Strandingen en bergingen, foto's en knipsels.

van: www.kustvaartforum.com
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

Bericht door eefh »

Hallo ,

Dit is het laatste stukje (voorlopig van Piet) van de slooperij,we lassen even een time out in , hopen dat jullie het tot zover aardig hebben gevonden helaas was er bij dit verhaal weinig foto materiaal,maar dat was toen zo we hadden toen geen camera bij ons, we hebben nog een stel verhalen op de plank liggen,ook van grotere bergingen ,en daar was vaak wel een camera bij aanwezig,dus kunnen we er een fototje bij plakken
groeten Piet en Eef

We komen in de schuur hij loopt even rond te kijken en zei in eens, ''hoe komt dat duikerpak zo nat, Piet.'' Ik had al meer dan een week niet gedoken.
Ik dacht, oei wat nou, ''moet je luisteren Lou, als ik hier niks te doen heb, dan onderhoud ik het materiaal en maak alles schoon. Ook het duikpak heb ik onderhanden genomen en geschrobd.
We noemden hem linke Loutje, hij was ook erg gis. Hij keek me aan en zei op dat moment niks, maar ik hoorde hem denken.
Hij zei wel aan het eind, ''ik wist niet dat jij zo'n heldere jet was.''
Pfffftttt….. dat was maar net goed gegaan.
"Nou prettige dagen en tot januari.
''Dat zal best lukken.''
Oh ja, je mag weer gaan schieten want je straf zit erop.''
''Dat is me net twee weken geleden aangezegd, je hebt zeker niemand anders.''
''Nou niet zeuren wees blij.'' Je kon wel lachen met die vent.
Moeders wat geld gegeven voor een paar laarzen en een jurkje, ik moest oppassen dat ik niet te veel gaf want die van mij is nog eerlijker dan de Paus. Die had gezegd, ''terug met dat geld, dat geef je maar aan Lou.'' Ik heb wel een hoop geleerd van dat meisje.
We werkten natuurlijk ook wel eens aan die peiler. Dat deed ik dan samen met een gevluchte Hongaar. Tegen dat die peiler bijna klaar was, kwam er een mijnheer naar me toe die zei, ''als ik de explosie hoor, gaan even later bij mij op het kantoor alle schilderijen heen en weer, kan dat kwaad.''
''Ik kom wel even kijken als ik klaar ben om te gaan schieten. Dat is ongeveer aan het eind van de middag.'' Zo gezegd zo gedaan. Ik dacht, ik stop straks voor de finale maar wat extra plof in die peiler. Want als die vent blijft zeuren, dan mogen we misschien niet meer schieten en moeten we de rest met ons fikken doen dus moet ik het maar gelijk een beetje afmaken.
Als wij de springstof gingen laden in de peiler werd de weg gelijk afgezet door de politie. Ik had alles zo goed als ik kon onder die peiler gestopt en ging weer naar boven. Op de ladder zei ik tegen die Hongaar, doe alleen mijn helm maar af en mijn duikschoenen uit, want het hele verkeer staat stil en dat uitkleden duurt ook nog een kwartier. Ik ga naar dat kantoor toe om te kijken of het echt zo erg is als dat hij heeft gezegd.''
Ik had onderweg bekijks genoeg, want een duiker is toch wel een vreselijk interessant iets.
Ik had de toeterbij me, en zou uit het raam van dat kantoor drie keer op dat ding blazen dan zou die Hongaar afdrukken. Het raam stond open en blaas driemaal op die toeter. Jedum, het hele gebouw stond te schudden alle schilderijen gingen heen en weer en hier en daar hoorde je wat op de grond vallen.
Hij zei, ''dat is toch niet normaal.''
''Dat is niet erg hoor,'' zei ik met een geleerd gezicht, ''dat komt, omdat het veengrond is, dan loopt die schokgolf een beetje door, maar dat kan geen kwaad.'' Ik dacht, weg wezen hier.
Ik had er ook geen ene klote verstand van, kan je na gaan ik had wel de leiding. Dat hoef je vandaag de dag niet meer te flikken. Het rare was dat de mensen die met hun huis een paar meter van de explosie vandaan stonden geen pukkel last hadden. Tenminste ik heb ze daar nog nooit iets over horen zeggen.
Ik ben toen nog een poosje bij die baas blijven werken.
Later heb ik al mijn diploma's gehaald voor boven en onder water schieten, daar moest je ook eerst een bewijs voor goed gedrag voor halen die kreeg ik ook, dus dat slechte valt allemaal wel mee.
Maar dat bedrijf was in Dordrecht gevestigd en ik woonde in Den Haag. Iedere ochtend, als er nergens anders in het land wat te doen was, moest ik om vijf uur uit mijn nest en 's avonds om 8 uur was ik pas weer thuis. Ik heb ook niet alles voor niks gehad.
Voor Oud en Nieuw had ik een stukje slagkoord mee gepikt om het Ouwejaar wat op te vrolijken. Het was vijf voor twaalf, ik met mijn vriend waar ik op visite was, naar buiten. Ik leg op de kruising van de straat het slagsnoer neer, maak de detonator vast met daaraan een meter of twintig elektrisch snoer. Ik dacht nog wel effe, is dat niet een beetje veel slagsnoer. Maar ja, als de kan leeg is, is de wijsheid meestal niet meer in de man.
De kerktoren slaat, mijn vriend zei, ''schiet nou op Piet, straks staat iedereen buiten en dan gaat het niet meer.''
Ik wilde hem afschieten met een batterijtje, maar dat lukte niet.
''Die klote batterij is geloof ik leeg.'' En met dat ik dat zeg, ging het slagsnoer af. We hebben nog nooit zo hard gerend als toen, zo bij hem de tuin in met dat elektrische snoer achter mij aan. Ik hoorde tijdens het rennen alles naar beneden komen.
''Dat loopt niet goed af,'' riep ik nog.
Een kuil in de grond gemaakt en daar het elektriciteitssnoer ingestopt, want als ze vragen zouden gaan stellen aan mij, en ze zagen ook nog eens twintig meter elektrischsnoer liggen dan was het natuurlijk bekeken.
''Naar buiten naar buiten,'' riep mijn vriend, ''wij zijn altijd haantje de voorste en nou zitten we nog binnen dat valt op.''
Zijn vrouw en die van mij zaten met tranen in de ogen van de schrik. De mijne zei, ''daar ben je met mij nog niet klaar mee broer.''
Ik zei nog, ''Gelukkig Nieuwjaar,'' maar dat viel niet goed.
Wij naar buiten, Politie auto's, brandweer, ziekenwagen, niet te weinig. Uiteindelijk hebben ze het afgedaan door te zeggen dat Kareltje de oorzaak was geweest, die had een melkbus met carbid laten knallen al meerdere keren die avond. Ze hadden hem alleen nog niet kunnen vangen. Het was nog familie ook. De groenteboer stond een zootje planken te timmeren waar zijn winkelruit had gezeten. Een groot glas-in-loodraam van een portiek was weg. In een straal van tien meter waren alle ruiten kapot. Een stuk van de dakgoot hing op half zeven. Er zat een gleuf in de straat waar het slagkoord had gelegen van zeven meter lang en wel vier cm. diep. Niemand zei wat, ze keken wel naar ons, maar wij waren de onschuld zelf. Een vriend kwam naar me toe en zei, ''je kan bij mijn vader komen werken Piet.'' Hij had een glaswinkel en was druk bezig met alle schade.
Een andere vriend van me zei, ''mijn vader ligt ziek in bed met een hernia, hij zat met die klap zonder hulp, in een keer rechtop.''
Mijn moeder woonde een eindje verder in die straat die had gelijk gezegd, ''dat is Piet.''
Ze wist niet eens dat ik er was, want ik wilde haar verrassen. Dat was best gelukt. Zonder dat ze enig bewijs had, kreeg ik een knal voor mijn kanis toen ik haar later Nieuwjaar kwam wensen, daar lusten de honden geen brood van.
Bij mijn vriend in huis, lagen al de flessen plat op de grond, gelukkig zat de dop erop.
Ik denk dat niemand elkaar Nieuwjaar heeft gewenst, want iedereen stond na de klap buiten.
Dus mensen, wees voorzichtig met dat spul.
Als ooit iemand dit leest die daar woonde komen ze me nog halen.
Ik vond, dat de tijd was aangebroken om aan het echte werk te gaan beginnen. Opnieuw gesolliciteerd en werd aangenomen bij een heel groot bergingsbedrijf, dat deed wereldwijde bergingen. Ik ging de weide wereld verkennen.



]
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

oude duik en bergings verhalen

Bericht door eefh »

Goedenmorgen,
afgelopen Donderdag heb ik jullie doorverwezen naar een site die o.a ging over het kapzeisen en vergaan van de Jacob Verolme,met wat hulp van dynamiet,.
Om het plaatje compleet temaken een fototje van Piet op het vlak van de omgeslagen Jacob Verolme.

prettig weekend


Afbeelding
Jan van der Doe
Berichten: 8531
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:02
Locatie: Fergus, ON
Contacteer:

Bericht door Jan van der Doe »

Afbeelding

Mijn excuus voor de niet al te beste foto, maar het laat alles zien wat het bedrijf vertegenwordigde toen, 1966.

Sleepvaart, berging, en op de achtergrond de thuishaven, Maassluis.


uit de Sleeptros, september 1966.
Vriendelijke groet
Jan.


Varen is noodzakelijk
Leven niet
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

oudeduik en bergingsverh.

Bericht door eefh »

Hallo Jan.
leuke foto van de waterweg en de bedrijvigheid van toen erop,en natuurlijk de haven van Maassluis.ik vond ook nog een oudje in het archief,



Afbeelding



groeten Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

oude duik en bergings verhalen

Bericht door eefh »

Hallo,
om even te laten zien dat Maassluis niet alleen een haven was voor sleepboten en bergingsschepen,er kwam ook veel kustvaart.er zijn vast onder jullie die hier meer van weten,
ik hoor het wel ,zoek nog wel een paar op .

Afbeelding
Afbeelding


gr.Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
Huug
Berichten: 849
Lid geworden op: 30 dec 2004 11:15
Locatie: Arkel
Contacteer:

Bericht door Huug »

Er waren natuurlijk de Geest bootjes op de bloemkool lijn en niet te vergeten het vee wat hier vandaan verscheept werd met o.s de Johanna Buitelaar . Zie topic Veeschepen.

Mooie verhalen Eef. Van dik hout zaagt men planken :shock: uit een vervlogen tijd :wink:
Huug

Afbeelding

De wereld is rond en dat istie al lang!

https://www.shipspotters.nl
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

oude duik en bergings verhalen

Bericht door eefh »

Hallo Louis

ik kan me nog wel een voorval herinneren zo ruim 40 jaar geleden
in de haven van maassluis,lag te slapen op de Potvis,opeens een herrie
en een schuren langzij,ik mijn kooi uit en ja hoor een koe,na de witte olifanten weer wat anders,
en wou er via de Potvis uit.
de gasten van Waling en van Geest kwamen met een lang touw en weet ik allemaal voor materialen om de koe uit het water tehalen,strop om zijn buik en hopla dat arme beest aan de wal gezet,ben er na voor de schrik meer weer even in geschoten.


De Potvis

Afbeelding
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

Bericht door eefh »

Hallo,
Zo als beloofd gaan we verder met de duik en bergings verhalen dit keer het verhaal van de berging van de Metula in het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika en dicht bij de laatste haven op het zuiderlijk halfrond Punta Arenas,ons trouw forum lid Jan v/d Doe heeft er nog op gevaren,

De Berging van de Metula

Toen kwam het bericht op 9 augustus 1974, de Metula van de Shell aan de grond of op de rotsen in straat Magelhaen, Zuid Amerika. "Dat wordt de kou in", zei Eef, "de gebreide pendekken kunnen uit de kast worden gehaald". "Afwachten", sprak uitvoerder Leen, "eerst moet de opdracht nog worden gegeven en voordat alles rond is ben je een week verder. Leen had het niet ver mis, in de vroege morgen van de 15de augustus arriveerde het bergingsteam onder leiding van Gerrit in Punta Arenas met de DC8 Hong Kong van MartinAir en 15 ton aan materiaal, waaronder een innert-gasinstallatie (deze is om een "deken" van stikstof op de olie in de tanker te leggen om zo het brandgevaar te voorkomen), diverse duikflessen , aggregraten, compressors, etc.
Het weer viel mee, toen de duikers op het platform stonden was er zowaar een schril zonnetje, "wel een verschil met Rio" zei de pompman, doelend op de tussenlanding, "maar ja we hebben het niet voor het uitzoeken". De Zwarte Zee lag al in de haven op stootgarens, want zodra de bergers aan boord waren werden de trossen losgegooid en koers gezet naar het gebied wat bekend staat als de First Narrows, waar de Metula op de rotsen lag. Jammer genoeg kon de eerste twee dagen niets worden gedaan wegens het slechte weer, windkracht 9 west, pas de 17de kon de Zwarte Zee langszij de tanker worden gemanoeuvreerd. Aan boord waren nog: de kapitein, de 1e machinist, de 1e stuurman en nog een 3e machinist plus chef dek dienst de heer (Dirk) Jongeneel en een bergings-inspecteur van Smit Internationaal Romcolthof. Verder lagen twee marine sleepboten en een lokale sleepboot standby. Ook werden er nog twee sleepboten aangevraagd, nl. de Smit Salvor en de North Sea een Japanees van het sleepbedrijf Fukada.

Afbeelding


De kostbare olie stroomde met laag water uit het wrak, dat kwam omdat de meeste schade in het vlak zat ± 18 meter onder water. "Nou, dat wordt lossen jongens", sprak de inspecteur, we proberen via Jongeneel een kleine tanker te krijgen voor lichter capaciteit, deze zorgde meteen voor communicatie met Punta Arenas, waar de telegrafist bij de plaatselijke vertegenwoordiger verblijf hield. Via de Zwarte Zee werd er over en weer geseind voor de nodige assistentie.
De duikers waren al bezig om via getij-tafels en zeekaarten uit te rekenen wanneer het stil water was en begonnen kon worden met de inspectie van de toestand van de tanker. Er moest gedoken worden met de duikspullen van de Zwarte Zee omdat de 15 ton bergingsmateriaal, waaronder de duikunit, nog niet waren vrij gegeven door de douane en nog in Punta Arenas stonden. De metingen van de 1e stuurman gaven aan in welke tanks de lekkage most zijn, dus op die plaatsen werden er lijnen met gewichten neergehangen om enig houvast te krijgen in geval van onderstroom. Er werd gedoken vanuit de werkboot van de Zwarte Zee door Gerrit en Eef. Het was donker en koud, zeer koud, de duikers snakte naar adem door hun mondstuk, grepen de afdaallijnen beet en begonnen hun afdaling. Al gauw kwamen ze rotsen tegen met lang zeewier begroeid, voorzichtig zochten ze hun weg verder, ze bleven dicht bij elkaar, elkaar kwijtraken kon kwalijke gevolgen hebben, door de onderstroom en de zuiging van de schade. De stuurboord zijde werd gedeeltelijk onderzocht, waar nodig was werd naar boven gegaan en informatie doorgegeven. Aan dek stond de 1e stuurman met verfpot en kwast de aangeduide spanten te markeren om precies te weten waar de tanker kapot was. De stroom kwam doorzetten en Gerrit klopte Eef op de arm ten teken dat ze eruit moesten. De kou joeg door de neoprene pakken heen toen de duikers in de werkboot klommen, "gauw omkleden" zei de signaalhouder die zelf al standby duiker was aangekleed, "ik sta te rille van de kou". Eenmaal omgekleed en voorzien van warme koffie kwamen de jongens weer bij van de kou. "Zo dat was koud zeg, nog effe langer en ik heette Evelien in plaats van Eef". De stuurman kwam binnen in de kombuis, "stort je hart maar uit". "Ja, wat zal ik zeggen, hij zit flink geboeid op de rotsen, schade in de zij, maar het meeste zit in het vlak, bij sommige plekken kan je er onder komen", zei Eef. "Dat vermoede ik al", zei de stuurman. De schade in de stuurboordzij komt omdat we een dag nadat we op de rotsen liepen zijn gezwaaid naar een zuidelijke koers, daardoor is de machine kamer lek geraakt en vol gestroomd. De pompkamer houd het nog wel door de doorvoeringen van de machinekamer dus het is wel zaak dat we die droog houden, maar daar moeten we nog een plan voor maken". Dat plan werd meteen gemaakt. Tekeningen van pijpleidingen, waterdichte schotten en alles wat er mee te maken had kwam op tafel. De oplossing was gauw bekend, alles dichtmaken waar maar enigszins water door kwam, "dus trek je pak maar weer aan je ziel en ga de machinekamer van binnen uit dichtmaken". Onder de douche van de Zwarte Zee werd weer aangekleed. Omdat het tegen laag water was, was de machinekamer ook niet helemaal vol, zodat de duikers zonder duikapparatuur de doorvoeringen van de elektrische leidingen konden dicht maken met keggen, proppen rubber, enz. Zo werd er uren doorgewerkt tot het water op kwam, de machinekamer volliep en er niet meer gewerkt kon worden. Er werd ook besloten om de stuurmachine kamer dicht te maken en lucht in te zetten. Alle hutten waren nog intact en zo doende verhuisde de bergingsploeg van de sleepboot naar de tanker, wat voor de bergers nadelig was omdat de verwarming het niet meer deed. De CV-ketel stond nl. in de machinekamer en deze stond, als gezegd, onder water.
"Nou manne we gaan maar met ons tweeën in een hut liggen, dus elke duiker pakt zijn eigen signaalhouder. We zalle via de portable aggregaat proberen kacheltjes aan te sluiten, maar als we gaan pompen met de klokpompen hebben we alles nodig , dus kacheltjes uit". Deze mededeling werd niet in dank afgenomen, verder werden de slaap gewoontes betreffende snurken, tandenknarsen, praten in de slaap, onderling uitgewisseld ten einde verzekerd te zijn van een behoorlijke nachtrust. Ook werd de sexuele aanleg van bepaalde personen getoetst met behulp van foto's van verloofdes, egaas of verkering. "Uit voorzorg trek ik een stalen pendek aan", zei de pompman. "Helpt niks", zei Eef, "ik heb ze al met een blikopener in d'r zak zien lopen, dus trek je plan maar". De hutten werden verder gekeurd en ingedeeld. De reden van het overstappen werd door Gerrit uitgelegd, "kijk, als het slecht weer wordt kan de sleepboot niet langszij blijven en nu kan er nog door ons worden doorgewerkt, dus zijn we nu self-supporting. De Chileense regering heeft steun gevraagd aan de Amerikanen om behulpzaam te zijn bij het bergen van de lading, mocht de tanker nog meer gaan scheuren, dan is het leed niet te overzien wat betreft de vervuiling. D'r ligt al een aardig slokje olie op het water, dus de Atlantic Strike team van de Coast Guard zal wel gauw arriveren. O ja, de rokers kunnen alleen in de hutten roken, waarom hoef ik zeker niet uit te leggen, beddegoed, etc. zijn bij de eerste stuurman te krijgen. We lopen 4 uur op, 4 uur af met dien verstande dat de duikers in de wacht zijn ingedeeld, maar wel op de dag moeten duiken. Sorry, maar het is niet anders en wie z'n barang nog moet halen moet gauw zijn want de Zwarte Zee gaat straks naar Punta Arenas om het bergingsmateriaal op te halen. Het is vrijgegeven door de douane".

Afbeelding
Jan van der Doe
Berichten: 8531
Lid geworden op: 30 dec 2004 16:02
Locatie: Fergus, ON
Contacteer:

Bericht door Jan van der Doe »

Afbeelding

Het schip uit het verhaal van Eef.
Vriendelijke groet
Jan.


Varen is noodzakelijk
Leven niet
eefh
Berichten: 353
Lid geworden op: 31 dec 2004 09:57
Locatie: maassluis

oude duik en bergings verhalen

Bericht door eefh »

Mooie foto Jan,
het vervolg komt er eraan,
groeten Eef
luctor et abortus(ik worstel en drijf af)
Plaats reactie