NASDAROVJE
Aan het begin van mijn arbeidzame leven ben ik waterklerk geweest voor de firma Water & Brood in Delfzijl. Dat was een prachtig afwisselend leven voor een jonge vrijgezel. Want wie van je oud-klasgenoten van de Mulo had nou de kans om de opgedane kennis van Duits, Frans en Engels in de praktijk te brengen. Ikke wel, en daar was ik maar wat trots op als ik in het weekend thuis bij mijn vrienden weer het één en ander kon vertellen wat ik zoal had meegemaakt maar vooral wat ik had gezien. Want in dat beroep zag je toch wel dingen die je zondags na kerktijd niet onder de koffie kon vertellen. Dingen waarvan je al veel had gehoord maar die je zelf nog niet bij de hand had gehad...
Wat je wel in geuren en kleuren kon vertellen waren de bezoeken aan de Russische zeebootjes die Delfzijl en Groningen destijds regelmatig aandeden. De instructie's met betrekking tot die schepen kreeg W & B altijd op de telex van Spliethof en trad vervolgens op als agent.
Zo'n kustertje als de Roya kon je meestal niet snel even in de sluis inklaren. Vaak gingen we met twee waterklerken aan boord, de douane ook en de marechaussee werd op zijn vingers gekeken door iemand van de Binnenlandse Veiligheidsdienst die de namen op de bemanningslijst nog eens extra screende. Na de gebruikelijk hoffelijkheden kwam al snel de wodka op tafel. 'Nooit nee zeggen...' was mij geleerd. Nou dat heb ik de eerste keer geweten. Die Russische kusters kwamen met zo'n vierentwintig Lada's in kratten naar Groningen. Die werden na lossing direct uit die kratten gehaald en van banden voorzien. De Russische banden wilde niemand hebben, vandaar. De tocht over het Eemskanaal werd in beide richtingen met sleepbootassistentie gemaakt want de Russen waren doodsbenauwd voor schadevaringen.
Aan boord bij die gasten was je snel het overzicht kwijt wie nou eigenlijk de baas was. Meestal was dat niet de kapitein maar de eerste stuurman die in werkelijkheid politiek officier was. Zij waren bij de inklaring met minstens zo'n grote delegatie als wij. Zij maar schenken en wij maar slurpen... Nasdarowje, we hebben ons wel eens de tranen in de ogen gelachen, maar wisten later niet meer waarom, snap je wel...
Als je eens een keer een echte grote zeeboot had dan was je soms een paar dagen loopjongen. Ik heb op zolder nog ergens een doos met allerlei Russische prullaria en politiek getinte boekjes waarin breed werd uitgeweid over de geneugten van het leven in Moedertje Rusland.
Dit zijn maar een paar herinneringen uit die turbulente jaren en daarom ben ik ook zo blij dat ik onderstaande foto's in 1972 heb gemaakt toen de Roya weer een paar Lada's naar de Gremi in Groningen had gebracht.
gr. Harry
Kustvaarders in en rondom de stad Groningen.
Een paar foto's uit de tijd dat ik tussen de middag snel in de lelijke eend sprong en gauw langs Oostersluis, Offringa en de Hunzehaven reed. Soms, als er even tijd over was nog even naar de Grote Markt en vlug een patatje halen bij Brander. Toen kon je de auto nog wel even op de stoep parkeren... Hoe kom ik op dit laatste? Vanmorgen vroeg iemand in het Dagblad van het Noorden in de rubriek IK ZOEK, naar het recept van de échte Brander mayonaise, die was kleddervet maar o zo lekker. Ik denk dat ik straks maar even ga bellen of iemand zich met dat recept heeft gemeld... Maar, Brander is misschien al wel 20 jaar geleden opgedoekt, echter, niet geschoten is altijd mis!
gr.Harry
De Scheldeborg, die zag je niet vaak in Stad. Ik hoor het oude mannetje nog zeggen: 'poeh, da's 'n dikke kuster...'
gr.Harry
De Scheldeborg, die zag je niet vaak in Stad. Ik hoor het oude mannetje nog zeggen: 'poeh, da's 'n dikke kuster...'
"Het forum is net een lopend buffet; je neemt wat je lekker vindt en wat je niet lust laat je liggen..."
Misschien wordt in dit onderwerp de suggestie gewekt dat coasters alleen bij Niestern terecht konden voor hun survey. Maar er waren meer werven zoals Barkmeijer in Hoogkerk, dat tegen Groningen aanleunt.
Op deze deelvergroting van een ansichtkaart van Vierverlaten, wat weer tegen Hoogkerk aanligt, zien we een drietal coasters. Centraal in beelde de Volente van Van der Werp. Daarachter een zeetjalk waarvan ik niet weet welke het is. De Soli Deo Gloria in elk geval niet want die heeft altijd patrijspoorten gehad voorzover ik kan nagaan en dit schip heeft raampjes in de roef. De kaart is begin vijftiger jaren gemaakt dus welke tjalken voeren er toen nog. Komt mij iets naar boven als Bremu van Muller maar daarvan heb ik nog geen foto gevonden om te vergelijken.
gr. Harry
Op deze deelvergroting van een ansichtkaart van Vierverlaten, wat weer tegen Hoogkerk aanligt, zien we een drietal coasters. Centraal in beelde de Volente van Van der Werp. Daarachter een zeetjalk waarvan ik niet weet welke het is. De Soli Deo Gloria in elk geval niet want die heeft altijd patrijspoorten gehad voorzover ik kan nagaan en dit schip heeft raampjes in de roef. De kaart is begin vijftiger jaren gemaakt dus welke tjalken voeren er toen nog. Komt mij iets naar boven als Bremu van Muller maar daarvan heb ik nog geen foto gevonden om te vergelijken.
gr. Harry
"Het forum is net een lopend buffet; je neemt wat je lekker vindt en wat je niet lust laat je liggen..."
Prachtig plaatje Wrijfhout. De Volente is nog steeds in de vaart als Deense zandzuiger Henriette Sand. Die tjalk met die 2 stokken voor de mast, hoe noem je dat, doet me denken aan de Pirifreja of die tjalk waar een foto van is, ergens in een hoekje bij een kade in Groningen, klaar voor de verkoop naar Denemarken, ik dacht de Neerlandia.