Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

van: www.kustvaartforum.com
Ewoud Klop
Berichten: 39
Lid geworden op: 13 dec 2009 22:33
Locatie: Hardinxveld-Giessendam
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ewoud Klop »

Roy

Dat was toen buffelen zoals we wel eens aan het werk waren. Toch is het altijd goed afgelopen, en als ik nu naar buiten kijk besef ik dat we veel geluk hebben gehad.
s'Avonds in het donker door een besneeuwd gangboord alleen de wal op om iets te gaan halen, ...een uitglijer, plons, en de andere dag wordt je opgevist. En we waren natuurlijk niet altijd broodnuchter.

Ik heb nog wat korte story's welke ik nog op papier wil zetten, maar eens raakt het op, in ieder geval heb ik aan het schrijven veel plezier, oude herinneringen van 32 jaar terug uit je geheugen vissen is best leuk werk. En zeker als je hoort dat jullie ze graag lezen, en alles is echt gegaan zoals ik het vertel.

Bedankt voor je reactie

Ewoud Klop
Ewoud Klop
Berichten: 39
Lid geworden op: 13 dec 2009 22:33
Locatie: Hardinxveld-Giessendam
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ewoud Klop »

Ik heb er weer eentje in elkaar geschreven voor de liefhebbers.

De Falcon Reefer

Op een morgen in Juli in de jaren 70 van de vorige eeuw vertrokken we met een man of 6 naar scheepswerf Waalhaven in Rotterdam voor een karwei aan boord van een zeeschip. Het was hartje zomer, en de temperatuur zou weldra weer in de richting van de dertig graden gaan. Daar aangekomen bleek er voor onze begrippen een groot schip op de helling te zitten waar we aan boord moesten wezen. De Falcon Reefer. Nadat we aan boord waren gegaan en ons gereedschap de trap op hadden gesjouwd was dit het begin van een klus die iedereen uit zou putten, lange dagen, de hoge temperatuur en zwaar werk vergde het uiterste van ons. Enige tijd later hadden we kennis gemaakt met de ploeg machinisten aan boord, en werd een plan van aanpak besproken. Dit ging niet allen over de manier waarop we het werk zouden uitvoeren, maar ook hoe en hoe laat we de schafttijden in zouden plannen. Omdat we zouden werken tot 22.00 uur konden we kiezen om aan de wal te gaan eten, maar als we aan boord zouden blijven kon er ook wat geregeld worden. De kok zou dan ook voor ons koken, en nadat de bemanning had gegeten konden we de officiersmess gebruiken. Dat was een optie waar we wel wat in zagen, want als we de wal op moesten om te eten ging dat zeker twee uur duren. De werkzaamheden welke we deden vorderden gestaag, en op een middag zag ik collega’s van mij met gevulde flessen water lachend terugkeren uit de bemanningsverblijven, welke door een deur vanuit de machinekamer te bereiken waren. Snel werd er een lege fles opgezocht, en even later was ik onderweg naar het ijswaterfontijntje wat in een gang in de verblijven stond. Even later begreep ik wat het gelach bij de collega’s had veroorzaakt. Naar later bleek was er een buslading met “vrouwen van lichte zeden” aan boord gekomen om de buitenlandse bemanning te vermaken. Omdat het snoei heet was mede doordat het schip op de helling zat, stonden de deuren naar de verblijven wagenwijd open, en werden daar liveshows opgevoerd voor iedereen die door de gang liep. Afijn, nadat ik de fles had gevuld met ijswater ging ik weer terug naar de machinekamer, en kon daar ook met een lachend gezicht de collega’s begroeten. Van de bemanning hadden wij een tree met blikken Amerikaans bier gekregen, en dit konden wij onbeperkt consumeren, een en ander was uit een speciale opslagplaats tevoorschijn gekomen, welke via een mangat in een dubbele tank te bereiken was……..!!!
Helaas was dit bier niet helemaal onze smaak, paardezeik leek het wel, dus werd er niet veel van gebruikt, en dat wilde best wat zeggen, want als er alcohol in zat dan dronken we doorgaans alles op!! Op een middag werden we gewaarschuwd door de machinisten, we zouden van de helling gaan, en dus werd de walvoeding afgekoppeld, en wisten we niets anders te doen dan een luchtje te gaan scheppen aan het dek. Daar kwamen we de overigens Hollandse kok tegen, een kort dik mannetje die bol stond van grappen en moppen welke wij gedurende de tijd dat wij van de helling gingen kregen voorgeschoteld. Toen wij weer te water lagen werd na enige tijd de walvoeding weer aangekoppeld, en konden we weer werken. Rond een uur of zes zaten we aan de bar in de officiersmess, en wachtten daar tot de eettafel was afgeruimd, en opnieuw gedekt was voor het avondeten. Enige tijd later konden wij aan tafel, en stond daar een grote schaal soep klaar. Er werd opgeschept, en toen even later een van ons de peperbus pakte voor wat extra hartigheid schoot de hele inhoud inclusief de dop in zijn bord, Iemand had de dop op scherp gezet. De soep was uitgeserveerd, en de schaal was leeg, daarom werd besloten alle soep weer in de schaal te doen, even flink te roeren, en dan weer op te scheppen. Dit met gevolg dat wij allemaal een bord met loeihete soep terug kregen, er hoefde geen peper meer bij deze keer. Voordeel was,dat degene die de dop op scherp had gezet nu ook slachtoffer was van zijn eigen grap. De rest van het eten maakte alles weer goed, en enige tijd later waren we weer aan het werk, en konden we de hete soep blussen met nog een Heineken Biertje waar we zelf maar een kistje hadden meegebracht.
Om 22.00 uur stapten we in de auto, en reden we terug naar Sliedrecht, dan nog naar huis, en onder de douche, tegen die tijd zou het wel middernacht zijn. De andere morgen moest ik weer om zes uur op de zaak zijn, dus het werd weer een kort nachtje.

Ewoud die ze in die tijd voor het gemak Wout noemden.
Ewoud Klop
Berichten: 39
Lid geworden op: 13 dec 2009 22:33
Locatie: Hardinxveld-Giessendam
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ewoud Klop »

Heb nog maar een verhaaltje uit vervlogen tijden op papier gezet

Het zal wederom ergens achter in de jaren 70 geweest zijn dat ik samen met Piet Verschoor naar een binnenvaartschip in Breskens moest voor een reparatie. Dit kwam echter deze morgen niet goed uit, mede omdat ik op de weg naar het werk enkele malen was gestopt om een en ander in te laden. In die jaren namelijk werd het grof vuil, zoals dat werd genoemd nog opgehaald met een vrachtwagen van de gemeente. Nu was het zo, dat dit juist in de tijd was dat er moderne radio’s en stereotorens op de markt kwamen. De oude buizenradio’s werden dan ook zo bij het vuil gezet. Zonde natuurlijk, dus had ik die morgen een stuk of vijf van die toestellen ingeladen, en zou die s’Middags mee naar huis nemen. Omdat dit klusje er tussendoor kwam moest ik dus eerst een keer heen en weer naar huis om de vracht te lossen, op de zaak neerzetten zou geen optie zijn omdat ze dan zeker wel eens bij terugkomst een nieuwe eigenaar konden hebben. Zo werden de radio’s thuis gebracht, en een gereedstaande tas met spullen voor een meerdaags verblijf buitenshuis ingeladen.
Nadat we de gereedschapskisten hadden geladen en de route op de kaart hadden bekeken vertrokken we in de richting van Vlissingen , waar we over zouden varen naar Breskens.
In de 20 minuten van de overtocht dronken we aan boord een bakje koffie, en nadat de pont was aangemeerd reden we in de richting van het opgegeven adres, de Fa Oosterlee in Breskens, alwaar we weer met koffie werden ontvangen, en de reparatie werd doorgesproken.
Nadat het bleek dat we dit allemaal niet in 1 dag konden klaren, informeerden we waar we eventueel konden slapen. Dit kon in een aldaar gevestigd hotel ,maar als we er geen bezwaar tegen hadden kon dit ook aan boord. Als we aan boord zouden slapen was natuurlijk de volgende vraag hoe het met het eten zou gaan, en nadat men had verteld dat we voor het ontbijt en de lunch brood en beleg konden halen, en voor het warm eten op rekening van de Fa Oosterlee terecht konden in een visrestaurant aan de haven, en konden bestellen wat we wilden, was de keuze snel gemaakt. We zouden aan boord blijven, s’Morgens even snel boodschappen doen, en dan konden we zelf onze dagindeling maken. Dat werkte perfect, en s’Avonds tegen een uur of acht waren wij uit de vetloods komen rollen, onder de douche door, snel het “goeie kloffie” aan, en op naar het visrestaurant. Ik weet nog dat wij daar heerlijk hebben zitten smullen van gestoofde paling, welke je zo van de graat kon zuigen, met een lekker glaasje bier er bij. Nadat we rond een uur of negen voldaan vertelden dat het eten op rekening van de Fa. Oosterlee geschreven kon worden keek men daar niet vreemd van op, men wenste ons een goeden avond en we liepen zo de deur uit. Al gauw waren we het eens dat het nog te vroeg was om naar boord te gaan, dus belandden we enige tijd later in een kroegje met de naam Mini Bar. Druk was het daar niet, er zaten een paar mannen aan de bar, en we schoven daar bij aan. Al gauw raakten we in gesprek met de achter de bar staande dames, eentje met blond, en eentje met zwart haar, en nadat we een paar rondjes verder waren werd er een doosje lucifers te voorschijn gehaald voor een potje “knobbelen”, of misschien beter bekend als “handje raden”. Je weet hoe dat gaat, zo her en der werden wat moppen getapt, en op een goed moment kwam het ter sprake wie van de dames de grootste borsten zou hebben. Er werd dus een inleg gedaan van een tientje per persoon voor de winnaar, maar toen ging het er over hoe een en ander vastgesteld zou gaan worden, wij zouden hierover onze stem uit moeten brengen. En de meeste stemmen zouden gelden. De dames moesten voorover bukken, en ook vanaf de zijkant werd het een en ander bekeken, maar om een definitief oordeel te vellen moesten de kleren uit. Even later stonden zij met de bovenkant bloot achter de tap, en wij konden het op het zicht niet beoordelen, er moest dus gevoeld en gewogen worden. Nadat iedereen na de eerste ronde geconstateerd had dat we er nog niet uit waren deden we dit nogmaals, en stemden we op de onderkant van een bierviltje. De blonde won, en kreeg de pot, waarvan gelijk een rondje werd gegeven, wat een avond. Als laatste had Piet ook nog een truckje, wat hij alleen kon als hij dronken was, met een overhoeks aan elkaar geknoopte theedoek presteerde hij het om deze zonder hem los te laten van boven zijn hoofd daar helemaal doorheen te kruipen, en er onder weer uit te springen. Iedereen moest dat natuurlijk ook proberen, maar toen dit kunstje van boven naar beneden niet werkte probeerde men het ook andersom, dit ging natuurlijk helemaal mis omdat de aanwezigen al lichtelijk in de olie waren lag men languit over de grond. Algemene hilariteit natuurlijk, maar niemand presteerde het om Piet dit na te doen. Met al deze fratsen was het weer laat geworden, we hadden een avond gehad met veel lol, en laveerden in de richting van het schip, waar we met veel pijn en moeite aan boord wisten te komen, en even later zaagden we een heel bos om. De reparatie nam nog een paar dagen in beslag, en s’Avonds wisten we in ieder geval waar we voor lekker eten en wat vertier terecht konden. Nadat we enkele dagen later besloten om de klus af te maken waren we pas in de late uurtjes klaar, de pont naar Vlissingen was uit de vaart, dus moesten we over Antwerpen terugrijden. Een wereldreis door de donkere polders, en in Belgie was het al niet beter. TomTom was nog niet uitgevonden, wegwijzers waren schaars, maar na vele omwegen zijn we toch weer heelhuids thuisgekomen.

Ewoud die ze in die tijd voor het gemak Wout noemden.
Harrie
Berichten: 465
Lid geworden op: 28 feb 2007 11:11
Locatie: Breezand

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Harrie »

Heel mooie verhalen Wout :!:

Groeten Harrie.
No woman no cry.
Afbeelding
Ewoud Klop
Berichten: 39
Lid geworden op: 13 dec 2009 22:33
Locatie: Hardinxveld-Giessendam
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ewoud Klop »

Zo langzamerhand raak ik een beetje door de hier gepubliceerde verhalen heen, en degene welke ik nog een beetje voor de geest kan halen vertonen gaten, maar dan komt hier de laatste van mijn hand. Ik weet niet precies waar het allemaal gebeurde, maar de details wil ik jullie niet onthouden.

Het zal ergens aan het einde van de jaren 70 zijn geweest als we met vier man naar Belgie moesten voor het uitbouwen van een Deutz motor.
Ondergetekende weet nog dat hij, Piet Verschoor, Jan Meerkerk en ik dacht van Arie de Bruin op een morgen wegreden om ergens in de buurt van Antwerpen naar een scheepswerf te gaan.
Nadat we na enig zoekwerk daar waren aangekomen, en we ons hadden gemeld, liet men ons zien waar we wezen moesten.
Op de wal lag de kont van een schip, dat men juist voor het machinekamerschot had afgebrand. Dat machinekamerschot had men ook al voor een deel verwijderd, en een paar zware profielen gemonteerd waarover de motor naar buiten getrokken zou moeten worden.
Eerst moesten dan wel de cilinderkoppen, de zuigers, de pompen en het vliegwiel worden gedemonteerd, en ook het vele leidingwerk en de uitlaat.
Al gauw hoorden we dat dit de kont van een rampschip betrof, een tanker welke was geëxplodeerd, en waarbij een van de opvarenden was vermist, en later dood was teruggevonden. De naam van het schip is mij echter ontschoten, maar daar is het verhaal niet minder om. Tegen het einde van de middag, het was hartje zomer, liep het demonteren van de motor als gepland. Doch tijdens deze demontage was er een liter of dertig gasolie onder in de bilge gelopen, waar nog veel meer vet en smeerolie zich had verzameld. Dit was een restant van wat er nog in de leidingen stond, en ook nog een beetje uit de dagtank. Nadat er nog wat leidingwerk moest worden weggebrand ging het verkeerd. Op een gegeven moment ontstond er brand onder in de bilge, en dat breidde zich razendsnel uit doordat boven in de machinekamerkap de luiken open stonden Via het gat in de machinekamerschot had dit de werking als een schoorsteen, en al gauw stegen pikzwarte wolken rook de hemel in. Brandblussers waren er genoeg aan boord, doch toen wij ze probeerden waren ze allemaal leeg, het was niet de eerste keer dat het daar gebrand had . In galop rende ik naar het magazijn van de werf om te vragen om een brandblusser. Die gast achter de balie komt even later terug, en ik trek hem het apparaat uit zijn handen. Zegt hij nog iets over formaliteiten vervullen of zo, en ik roep dat er brand is en dat de vlammen boven de pijp uitkomen. Inmiddels is de brand niet onopgemerkt gebleven, vanaf een Belgische mijnenveger die een stukje verder op de helling zit komt men aansjouwen met een brandslang. Ja , alleen de slang, de straalpijp had men er niet bij. Ik zie nog Jan Meerkerk met zijn hand in het gat van de slang, om zo wat worplengte te krijgen via het gat in de voorzijde de brand proberen te blussen. Een deel van het water ging de goede kant op, maar evenzoveel spoot naar achteren zodat hij geen droge draad meer aan zijn lijf had. Wat brandweer was had men waarschijnlijk nooit van gehoord, deze was dan ook volgens mij nooit gebeld. Wel had men naar het waterleidingsbedrijf gebeld, en had men de druk op de waterleiding verhoogd. Hierdoor werd Jantje nog natter dan hij al was, maar bluste hij wel de brand.
Nadat wij om een uur of 10 s’avonds in het een of ander kroegje wat ook kamers verhuurt in een klein plaatsje buiten Antwerpen zijn verzeild dronken we een biertje op de goede afloop, sprongen we onder de douche door, en ging zelfs de keuken nog open om eten voor ons te maken. Later op de avond werd het er toch nog gezellig, en als om twaalf uur de deur dicht gaat blijven we achter met een paar vaste stamgasten die al knap lazerus waren.
Als Piet eens informeert of er ook nog iets sterkers in huis is kwam de fles jenever uit de huiskamer tevoorschijn, in die tijd mocht er in de kroeg namelijk geen jenever geschonken worden, en stonden daar hoge boetes op.
Al gauw raakten we in de kleine uurtjes, en werd het tijd om de kooi op te gaan zoeken.
Daarvoor hoefden we alleen de trap maar op, en voordat we zover waren vertrok de cafebaas met de vaste klanten, die werden met de auto thuisgebracht omdat zij niet bekwaam meer waren om zelf te rijden.
De andere dag klaarden we het karwei, en trokken de motor over de gemaakte fundatie naar buiten, deze zou later met een kraan op een vrachtwagen worden geladen.
Zo kwam er een einde aan dit avontuur dat uiteindelijk nog goed afliep.


Dit was tevens het laatste verhaal van mijn hand, of ik zou nieuwe bij elkaar moeten gaan liegen.
Iedereen bedankt voor de reacties en de complimenten welke ik kreeg op al mijn geschreven verhalen welke waar gebeurd zijn, ergens achter in de jaren 70 van de vorige eeuw toen ik in dienst was bij de Fa. Hoogendijk in Sliedrecht.
Huug
Berichten: 849
Lid geworden op: 30 dec 2004 11:15
Locatie: Arkel
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Huug »

Ewoud,

Met veel plezier heb ik je belevenissen gevolgd en opgesnoven. Heel veel herkenbaars zat en zit er in.

Bedankt voor het feit dat je ons hebt laten mee genieten!!
Huug

Afbeelding

De wereld is rond en dat istie al lang!

https://www.shipspotters.nl
Huug
Berichten: 849
Lid geworden op: 30 dec 2004 11:15
Locatie: Arkel
Contacteer:

Re: Dit even terzijde...

Bericht door Huug »

Moe kwamen wij aan in de loshaven, het was me het reisje wel geweest van de ene in de andere depressie en niet van die kleine jongens ook. Gelukkig hadden we geen averij opgelopen wel lagen we een beetje op bakboords oor maar dat kwam door de brandstof en nog wat factoren. Bakboord voor de wal had mister pilot gezegd moesten we wel eerst even rond op de rivier maar dat ging prima met een vrij sterke boegschroef is dat tegenwoordig een fluitje van een halve cent.
De ontvangst party stond al te wachten want ze hadden haast volgens Mister Pilot. Het opperhoofd van deze door ons vervloekte haven stond voor op zijn discipelen in pikorde er achter. Een grote grijns sierde mister Harbour master zijn valse tronie. Onberispelijk glom zijn zwarte haarscherpe snorretje in de zon er onder een goude tand, zijn schouders afgeladen met strepen en balken, het pak strak in de vouw met een paar Nike gympies er onder.
Toen het spul in het kantoor kwam zag ik de bui gelijk hangen. How are you mister Captain , you had plenty bad weather mister Captain, you are overloaded mister Captain. Mijn schaarse haren vlogen overeind maar mijn verstand zei : Rustig en netjes blijven!
Deze keer had ik mijn taktiek verandert en met een brede grijns deelde ik mister bietser mee dat hij gelijk had we waren well overloaded en toonde hem een berekening welke aantoonde dat we dus helemaal niet overloaded waren. Ah mister Captain you agree you are overloaded grijnsde hij mij met enige verwondering toe. Ah everybody can see that because your marks are invisble on port site mister Captain.
Het gesjoemel kon beginnen en kwam uit op enkele sloffen, whisky, frisdrank, koffie en kaas dit alles terwaarde van $ 320,- een verbetering ten opzichte van vorige reis met $ 90,- Althans dat dacht ik want er kwam nog een aap uit de mouw. Mister Pilot had een zwart vlekje op zijn smetteloze witte kloffie. Your ship is spitting dirty shit miester Captain your ship . Het moest gekuist worden $ 100,-.
Het gesodemieter was echter nog niet afgelopen want de rederij had een kist met reserve onderdelen moeten overvliegen en die stond op het vliegveld van het type gaten putten en modder en heel veel bietskommers. Plenty problems miester Captain the customs say the papers are no good. So we go airport take some money with you than maybe we can fix.
Na een beetje loven en bieden kwamen we uit op $ 250,- even neertellen en blijven lachen.
De kist moesten we zelf maar even met een pick up komen halen was de boodschap van de agent.
Terug bij de auto stelde de agent dat hij eigenlijk ook extra moest hebben voor diensten die niet in zijn pakket stonden. De brave borst schrok waarschijnlijk van mijn tronie en de stoom die langzaam uit mijn oren begon te fluiten en reed zonder verdere vragen naar boord.
Toen we uiteindelijk na lossing de loods afzetten die ons uitzwaaide met een slof gebietste marlboro had ik het weer helemaal gehad.
En nu eerst een borrel was de order toen we in rustig water zaten!

Dit verhaal kwam even boven drijven toen ik hoorde dat men weer op die haven ging varen na jaren waarin ze daar niet meer kwamen.

Geluk er mee!
Huug

Afbeelding

De wereld is rond en dat istie al lang!

https://www.shipspotters.nl
Harrie
Berichten: 465
Lid geworden op: 28 feb 2007 11:11
Locatie: Breezand

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Harrie »

:D :D
Mooi verhaal Huug! :!:

En zoooo herkenbaar.

Zat van de week te bladeren op t forum en kwam jou en Jan ( v.d Doe ) tegen op die ouwe Borelly. Hoe is dat afgelopen :?:

Groeten, Harrie.
No woman no cry.
Afbeelding
Jan van der Doe
Berichten: 8531
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:02
Locatie: Fergus, ON
Contacteer:

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Jan van der Doe »

Huug vertelde mij, dat hij veilig aan de overkant is aangekomen Harrie, maar hij kan je het hele verhaal vertellen.
Vriendelijke groet
Jan.


Varen is noodzakelijk
Leven niet
Ben
Berichten: 10399
Lid geworden op: 31 dec 2004 16:46
Locatie: Goutum

Re: Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door Ben »

Ergens in 1969 was mijn vader van Schiphol vertrokken naar Amerika (golf van Mexico). De Kittiwake voer, na het beeindigen van de 14 daagse Briticon Liverpool - Manchester - (Duinkerken) - Rotterdam - Amsterdam dienst, in de Caribbean.
Voor de bemanning die er op voer betekende dat een jaar van huis. Dat was toen, vergeleken met de grote vaart, al een beetje aso lang. Na drie maanden zou de Kittiwake gaan dokken in New York. Toevalligerwijs kon de rederij een goed betaalde lading paardenvoer krijgen voor Rouaan. Zodoende besloot van Es om de Kittiwake bij Boele Bolnes te laten dokken. Boele was toen zo’n beetje de huiswerf van, van Es.
De terugreis van uit de Carib werd - uiteraard zoals toen gebruikelijk – gevolgd via krant “Posities van Nederlandse schepen”. Er was geen marconist aan boord die iedere dag naar Scheveningen Radio seinde. M’n vader wist echter dat als je via de lange golf met Scheveningen Radio contact kon krijgen en, in plaats van iemand bellen, alleen maar vroeg of er nog bijzonderheden waren, dat je ook in de krant kwam bij de Posities van Nederlandse schepen. Hij maakte er, zodra er ontvangst was, veel veelvuldig gebruik van.
Na de grote dokbeurt bij Boele werd, aan de wal liggend, proef gedraaid met de 1500pk Industrie hoofdmotor. Je kan het op de foto in de bijlage zien, die ik er van gemaakt heb. De dokperiode was, niet ongebruikelijk, qua tijd krap bemeten. Zodoende voer er een ploeg Boele personeel mee tot Hoek van Holland om alles af te krijgen. Zij gingen gelijk met de loods via de loodsboot van boord.
Ik weet nog dat m’n vader nabij de Goeree belde (10 mijl verder op) en zei dat de gerevideerde kombuis afzuigventilator al de geest had gegeven. Daar bleef het niet bij die reis. In Cork in Ierland werd geladen voor een plaats in Mexico waar, toen ze aankwamen groot feest was ivm 400jarig bestaan. Zal wel een Santa of Vera (Cruz) geweest zijn.

Afbeelding

Tekst en foto: ©H. Plokker.
Plaats reactie