toen was ik het zat. Want er liep een bérg stroom op de Waal dus het ging niet hard. Volgende dag de Maas op waar de stroom zeker niet minder was. De stuwen zaten er nog in maar vooral in Belfeld was het schutverschil minimaal. Hoewel het daar dan nog steeds lang duurt, iets met onvoldoende werkende nivelleer schuiven stond er op een bord. Tijd dat dat eens gemaakt wordt RWS, hoe lang is dat nu al zo. Boven Maasbracht blijven liggen.
Volgende dag was zondag dus rustig aan gedaan, in Maastricht even aangeschoten beneden het bunkerschip van Jansen en boodschappen gedaan. De hele stad liep vol volk, toen nog wel. Overnacht beneden Klein Ternaaien.
De dag erop verder de Meuse moyenne op, duwen tegen de stroom in. Van de schipper van een 110m had ik een Schottelvlet gekocht dus die overgenomen. Mijn Jeannaeu is niet zo heel best meer, en bovendien heb ik liever een mooie vletje. Gevonden via FB in Wijnegem, van een schip wat naar de sloop zou gaan. Dus even tijdelijk twee vletten op de roef.
We voeren samen op met de Fox, onderweg naar Andenne. Praatje gemaakt over hun Fosfine-drama. Ze zijn weer beter maar maken voorlopig nog geen lange dagen, en gelijk hebben ze. Het grote probleem was dat ze niet geïnformeerd waren dat de lading onder gas was vervoerd. Als ze dat geweten hadden dan was het nooit zover gekomen.
In Namen buiten de Sambre gebleven want er zat een ander schip voor ons dus geen haast. Volgende morgen de stad Namur weer eens bekeken, was lang geleden, zo'n 45jr. Echt blij werd ik er niet van, die hele regio niet trouwens. Daarna de Sambre in, en beneden sluis Floriffoux vastgemaakt. Deze keer de losplaats niet voorbijgevaren, zoals de eerste keer
Gezellig gebuurd bij de Flamingo, die voor ons was met lossen.
Volgende morgen om een uur of acht aan de beurt, naar de schuine wal verhaald en aan het lossen. Bandjes op de kimmen gehangen, maar als er een schip langs komt lig je toch te bonken. Gelukkig heb ik halfronden op de kimmen, maar een lekker plekje is het niet daar.
Met de koffie werd er gebeld; "we zien dat je in de buurt zit en er is iemand ziek, kun je misschien een paar dagen vliegen?" M'n bevrachter gebeld maar er was nog geen enkel zicht op retourvracht. Dus dat toegezegd.
Dan rijst de vraag; waar laat je in deze buurt je schip onbeheerd achter voor een paar dagen? Namen voelt niet echt prettig en zomaar ergens langs een snelstromende Maas met nóg hoger water op komst leek me ook niets. Dus maar in de afvaart richting het Albertkanaal beneden Luik, dan lig je in ieder geval uit de stroom. Stukje overstuur van Floreffe weg tot de zwaaikom bij Flawinne, gezwaaid en in hoog tempo de Sambre af. Niet dat we nu zo'n haast hadden maar vanwege de flinke stroom in de kont. Oppassen in de bochten, ik zat een keer met de kont tegen de wal Gelukkig bleek het er diep genoeg en raakten m'n roeren niet. Alweer mazzel.. Met de hut naar beneden want leeg zijn we daar iets te hoog.
Op de Maas ging het nog veel harder, we liepen met slechts 25 ltr/uur al dik boven de 20km. Maar daar heb je in ieder geval de ruimte. Met invaren van de sluizen wel goed wegblijven van de stuwen natuurlijk.
s'-Avonds in het donker door Luik, wat niet echt relaxt was met dat hoge water. Vond het best lastig vanwege alle (boog!) bruggen, sommige met middenpeilers, sommige met twee. En ik kom daar praktisch nooit. Gelukkig zat er een lege tanker voor ons die er blijkbaar vaker kwam, dus we hadden wat om op te sturen. Met Verberght op schoot natuurlijk, die boeken zijn goud waard
Op aanraden van een vriendelijke buurman die zag dat we aanstalten maakten om in Herstal te gaan liggen, doorgevaren naar Wandre, tegenover de vuilverbranding. In Herstal is het niet altijd pluis, hij vertelde over een leeg gestolen machinekamer en andere ongein. In Wandre aan de rechteroever beneden die zandoverslag lig je veiliger. Daar het schip uiteindelijk een dag of vijf laten liggen.
Volgende dag een vluchtje gedaan naar TLV, en de dag erop weer terug. Toen naar de simulator en uiteindelijk vier dagen later terug aan boord. Daarna nog een dagje kantoor en toen weer terug in de rol van binnenschipper.
's-Avonds naar Stein, om grind te laden voor Waalwijk. Uiteraard in het donker door Maastricht , zo ongeveer op het toppunt van het hoge water, en dat is dan ook best spannend. De Sint Servaas brug werd al ruim op tijd voor ons open gezet, maar daarna moet je nog oversteken naar het openstaande spoorbrug aan de andere wal. Affijn, ook dat liep goed af, en de inloop naar het Julianakanaal bij Limmel ook. De stuw trok behoorlijk, dus stijf langs de wal gebleven. Werd er door een kennis nog voor gewaarschuwd.
In Stein vanwege de harde wind eerst de haven in en in de luwte bij een tanker laad of los plaats even opengelegd. Want we moesten de volgende morgen aan de kiepsteiger langs het kanaal laden en dat lag precies in de wind. Reisje grind of niet; ik wil m'n luiken toch niet kwijt
Volgende morgen 600t grind geladen in twee partijen, gebroken kwartsgrind 2/5 en kwartsgrind 16/32. Dat spul mocht van de bevrachter ab-so-luut niet bij elkaar komen dus twee spanbanden gespannen en mbv een dekzeil een provisorisch ruimschot gemaakt. Dat lukte vrij aardig hoewel ik wel een handvol grote kiezels met de hand uit het kleine spul gevist heb.
En je bent met een kempenaar natuurlijk te smal voor zo'n kiepsteiger, dus een heel gepiel met afhouden, steekeinden etc. Ik ken iemand die dan gelijk zegt; 'spudpalen!'
Uiteindelijk lagen we netjes recht maar wel een eind over de voorijk, ach ja. Moest sowieso laarzen aan naar voren. Met de middag vol en gelijk weg.
Op de Maas liep het uiteraard keihard met al dat water. De stuwen van Belfeld en Sambeek waren gestreken dus daar voor het eerst overheen gevaren, een nieuwe ervaring. Beneden Grave overnacht. Volgende morgen West 6-7 op de kop, dus reken er maar op dat je flink wat buiswater over krijgt op de rechte stukken op de Maas. En omdat ik iets voorover lag kon ik niet pompen. Ik heb achterin het ruim een lensput waarop ik kan pompen, maar voorin zit alleen een putje voor een dompelpomp. Die ik er natuurlijk niet tijdig in gezet had Er lag een berg grind tegen het voorschot dus een pomp haalde nu niets meer uit. Een leermomentje.. Voor vertrek daarom eerst maar een aantal luiken voorop dicht gelegd, zodat we niet teveel buiswater binnen zouden krijgen. En op de lange rechte stukken rustig aan gedaan.
We werden nog opgelopen door een Apache helikopter, op ooghoogte Er zit daar een laagvlieg oefengebied voor die mannen (m/v), en ik schrok me een hoedje toen-ie ineens naast de hut hing.
Net na de middag Waalwijk binnen geschut, waar ze ons met een kraanschip gelijk leeg gingen maken. Ze doen goed werk daar, die mannen. M'n vrouw had allerlei plannen voor Waalwijk, maar dat kraanschip lag op palen en ver uit de wal, dus van winkelen kwam helemaal niets..
Eind van de middag Waalwijk weer uit en via het Heusdens kanaal naar Gorcum. Onderweg uitgespoten, en net voordat m'n vrouw met de afhaal chinees terug aan boord kwam was alles weer schoon en droog. Best hard werken in de zand en grind
Volgende dag in overleg met m'n bevrachter besloten me voorlopig maar een poosje op de luchtvaart te richten, want de prijzen in de binnenvaart zijn slecht en zakken alsmaar verder. Grotendeels veroorzaakt door het Corona virus. De economische activiteit neemt snel af, en daarmee het transport.
Doordat de passage-luchtvaart praktisch geheel gestopt is, hebben de (lucht) vracht maatschappijen het juist enorm druk. Passagiersmachines nemen gewoonlijk in het vrachtruim onderin veel vracht mee, maar die capaciteit is inmiddels volledig weggevallen. Terwijl er nu juist veel vraag is naar luchttransport van oa medische supplies etc. Hierdoor loopt het storm bij de full-freighters; die vliegen met volle bakken voor hoge vrachtprijzen. Zo werkt een vrije economie nu eenmaal.
Vandaar dat ik me momenteel maar even op de vliegerij richt, en het varen op een laag pitje zet.
Daarom ligt de Jannette weer aan de Handelskade en zit ik in een hotel in Luik. Het bedrijf heeft alle vliegers gevraagd om tussen de vluchten niet naar huis te gaan maar in het hotel te blijven, om de kans op besmetting zo klein mogelijk te maken. De vliegtuigen worden voortdurend ontsmet, en buiten de cockpit dragen we maskers en handschoentjes.
Afgezien van een rondje rennen kom ik niet buiten het hotel. Dat is een eenzaam bestaan en behoorlijk saai, maar daarentegen hebben wij nog werk, in tegenstelling tot onze passagiers-vliegende collega's. Als dit langer dan een half jaar duurt, en daar ziet het mijns inziens wel naar uit, dan verwacht ik dat een flink aantal luchtvaartmaatschappijen deze crisis niet gaan overleven.
"May you live in interesting times"
Zit al dagen niks te doen in een hotel in Luik, en moet pas overmorgen weer vliegen. Dus ik verveel me te pletter.
Hardlopen mag gelukkig nog wel, dus dat doe ik elke dag. Gisteren tot Oupeye gekomen.
Vanochtend kwam Bram voorbij, dus die op de plaat gezet. En dit verhaal getypt, doe ik vandaag toch nog wat nuttigs
De plaatjes die bij het verhaal horen: