De sleepboot Thames maakte een aanvaring in de oorlog,
Zeevarenden in oorlogstijd.
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Scapa Flow, Orkney, de grootste natuurlijke haven van Europa, was thuisbasis voor een groot deel van de Britse marine. Deze schepen ondersteunden ook de konvooien naar Moermansk & Archangelsk.
In Lyness, op Hoy, was het grote kamp voor de ondersteuning van de marine. Nu is er alleen nog een museum en er zijn overal restanten van allerlei soorten gebouwen.
Ook is er een monument voor de zeevarenden. (Dat die uit alle geallieerde landen kwamen wordt niet vermeld )
Hartelijke groet,
---Peter.
In Lyness, op Hoy, was het grote kamp voor de ondersteuning van de marine. Nu is er alleen nog een museum en er zijn overal restanten van allerlei soorten gebouwen.
Ook is er een monument voor de zeevarenden. (Dat die uit alle geallieerde landen kwamen wordt niet vermeld )
Hartelijke groet,
---Peter.
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Met de Baracuda van Smit-Tak geweest,en gezien dat er een kerkje was gebouwd door italiaanse krijgsgevangenen met stukken gesloopt van de schepen van de Churchill-barrier ,
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Eef, ja de Italiaanse Kapel in een Nissen-hut op Lambs holm.
Hebben jullie toen ook de St Rognvald van Thieves holm gesleept?
(Allemaal OT natuurlijk )
Hartelijke groet,
---Peter.
Hebben jullie toen ook de St Rognvald van Thieves holm gesleept?
(Allemaal OT natuurlijk )
Hartelijke groet,
---Peter.
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Nee we hebben toen een pijplijn van de vaste wal naar de Orkney,s helpen leggen,we lagen meestal in St Magretshope,was de St.Rognvald niet die veerboot die vast was gelopen,?
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Klopt, 1973. Mooie foto's in het archief van de bieb van Orkney https://www.orkneycommunities.co.uk/imagelibrary/
even zoeken op Rognvald. ook een vage foto van de Barracuda
even zoeken op Rognvald. ook een vage foto van de Barracuda
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Ja nu weet ik het weer ik moet er ook nog ergens foto,s van hebben ,bedankt voor de herinnering.
-
- Berichten: 3526
- Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
- Locatie: Noord Holland
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Ik was vandaag aan het bladeren in het boek "Rotterdamsche Lloyd - schepen van de Lloyd in beeld" van Ronald van Riikxoort en Nico Guns.
Ik kies als voorbeeld bij mijn vragen voor de beschrijving van de Sibajak.
Eind november 1939 vertrok de Sibajak uit Rotterdam voor haar 48ste retourreis naar Nederlands Oost Indië. Op de terugreis vanuit Batavia/Tandjong Priok voer het schip niet door naar Rotterdam vanwege een dreigende oorlogssituatie, maar werd Genua haar eindpunt. Daarna voer ze tussen Genua en Batavia en Soerabaja.
Bij het uitbreken van de oorlog werd ze tijdelijk opgelegd in Indië.
Daarna voer ze nog een poosje als 'vrij' schip op de Java - New York route.
Vervolgens werd ze in Singapore verbouwd tot troepentransportschip, geschikt voor 2.300 militairen onder beheer van P&O, maar met een Nederlandse bemanning.
In de oorlog vervoerde het schip 75.000 militairen en legde daarbij 410.000 zeemijlen af (19 keer rond de aarde).
Na de oorlog ging ze in opdracht van de Nederlandse regering slachtoffers van de Japanse kampen terug brengen naar Nederland.
In juni 1948 was zij het laatste Nederlandse repatriëringsschip.
Vervolgens ging ze in opdracht van de Nederlandse regering troepen vervoeren i.v.m. de zogenaamde politionele acties.
Daarna werd het schip ingezet voor het vervoer van emigranten naar Australië, Nieuw Zeeland, de USA, Canada en Zuidafrika.
Pas in 1957 kreeg de (ondertussen) KRL haar schip 'terug'.
Het heeft toen nog even als passagiersschip gevaren, waarna het in 1959 werd gesloopt (31 jaar oud).
Mijn vragen zijn:
1. Op welke manier ontving de Rotterdamsche Loyd geld voor de periode dat ze niet zelf over haar schip kon beschikken. Of zou je het min of meer kunnen beschouwen als een charter overeenkomst?
2. Zou de rederij een redelijke vergoeding hebben gekregen toen het schip 'gevorderd' was of zou het lucratiever geweest zijn om direct na de oorlog weer zelf de beschikking over het schip te hebben verkregen?
3. En wie betaalde in de oorlog voor het gebruik van het schip en kon de RL tijdens de oorlog over dat geld beschikken?
4. Het schip werd tijdens de oorlog gebruikt voor de 'geallieerde zaak', werd dit door Duitsland ook beschouwd als een vijandige daad en wat voor gevolgen had dat toen voor de rederij? groeten
Evert Sikkema
Ik kies als voorbeeld bij mijn vragen voor de beschrijving van de Sibajak.
Eind november 1939 vertrok de Sibajak uit Rotterdam voor haar 48ste retourreis naar Nederlands Oost Indië. Op de terugreis vanuit Batavia/Tandjong Priok voer het schip niet door naar Rotterdam vanwege een dreigende oorlogssituatie, maar werd Genua haar eindpunt. Daarna voer ze tussen Genua en Batavia en Soerabaja.
Bij het uitbreken van de oorlog werd ze tijdelijk opgelegd in Indië.
Daarna voer ze nog een poosje als 'vrij' schip op de Java - New York route.
Vervolgens werd ze in Singapore verbouwd tot troepentransportschip, geschikt voor 2.300 militairen onder beheer van P&O, maar met een Nederlandse bemanning.
In de oorlog vervoerde het schip 75.000 militairen en legde daarbij 410.000 zeemijlen af (19 keer rond de aarde).
Na de oorlog ging ze in opdracht van de Nederlandse regering slachtoffers van de Japanse kampen terug brengen naar Nederland.
In juni 1948 was zij het laatste Nederlandse repatriëringsschip.
Vervolgens ging ze in opdracht van de Nederlandse regering troepen vervoeren i.v.m. de zogenaamde politionele acties.
Daarna werd het schip ingezet voor het vervoer van emigranten naar Australië, Nieuw Zeeland, de USA, Canada en Zuidafrika.
Pas in 1957 kreeg de (ondertussen) KRL haar schip 'terug'.
Het heeft toen nog even als passagiersschip gevaren, waarna het in 1959 werd gesloopt (31 jaar oud).
Mijn vragen zijn:
1. Op welke manier ontving de Rotterdamsche Loyd geld voor de periode dat ze niet zelf over haar schip kon beschikken. Of zou je het min of meer kunnen beschouwen als een charter overeenkomst?
2. Zou de rederij een redelijke vergoeding hebben gekregen toen het schip 'gevorderd' was of zou het lucratiever geweest zijn om direct na de oorlog weer zelf de beschikking over het schip te hebben verkregen?
3. En wie betaalde in de oorlog voor het gebruik van het schip en kon de RL tijdens de oorlog over dat geld beschikken?
4. Het schip werd tijdens de oorlog gebruikt voor de 'geallieerde zaak', werd dit door Duitsland ook beschouwd als een vijandige daad en wat voor gevolgen had dat toen voor de rederij? groeten
Evert Sikkema
As it tij ferrint, moat men de beakens fersette.
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Ook de Algarve (shipspotters) voer in de tweede wereldoorlog in geallieerde dienst.
In juni 1943 was ze in Londen. Zouden alle kusters er in die tijd zo hebben uitgezien?
Hartelijke groet,
---Peter.
A pleasant rest in the life boat. On board Dutch coaster now in allied service
In juni 1943 was ze in Londen. Zouden alle kusters er in die tijd zo hebben uitgezien?
Hartelijke groet,
---Peter.
A pleasant rest in the life boat. On board Dutch coaster now in allied service
-
- Berichten: 3526
- Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
- Locatie: Noord Holland
Re: Zeevarenden in oorlogstijd.
Deze in 1926 gebouwde stoomtjomper van bescheiden allure, was een zout- en kolenschip, voorbestemd om de ene reis rottig, vochtig en agressief zout te laden en de andere reis aan broei onderhevige kolen waarvan het gruis tijdens het laden en lossen, zelfs 's nachts tijdens een onwaarschijnlijke nachtrust in een haven, nog in je ogen, oren, neus en navel kwam te zitten.
Ook werd de Sibigo tot opluchting van de gehele bemanning (want kolenvaart was geen pretje) vaak ingezet op de lijndienst Tandjong Priok - Palembang met als negatief hoogtepunt de vaart en het verblijf op de stinkend hete en van muskieten bezwangerde Moessi rivier.
Wie de vaart op de Moessi nooit heeft meegemaakt, zal bovenstaande opmerking niet kunnen bevatten.
Waarschijnlijk was het de kapitein die in een bui van moedeloosheid stelde:
O Moessie, stroomgebied van regen, hitte en van mist, hier moet de Grote Schepper zich vast hebben vergist.
Op 27 februari 1942 wist het schip te 'ontsnappen' uit de Zuid Javaanse havenstad Tjilatjap en was het één van de 13 schepen die aan de Jappen wist te ontkomen.
Op 1 mei 1942 kreeg de Sibigo in Sydney een time charter van het BMWT dat tot 8 september 1944 zou doorlopen.
Uiteindelijk kwam het schip aan haar einde op 16 maart 1945. Niet door oorlogshandelingen, maar door een cycloon ten oosten van Cairns (Queensland Australië). Van de 70 opvarenden vonden 57 bemanningsleden de dood in de golven. 13 Opvarenden konden worden gered door de Van Heutz.
groeten
Evert Sikkema
As it tij ferrint, moat men de beakens fersette.