Dat stuk is een van de zeer vele die sinds oktober over de
El Faro zijn verschenen, maar zo, sec, geplaatst, zegt dat niet zo erg veel. De schrijver is Donald Frost die in Fairfield Connecticut een consultancybedrijf runt. Hij weet heel goed waar hij over praat, hoor, daar niet van, maar er zit toch heel wat meer aan vast dan in één zo'n artikel voor de gemiddelde lezer duidelijk kan worden gemaakt. Het is inderdaad niet meer dan een "terzijde".
Donald Frost schrijft ...
We must not allow ourselves to follow the easy route in the current case of the El Faro and just say age was the cause, because that does an enormous disservice to those wonderful mariners lost when she went down. It ignores the enormous oversight of the US Coast Guard. It belittles the technical expertise of the American Bureau of Shipping. And it would mean that every American seafarer, Navy sailors, Coast Guard women and men, and the precious next generation of skilled, brave and talented cadets that experience their school ship experience is at risk.
Niemand zegt dat de leeftijd van het schip de oorzaak van de ramp was. Maar het feit blijft dat er dankzij, of liever als gevolg van de Jones Act heel wat oude Amerikaanse barrels rondvaren. De Jones Act maakt schepen onnodig duur, zowel wat de bouw als wat exploitatie betreft en dus moeten ze heel lang meegaan. Nieuwbouw is simpelweg te duur. De
El Faro was niet bepaald in een goede staat. Frost schrijft:
- "It ignores the enormous oversight of the US Coast Guard. It belittles the technical expertise of the American Bureau of Shipping."
Frost schreef dit stukje naar aanleiding van de hoorzittingen die op dit moment in Jacksonville worden gehouden in een eerste poging te achterhalen wat er precies met de
El Faro is gebeurd. Dat is niet zo'n moeilijke vraag. Kapitein Michael Davidson nam het even onbegrijpelijke als onverantwoorde besluit om te proberen hurricane Joaquin te vlug af te zijn. Hij zondigde tegen, of liever: hij negeerde de
basisregels van de orkaannavigatie en kwam met dat schip veel te dicht in de buurt van de orkaan. Ook liet hij minstens twee, maar eigenlijk zelfs drie kansen voorbij gaan om zijn fout te herstellen en alsnog tussen de Bahamas door het Old Bahama Channel op te zoeken. Dat alles had niets met de leeftijd van het schip te maken. Als hij hetzelfde kunstje had geflikt met een veel jonger schip dat in topconditie was, waren ze mogelijk ook met zijn allen verzopen. Nu deed hij het met een schip van veertig jaar oud, wetend dat hij twee slechte ketels had, ketels waarvan bepaalde delen volgens een rapport van nog geen maand daarvoor in zeer slechte toestand verkeerden. Dat was al veel langer het geval, maar men wachtte met reparatie tot het geplande survey dat een maand na die fatale reis gedaan zou worden. Het gebeurde meerdere malen dat op zee een van de twee ketels afgezet moest worden. Als je dan probeert om tussen een hurricane en de wal door te kruipen - een doodzonde in de orkaannavigatie, in dit geval zelfs letterlijk - dan vraag je om de grootste problemen. Het kostte niet alleen Davidson, maar nog 32 anderen het leven.
Maar nu die hoorzittingen. Alle Amerikaanse schepen die volgens de Jones Act zijn gebouwd, zijn onder ABS gebouwd en de US Coast Guard is verantwoordelijk voor de inspecties. Het is daarom uitgesloten dat slecht onderhoud en slechte toestand van het schip straks als oorzaak van de ramp zullen worden aangewezen. Dan staan zowel de Coast Guard als ABS in hun hemd. Dat kun je dus gevoeglijk vergeten. De slagers zitten daar in Jacksonville hun eigen vlees te keuren. Je kunt dat onmogelijk een onafhankelijk onderzoek noemen. Daarna volgt nog de uitslag van het onderzoek van de NTSB, de Amerikaanse Raad voor Transportveiligheid, maar dat laat zeker nog een jaar op zich wachten. Dat zou onafhankelijk moeten zijn, maar ook daar heb ik mijn twijfels over.
Alle schuld wordt straks op kapitein Michael Davidson geschoven en mind you, voor mij wás hij ook schuldig. De vraag blijft alleen of, en zo ja in hoeverre hij onder druk stond van TOTE, de rederij van de
El Faro en of het management daar soms medeschuldig moet worden geacht. Het is te hopen dat de VDR alsnog gevonden wordt zodat mogelijk uit de laatste gesprekken op de brug kan worden opgemaakt hoe hij ooit tot het fatale besluit is gekomen om de route te kiezen die hij koos. Die willen ze niet vinden. Naar de recorders van het Air France toestel dat destijd in de Atlantische Oceaan stortte, werd twee jaar gezocht tot ze uiteindelijk werden gevonden. Bij de
El Faro hielden ze het na vier dagen voor gezien. Het zoeken wordt een dezer dagen hervat, maar ik denk niet dat ze hem vinden. Dat is te riskant.
Maar om dat stuk van Donald Frost geef ik dus niet zo erg veel.