Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

van: www.kustvaartforum.com
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Verhalen van toen, "die goeie oude tijd".

Bericht door R.Konigers »

Onder het hoofdstuk Uitslagen van de Mooiste Coaster begonnen Albert en ik oude verhalen te vertellen.
Ik denk dat vele mensen nog steeds verhalen te vertellen hebben en of opnieuw kwijt willen. Je kunt het bestin prive sfeer houden...maar ik weet zeker dat andere mensen ook enormzullen genieten van deze verhalen..
vandaar dit hoofdstuk.
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

herplaatsing

Bericht door R.Konigers »

Hoi Roelof,

Heb thuis geen internet en was een paar dagen vrij, maar ben nu dus weer hard aan het werk, vandaar enige vertraging in mijn antwoord.

Inderdaad was dat in Portugal, Leixoes om pecies te zijn.
Volgens mij was dat een reisje met pallets met plankjes voor tomatenkistjes naar Gurnsey of Yersey (die twee haal ik altijd door elkaar), in ieder geval naar St Petersport.
We hadden toen net het hele ruim gebikt en in de alluminiumpaint gezet.

We lagen gelijk met de Zuiderzee te laden, ook een raised quarterdecker.
Wij namen als deklast op luik I twee lagen pallets en op luik II een laag.
Maar de Zuiderzee nam op luik twee nog een extra laag mee en vertrok een halve dag later dan wij.
Toen hij buiten kwam was hij aan het snoeven over het aantal standerds dat hij mee had genomen.
Wij zaten inmiddels al in de golf en je pa bromde "wacht maar tot hij voorbij Finnisterre is".
En inderdaad op eens was het "MAYDAY MAYDAY MAYDAY, ZUIDERZEE"
De deklast was gaan schuiven en ze zaten behoorlijk in de piepzak.
Gelukkig hebben ze het zelf kunnen redden, maar de deklast waren ze kwijt.
Nu weet je hoe je vader was, die kon het niet laten om te vragen "Zeg Meier hoeveel deklast had je ook al weer?"
Toen heb ik een paar woorden geleerd die ik nog niet kende, maar wel heb opgeslagen voor persoonlijk gebruik.


Vr.gr. Albert
_________________
Als het niet gaat zo als het moet, dan moet het zo als het gaat!
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

herplaatsing

Bericht door R.Konigers »

Afbeelding
Deze bedoel je dus Albert....ik had je verhaal vele keren in geuren
en kleuren gehoord...mooi he...
Ik ken me ook goed het verhaal herinneren van een soort gelijk
geval...de Noordstad had nog een zusterschip, de Tide alwaar kapt.
Borg opzat , alleen de Tide hebben ze toen verbouwd van raised-
quarterdecker tot voldekker, dwz de kuil werd eruit gehaald. Kapt.
Borg was erg is zijn nopjes dat hij een groter schip had gekregen,
waarop mijn vader zei..jaja..wacht maar af..volgens mij gaat die boot
teveel in de kop liggen.....na een paar reizen was kapt.Borg al spuugzat
van de Tide....het was bijna een onderzeeer geworden..
Het andere zusterschip van de Noordstad was de Reliable.
Tevens schiet me iets te binnen van de Noordstad..op zeker moment
kwam de eigenaar aan boord..Leen Polder en zijn vrouw mevr Schuitema
(die het schip had geerft van haar vorige man). Mijn vader stak zijn hand
uit om mevr Schuitema aan boord te helpen..maar ze zei behoorlijk arrogant.."dat kan ik zelf ook wel, hoor..ik heb geen hulp nodig", waarop mijn vader spontaan iets uitkraamde.."dan val maar op je platte bek"..
ze stevende boos rechtstreeks naar het achterschip , met haar volgend Leen Polder...en deze gaf mijn vader alleen maar een vette grijns.
Jaja...leuk die oude verhalen.. Albert. Maar ik denk dat we even verder
moeten gaan op een ander hoofdstuk..ik ga even een hiervoor het hoofdstuk aanmaken"Verhalen van toen"..kunnen we daarop verder vertellen..ik weet zeker dat er meerdere mensen zijn die onder dit hoofdstuk een hoop te vertellen hebben.
Mvrgr Roelof
Huug
Berichten: 849
Lid geworden op: 30 dec 2004 11:15
Locatie: Arkel
Contacteer:

Bericht door Huug »

Het was in een Noord Afrikaanse haven volgens mij Sfax maar dat weet ik niet zeker meer. Afijn de lading bestond uit Esparto gras voor de UK. Na enig rekenwerk kwam ik tot de conclusie dat er drie tieren aan dek konden (Shelterdekker) en dat was het. Het geheel werd voorgelegd aan onze Ouwe die mijn plan terzijde schoof en als enig commentaar had. Zes tieren aan dek stuurman en geen minder. Mijn "maar" maakte geen indruk. Aldus vertrokken wij met een stabiliteit die dubieus was. Afijn de truck was dus om zo snel mogelijk drie tieren over de muur te zetten en er een mooi "verhaal"van te maken ergens tijdens de reis.

Nu iets ondenkbaars toen gebeurde dit regelmatig

Huug
Huug
Berichten: 849
Lid geworden op: 30 dec 2004 11:15
Locatie: Arkel
Contacteer:

Bericht door Huug »

Je bent jong en je wil wat, aldus togen mijn maat en ik met kerst de wal op in Belfast long long time ago. Afijn we hadden een zeer plesante tijd daar en kwamen tweede kerstdag hevig vermoeid en nog redelijk in den nevelen aan boord. Eerst maar eens opknappen dus de kop onder de koude kraan een beetje oppoetsen om, althans dat was de bedoeling s,avonds de wal weer op te gaan . Het was ook de tijd van Brylcreme, dus je vetkuif moest glimmen en op zijn plek blijven staan. Aldus spoot ik een flinke klodder van het goedje in mijn handen en poetste mijn vetkuif op. Na een uurtje pitten echter voelde het wat hard aan en bleek er Prodent in mijn haar te zitten.

Huug
Albert

Bericht door Albert »

Dit stond al onder "zeemanschap" maar past misschien beter hier.
De kapt. was ook Roelof sr.
Albert


Ook goed zeemanschap kan wel eens verkeerd uitpakken, zoals wij bijna mochten ervaren.
In de zestiger jaren zijn we onderweg naar Amsterdam om graan te laden.
Een paar uur voor IJmuiden vallen we in de potdikke mist .
Geen radar aanboord.
We minderen vaart zetten een mannetje voorop, geven de voorgeschreven geluidssignalen en met echolood en radiorichtingzoeker tastten we ons een weg door de mist.
In de buurt van IJmuiden vragen en krijgen we radarbegeleiding.

Tot zo ver gehandeld volgens goed zeemanschap, niet dan?

De radarpost praat ons naar binnen maar zelfs dan kunnen we niets zien.
Opeens zegt die ouwe “ik vertrouw het niet”, hij draait de regulateur dicht, stopt de motor en vraagt de radarpost of ze kunnen zien dat de vaart er uit is.
Nee, dat kunnen ze niet maar we zitten al haast voor het forteiland.
Ondertussen geeft het echolood al minder water aan dan er tussen de pieren moet staan, wat die ouwe dus doorgeeft aan de radarpost met de vraag of ze wel het goede schip bij de kop hebben.
De radarpost vraagt ons een slag in het rond te maken.
Dan krijgen we het advies om eerst maar eens pal west te stomen, want we zitten ten zuiden van de zuiderpier en bijna op het strand.
Het blijkt dat ze een visserman die wel radar heeft, voor ons hebben aangezien.

Uit het voorgaande blijkt dus dat goed zeemanschap alleen, niet voldoende is maar dat zeemansinstinct net zo belangrijk is.
En dat laatste leer je niet op school.

Albert
Albert

Bericht door Albert »

De “Marie Sophie”
was een oud bootje waar niet te veel apparatuur op zat en wat erop zat was niet zo best.
Het kompas, hoewel niet al te zuiver, was zo wat het enige dat het deed.
Een radar of VHF was moderne nieuwlichterij en voor ons niet weggelegd. Een autopilot was er natuurlijk ook niet, dus was het sturen op het handje zes uur aan een ruk twee maal per etmaal.
Nu hadden we één ding wat modern was, namelijk een krukje voor de roerganger.
Nu hoor ik je al zeggen dat dat wel meer voor kwam, maar hier was meer aan de hand dan je op het eerste gezicht kon zien.
Dit krukje had een wek functie voor roergangers die in slaap vielen .
Van de vier poten was er een afgebroken, wat tot gevolg had dat je met kruk en al tegen het kaartenkamerschot moest leunen met een voet op het dek om niet om te sodemieteren, wat dus subiet gebeurde als je in slaap viel.
Met een beetje zeegang was het niet mogelijk om te blijven zitten, maar ook dan was het raadzaam om wakker te blijven.
Het stuur systeem werkte dan namelijk in twee richtingen, het stuurrad bewoog het roer heen en weer, maar op zijn beurt liet het roer het rad rondvliegen.
Dit heeft mij eens in een keer van achter het roer tot bij de bakboords deur laten vliegen met mijn kop vooruit zonder dat ik een voet aan dek kreeg.
De kunst was om met slecht weer niet te sturen, maar het heen en weer vliegende wiel af te remmen als het de meest gunstige stand bereikt had.
Probeerde je wel te sturen dan werd je doodmoe en maakte grote kans op een gratis vliegreisje.

Nee, dan die ouwe, die zwelgde in de luxe!
Die had een voorstoel uit een VW kever in de kaartenkamer staan waar hij direct om zes uur ‘smorgens zijn wacht in begon en niet voor achten wakker werd.

Op een mooie ochtend bij de schotse eilanden onderweg van Mistley naar een of andere whiskey stokerij terwijl die ouwe weer in zijn VW zit “je kent de weg onderhand wel en als je dat vuurtje dwars hebt ga je maar … voorliggen, snurk”
Langzaam wordt het licht en ver vooruit zie ik een of ander raar schip op tegenkoers.
Even later bij daglicht, zie ik dat het een groot oorlogschip is en herken het als de “RUYTER” of de “Zeven Provinciën”
Zij liggen stil, maar wij ploffen met wel zeven en een halve mijl langzaam dichterbij.
Dan begint die kruiser te knipogen met zijn seinlamp, zo groot en fel dat ik gelijk naar de tube zonnebrand factor 12 wil grijpen.
Je moet niet denken dat ze van opgeven weten, .- .- .- .-.-.- .-.-.- of wel AAA AAA AAA .
Wat in morse zoveel wil zeggen als “ indien het u toevallig zo uitkomt en het niet te veel moeite is wil ik graag een babbeltje met u maken”.
Ondertussen zijn we minder dan een mijl van die “ben nie bang boot” verwijderd en gaat het oproepen fanatiek door.
Nu wordt het tijd om heiligschennis te plegen en die ouwe te porren.
“Kap…. Kap…KAP!”
“He, watte, ja wat is er”
“Dat oorlogschip daar vooruit is al een tijdje aan het aan het oproepen met de lamp”.
Die ouwe komt een beetje omhoog uit zijn hobbezakken houding, recht zijn rug nog iets verder en kan net door het raam van de kaartenkamer naar voren kijken.
Met een zucht laat onze gezagvoerder zich weer terugzakken en mompelt “dat gaat veel te snel, kan ik toch niet volgen” en snurkt verder.
Ondertussen blijft het oproepen doorgaan en passeer ik ze op ca honderd meter zonder met de vlag te groeten die duidelijk voor ze te zien is, maar ja ik heb maar één paar handen en niet veel respect voor de marine.

Albert.
K.Brouwer

Misverstandje.

Bericht door K.Brouwer »

Misverstandje....

Voer op de Amstelstoom begin '60-er jaren. Dus je zat in het slechte weer,je kwam er net uit, of je dook er net in!

Het (houten) stuurwiel kon ik als ik op het rooster stond net m'n kin op leggen en als ik dan m'n armen uitspreidde net omvatten......

Het roer was verbonden met een quadrant en als het slecht weer werd
werd daar de stuurtalie opgezet om de klappen op te vangen. Die klappen waren soms zo zwaar dat als je het stuurwiel niet losliet je er finaal met grote kracht overheen getrokken werd!

Aan de stuurboordskant stond de K.H. radar waar al wat deuken in zaten van matrozen die er tegenaan geknald waren en aan bakboordzijde liep
de trap met balustrade naar beneden naar het officierendek waar die
ouwe z'n verblijf had. Alleen bij hoge uitzondering mochten de matrozen
hiervan gebruik maken om op (of van) de brug te komen ( heel echt pokkenweer only!).

Het was weer eens zover,flink pokkenweer en een (nieuwe) eigenwijze matroos die wel eens wilde laten zien hoe sterk hij was....

Grote klap op het roer, matroos die niet los wilde laten....werd met een rotgang over het roer heen getrokken...werd half tegen de balustrade van de trap gekwakt....kieperde over de balustrade heen....duvelde kop voor van de trap af met een hoop lawaai en kwam voor de deur van die ouwe terecht....krabbelde overeind en toen werd de deur door die ouwe opengerukt ...en die sprak de onsterfelijke woorden.....KAN JIJ G.V.D NIET WAT RUSTIGER VAN DE TRAP AFKOMEN!!!!!!! Tja,toen ook weer wat nieuwe woordjes bijgeleerd !

:shock:

Groeten,K.Brouwer.
R.Konigers
Berichten: 1030
Lid geworden op: 30 dec 2004 23:35

Bericht door R.Konigers »

Ergens liggend in de uithoek va de haven , wachtend voor orders..
kan ik nog herinner als jochie aan boord, lag aan de buitenkant van
ons een schip van de Kustvaart Unie (Eefting ea) , hilariteit ten over
onder de bemanning...was in die tijd toch best komisch als er een
schip naast je lag met als thuishaven PARAMARIBO...tot ergenis
van de kaptein aldaar.....die hilariteit ging snel over...dat schip lag
met z'n kop naast ons dekhuis..en in de bak hadden ze daar de
lichtmotor staan...als je dat 24uur gehoord heb wordt je vanzelf wel
strontziek...s'nachts is een van de jongens aan boord geslopen en
had een poetslap in de uitlaat gedrukt...al snel werd het al lekker stil.
De jongens daar aan boord hebben wat uurtjes zitten te piekeren en
te sleutelen voordat ze de poetslap in de uitlaat hebben ondekt.
Mvrgr Roelof
Albert

Bericht door Albert »

Hoi, Roelof.

Ja, Siebe herinner ik me nog goed, een goeie fietsenmaker en een toffe vent.
Ook een van de weinge vetpriesters waar die ouwe mee kon opschieten.
Welk schip?
Ik dacht de Equator, maar je brengt me aan het twijfelen.
Over Ronny T. alleen al kan je een heel dik boek schrijven.
Wat Ursulla betreft, die had op de "Geoge Fock" een matrozen opleiding gehad en is later weer naar school gegaan voor stuurman.
We kwamen haar later weer tegen in de Mira Mar Bar te Passajes.
Toen was ze getrouwd met een Duitser waar ze mee samen voer, hij aan dek en zij als tweede stuurman.
Het werd die avond heel gezellig en Ursula begon herinneringen op te halen aan de" Noordstad" terwijl haar vent er naast zat.
Wij probeerde haar nog een beetje in te tomen maar Urrie had hem al zitten en zei "ach wat, hij verstaat toch geen Hollands".
Toen we weer aan boord gingen spraken we nog af dat ze de andere dag met pikheet nog even langs zou komen.
Maar wie er kwam, geen Urrie.
Toen we wat later langs haar schip liepen, zagen we dat daar een lichte vorm van muiterij had plaatsgevonden, de matroos had de tweede stuurman een blauw oog geslagen.

Douwe de Jong was later met met een Noord-Ierse getrouwd en woont met haar in Workum.
Daar kwam ik hem een paar jaar terug nog tegen toen ik daar met mijn bootje lag te repareren (zie https://www.scheepspraat.nl van Jos Komen.
scroll naar beneden tot Ingezonden verhalen en kijk bij "Een nieuwe kuiptent")

Van Ursulla weet ik nog dat ze zo sentimenteel was dat je haar aan het huilen kreeg door een smartlap te zingen.
Ook lagen we een keer aan de Parkkade en zagen een klein Parijsvaardertje de "Chérie" geladen naar zee gaan.
Een goed uur later kwam ze weer terug met twee sleepboten langszij en werd pal achterons tegen de kaai gedrukt.
Ze had een aanvaring met met een binnenschip gehad en maakte water.
Pompen hielp niet want ze had graan in en dat verstopte alles.
De bemanning stapte met koffers en plunjezakken de kant op en een kwartiertje later borrelde de"Chérie" af.
Hoorde ik naast me een gesnotter wat over gaat in een jankpartij van jewelste.
Ik vroeg haar waarom ze huilde, want iedereen was er toch veilig afgekomen.
Zegt ze "aber es waar zo ein shönes bootsje".
Wanneer ik later vroeg of ze nog wist van de "Chérie", had ze de tranen al in haar ogen.

Vr. gr. Albert
Plaats reactie